เราคบกับแฟนมาปีกว่า แต่รู้สึกเราเข้าไม่ถึงเขาในหลายๆเรื่อง เหมือนเราไม่รู้จักนิสัยเขาเลยในบางครั้ง แบบเราทะเลาะกันเรานอนร้องไห้ เขาที่นอนข้างๆก็คือนิ่งมาก ไม่พูดไม่ปลอบไม่อะไรเลย เราเคยถามเขาว่า ง้อบ้างไม่ได้หรอ เค้าตอบว่า ไร้สาระ แบบวันนี้เราทะเลาะกันหนักมาก เขาหนุนแขนเขาร้องไห้น้ำตาเต็มแขนแต่เขาหลับและกรนใส่เรา ที่เราร้องไม่ได้เรียกร้องความสนใจแต่แค่ระบายสิ่งที่อยู่ในใจตัวเองออกมา 
ที่บอกว่าแฟนคนใต้(หมายถึงแค่แฟนเรานะ)เราเคยนั่งล้างจานแล้วก้าวอี้พาล้มเราหงายหลัง แต่แฟนเรานอนดูมือถือปกติไม่ลุกมาดูเราเลย มันสะสมมาในใจมาเรื่อยๆ บางทีขับรถไปข้างนอกบอกเราไปใกล้ๆไม่ต้องเอาหมวกกันน๊อคไปหรอกไม่มีที่เก็บ แต่ตัวเองใส่ไป นี่คิดในใจไม่ห่วงกูหรอวะ ใกล้ๆหรือไกลๆก็ควรป้องกันไว้ก่อน หมวกก็ถือใครถือมันอยู่แล้ว
แบบถ้าเกิดเราอยู่กันไปนานๆจนแก่ตัวหากเกิดเราทำงานไม่ได้เขาจะไม่ทิ้งเราหรอ เพราะเราเคยพูดกันเล่นๆว่าถ้ามีลูกเราจะเลี้ยงลูกอยู่บ้าน แฟนบอกเอาไปให้ป้าเลี้ยง แม่เขาเลี้ยง แล้วหางานทำ ห้ามอยู่เฉยๆ  ตอนนั้นคือพูดเล่นเฉยๆเอาจริงเห็นมาเยอะมากแรกให้แฟนเลี้ยงลูกอยู่บ้าน แต่หลังๆมาทะเลาะกันเรื่องการใช้เงิน เราคิดตลอดจะไม่พาตัวเองไปอยู่จุดนั้น เรามีเงินเป็นของตัวเองดีที่สุด 
 
จำมาแต่เด็กว่าคนใต้ใจดำ คือเราไม่ได้อคติกับแฟนเราหรือคนใต้คนอื่นเลยนะ แค่เราเข้าไม่ถึงนิสัยเขาแต่เราก็พอรู้แหละ เวลาเราพูดอะไรเค้าจะชอบพูดเสียงดัง คิ้วขมวด ทำหน้าบึ้งใส่  แม่เราก็เคยมีแฟนเป็นคนใต้มีพี่เราด้วย1คน แม่จะบอกเสมอคนใต้ใจดำ แต่เราไม่เคยถามสาเหตุ 

ตอนคบกันแฟนเราไม่เคยนอกใจเราเลย ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง ไม่ติดเพื่อน ไม่ติดเหล้า ไม่สูบหรี่ เราคิดมาตลอดว่าข้อดีของเขาพวกนี้มันดีกว่าข้อเสีย เราเลยมองข้ามข้อเสียมาตลอด แต่ทุกครั้งที่มองข้ามข้อเสียก็เป็นปัญหากวนใจเรามาตลอด บางครั้งเราบอกกับตัวเองว่าภาวนาให้ตัวเองยังอยากมีเขาไปนานๆ เรามีแพลนจะกลับไปอยู่บ้านเขาอีก2ปี แต่แฟนบอกเสมอเราจะไปอยู่กันเอง จะไม่ไปอยู่บ้านเขา จะจัดการกันเองไม่มีใครมายุ่ง
อ่านแล้วจะงงๆหน่อยนะ แค่อยากพิมพ์ระบายความในใจตอนนี้ พิมพ์ทั้งน้ำตาจะวนๆตาจะเบลอๆ 
แรกๆตอนจีบกันใหม่ๆเขาก็ดีนะ ง้อทุกอย่าง นั่งร้องไห้มาโอ๋มาปลอบ หรือตอนนี้เค้าเจอคนใหม่หรือนิสัยเค้าจริงๆเริ่มออก รู้สึกสับสน