มีแฟนฝรั่งจำเป็นต้องเอาใจไหม?

สวัสดีคะ คือเราคบกับแฟนฝรั่งอายุ 19 ได้ 5เดือนละคะ เราเจอกันเองตอนไปเรียน มหาวิทยาลัยในออสเตรเลีย คือเราเป็นคนที่เข้าใจคนไม่เก่งคะ เราไม่เคยง้อใครคะ เขาคือแฟนของเราเลยคะเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย อาจจะเป็นเพราะเราเป็นพวกไม่ง้อใคร  ตรงๆไม่พอใจก็พูด ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ไม่ให้โอกาสใคร เราดูเห็นแก่ตัวไปไหม มาเข้าเรื่องเลย คือตลอดระยะเวลา5 เดือน ที่คบมาเราไม่เคยจูบ ไม่เคยหอมแก้ม แค่จับมือกันจริงๆคะสาบานได้ เวลาไปกินข้าวกัน เขาบอกกับเราว่าขอเลี้ยงนะแต่เรากับปฎิเสธไปแบบทันควันเลยว่า ไม่เป็นไร ชั้นมีตัง มันดูแย่มากไปไหมคะ คือเราไม่อยากให้เขามองเราเป็นพวกเกาะเขากินอ่ะคะ ของขวัญวันครบ 1,2,3,4,5 เดือนเราจะบอกเขาล่วงหน้าตลอดเลยว่า ไม่ต้องซื้อให้นะ มันไม่ใช่สิ่งที่จะใช้แทนความรัก มันสิ้นเปลื้อง เขาก็เข้าใจ แต่เขาก็มีให้ตลอดแต่เป็นพวกลูกอมบ้าง ดอกไม้บ้าง เล็กๆน้อย เราก็ไม่มายอะไรคะ แล้วตอนนี้ เรารู้สึกว่า เราเป็นผู้หญิงที่แข็งไปไหมคะ เราควรทำยังไงดีให้ความคิดของเรา เหมือนผู้หญิงที่แบบอ่อนๆบ้างคะ แบบฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้งบ้าง
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เอ่อ อาการแบบนี้ เห็น ความสัมพันธ์ ไปไม่รอดมาหลายรายแล้วจ้ะ  
เข้าใจค่ะว่า เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก  ถ้าขนาดถึงขั้นไม่เคยให้โอกาสใครเลยเนี่ย  หนักมากเลยนะ มันไม่มีใครในโลกหรอกที่จะ สมบูรณ์แบบไปทุกอย่างแม้ตัวเอง  

จริงๆแล้วเป็นคน ที่ต้องการปกปิดจุดอ่อนของตัวเอง หรือกลัวการสูญเสียหรืออะไรสักอย่างหรือเปล่าคะ เลยเอาความแข็งกระด้างมากลบเกลื่อน เพื่อไม่ให้รู้สึกว่าเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี และกลัวการถูกปฎิเสธ

บางคนอยุ่ในสภาพครอบครัวขาดความรักความเอาใจใส่ ขาดความอบอุ่น  จะมีลักษณะ แบบนี้ ให้เห็น ถ้าไม่ปรับตัว จะอยู่ในสังคมลำบากนะ

อ้อ ลืมตอบคำถาม จะมีแฟนเป็นไทยหรือเทศ คำว่าเอาใจ ของแต่ละคนคงไม่เท่ากัน แต่คำว่าเอาใจใส่ น่าจะเหมาะสมกว่า  คือเอาใจเขามาใส่ใจเรา  เอาใจใส่ความรู้สึกกันและกัน แต่ไม่ใช่ ทำอะไร เพื่อให้เขาพอใจ เช่นการปรนนิบัติพัดวี  ทำกับข้าว ทำงานบ้าน แต่งตัว เพื่อเอาใจเขา ทั้งๆที่ตัวเองไม่ชอบทำ ถามว่าเรื่องเหล่านี้จำเป็นไหม จำเป็นค่ะ ตามความเหมาะสม ของแต่ละคู่ แต่ไม่ใช่ทำเพราะ ต้อง ทำ ไม่งั้นเขาจะไม่รัก
เป็นคน มีอะไรพูดน่ะดีค่ะ แต่ก้อต้องดูกาละเทศะ และความเหมาะสม ซึ่งอันนี้ต้องเรียนรู้กันเอง

เมื่อก่อน เราเองก้อเป็นคนแข็งกระด้างนะ ไม่ค่อยสนใจ ใคร แต่พอมีสามีฝรั่ง ที่อายุต่างกันมาก ใครๆก้อคิดว่า คงทำทุกอย่างเพื่อเอาใจสามี ปรนนิบัติพัดวี  นวดแข้งนวดขา หาข้าวหาน้ำ เพื่อแลกกับ คุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น แต่เปล่าเลยค่ะ เถียงกับเขาบ่อยมาก อะไรที่เราเห้นว่าไม่ใช่ไม่ถูกต้องก้อจะถกกัน ถ้าใครมีเหตุผลดีกว่าก้อยอมรับกันไปหรือ ถ้าหาข้อสรุปไม่ได้ ก้อ โอเค อันนี้เราคิดต่างกัน แต่ไม่จำเป็นต้องโกรธหรือเกลียดกัน
เคารพสิทธิของกันและกันไป และไม่ขุดขึ้นมา พร่ำเพรื่อ จบคือจบ เรื่องงานบ้านหรือ การเอาใจใส่ต่อครอบครัว เราทำกันสองคน ตามความถนัดส่วนการเอาใจใส่ เรื่องของขวัญ ตามเทศกาลหรือวันสำคัญต่างๆ ก้อมีบ้าง ไม่ใช่ของมีค่าเสมอไป แต่ทุกครั้งจะมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เห็นว่า คนให้ ตั้งใจทำ หา ให้จริงๆ และบางทีก้อมีเซอร์ไพรส์ กันบ้าง หวานกันบ้าง
และการเปลี่ยนแปลง ทัศนะคติการใช้ชีวิตของเรา เกิดจาก เพราะความรัก ที่มีต่อกัน ประทับใจ ภาคภุมิใจ กันและกัน และอยากใช้ชีวิตร่วมกัน เราไม่ใช้ฐิทิ ให้อภัยกันและกัน ที่สำคัญเราพูดคุยกันทุกเรื่อง

มองโลกให้กว้างๆค่ะ เข้าใจธรรมชาติ ของคน และตัวเอง รัก โลภโกรธ หลง  กลัวการสูญเสีย มันมีกันทุกคนแหละ ทำความเข้าใจกับธรรมชาติ มนุษย์ อย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เป็นศูนย์กลางไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน กับใคร ก้อมีความสุข  โชคดีค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่