ผมลองมาคิดดูหลังดูหนังจบ สาเหตุที่พระเอกชื่อตุ๊กแกมันมีผลแค่ตอนต้นเรื่อง และผมก็ไม่เห็นความอิมแพคของชื่อต่อตัวหนังทั้งเรื่องหรือกระทั่งนางเอกเลย ถ้าลองเปลี่ยนชื่อเป็นอย่างอื่นหนังก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่เพราะมันดำเนินไปด้วยตัวบทของพระเอกซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับชื่อเลย
เมื่อพูดถึงบทของตุ๊กแก ในความคิดผมนะมันเป็นพวก มีพรสวรรค์แต่ขาดความมุ่งมานะ คือสิ่งที่นำเสนอและผมเห็นคือความเฉื่อยชา เรื่อยเปื่อย เค้าบอกให้ทำอะไรก็ทำ จะให้ขายบทหนังก็ขาย เค้าไล่ออกก็ออกง่ายเกิน ตัวเองไม่ได้ทำผิดสักนิด แค่อธิบายสักหน่อยเค้าก็เข้าใจแล้ว พยานก็มี ...อยากจะเลิกทำก็เลิก ซึ่งอุปสรรค์มันก็...แค่เนี้ย ..เลิก ..ผมก็คิดว่า...มันใช่เหรอวะ... ซึ่งไอ้คนรอบข้างมันก็ชื่นชอบไอ้สิ่งที่มันเขียน กระทั่งหลอกนายทุน นายทุนรู้ก็ยังเออออไปกับมัน ...เหล่านี้ผมก็จึงไม่สัมผัสถึงความสำเร็จหรือล้มเหลวของมันเลย คือไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับตรงนี้
ครั้นในเรื่องของความรักผมก็รู้สึกว่ามันแปลกๆขัดๆ ความสัมพันธ์ระหว่างแป้งกับตุ๊กแก ผมใช้คำว่าเข้าใจแต่ไม่อิน เริ่มตั้งแต่หนังเล่าตอนโต ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับตัวละคร 2 ตัวนี้ก็เหินห่าง แทบทุกฉากที่หนังแสดงความสัมพันธ์ จะบทสนทนาหรืออื่นๆ ผมไม่รู้สึกไปตามนั้นเลย ไม่เชื่อ ผมเข้าใจโดยเนื้อเรื่อง แต่ไม่เข้าใจโดยอารมณ์ความรู้สึก นักแสดงหลายคนเล่นดีนะ แม้ว่าจะตะหงิดๆกับลูกนันทิดาบ้างแต่ไม่รู้สึกรำคาญมาก แต่สิ่งที่ผมรู้สึกแปลกๆกับตรงนี้คือไดอะลอกบทพูดที่ผู้กำกับเขียน ผมว่าไม่ธรรมชาติเท่าไหร่ในบางฉาก ดูปั๊ปรู้เลยว่าการแสดง แม้นักแสดงเก่งๆเจอไดอะลอกแบบนี้ผมก็เบือนหน้าหนีจากจอเลยทีเดียว
ผมไม่ค่อยชอบการตัดต่อของหนังเท่าไหร่ และไม่ค่อยชอบที่หนังแสดงอะไรซ้ำๆทั้งภาพและเสียง รู้สึกสัดส่วนไม่ค่อยเหมาะสม และจริงอย่างผู้กำกับว่า หนังเรื่องนี้มัน แฟนฉัน+cinema paradiso+forest gump จริงๆ มันดูจงใจซะจนไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ อย่างไอ้ forest gump ผมจะไม่รู้อยู่แล้ว พูดทำไมเนี่ย.เหอะๆๆ
ผมควาดหวังไว้แค่ก่อนดูขออย่าให้มีอะไรแปลกๆมาตะหงิดใจขณะกำลังดู แต่มันก็มีจริงๆและก็เยอะพอควร บางอย่างก็ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ไปจนหนังจบเลย จึงน่าเสียดายกับหนังเรื่องนี้ แต่สิ่งที่ผมชอบคือช่วงแรกๆของหนังก็คือช่วงเด็ก ชอบที่มาของชื่อตุ๊กแก ช่วงนั้นแหละผมอินสุดแล้วทั้งเรื่อง
ตุ๊กแกรักแป้งมาก จำเป็นเหรอที่พระเอกต้องชื่อตุ๊กแก
เมื่อพูดถึงบทของตุ๊กแก ในความคิดผมนะมันเป็นพวก มีพรสวรรค์แต่ขาดความมุ่งมานะ คือสิ่งที่นำเสนอและผมเห็นคือความเฉื่อยชา เรื่อยเปื่อย เค้าบอกให้ทำอะไรก็ทำ จะให้ขายบทหนังก็ขาย เค้าไล่ออกก็ออกง่ายเกิน ตัวเองไม่ได้ทำผิดสักนิด แค่อธิบายสักหน่อยเค้าก็เข้าใจแล้ว พยานก็มี ...อยากจะเลิกทำก็เลิก ซึ่งอุปสรรค์มันก็...แค่เนี้ย ..เลิก ..ผมก็คิดว่า...มันใช่เหรอวะ... ซึ่งไอ้คนรอบข้างมันก็ชื่นชอบไอ้สิ่งที่มันเขียน กระทั่งหลอกนายทุน นายทุนรู้ก็ยังเออออไปกับมัน ...เหล่านี้ผมก็จึงไม่สัมผัสถึงความสำเร็จหรือล้มเหลวของมันเลย คือไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับตรงนี้
ครั้นในเรื่องของความรักผมก็รู้สึกว่ามันแปลกๆขัดๆ ความสัมพันธ์ระหว่างแป้งกับตุ๊กแก ผมใช้คำว่าเข้าใจแต่ไม่อิน เริ่มตั้งแต่หนังเล่าตอนโต ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับตัวละคร 2 ตัวนี้ก็เหินห่าง แทบทุกฉากที่หนังแสดงความสัมพันธ์ จะบทสนทนาหรืออื่นๆ ผมไม่รู้สึกไปตามนั้นเลย ไม่เชื่อ ผมเข้าใจโดยเนื้อเรื่อง แต่ไม่เข้าใจโดยอารมณ์ความรู้สึก นักแสดงหลายคนเล่นดีนะ แม้ว่าจะตะหงิดๆกับลูกนันทิดาบ้างแต่ไม่รู้สึกรำคาญมาก แต่สิ่งที่ผมรู้สึกแปลกๆกับตรงนี้คือไดอะลอกบทพูดที่ผู้กำกับเขียน ผมว่าไม่ธรรมชาติเท่าไหร่ในบางฉาก ดูปั๊ปรู้เลยว่าการแสดง แม้นักแสดงเก่งๆเจอไดอะลอกแบบนี้ผมก็เบือนหน้าหนีจากจอเลยทีเดียว
ผมไม่ค่อยชอบการตัดต่อของหนังเท่าไหร่ และไม่ค่อยชอบที่หนังแสดงอะไรซ้ำๆทั้งภาพและเสียง รู้สึกสัดส่วนไม่ค่อยเหมาะสม และจริงอย่างผู้กำกับว่า หนังเรื่องนี้มัน แฟนฉัน+cinema paradiso+forest gump จริงๆ มันดูจงใจซะจนไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ อย่างไอ้ forest gump ผมจะไม่รู้อยู่แล้ว พูดทำไมเนี่ย.เหอะๆๆ
ผมควาดหวังไว้แค่ก่อนดูขออย่าให้มีอะไรแปลกๆมาตะหงิดใจขณะกำลังดู แต่มันก็มีจริงๆและก็เยอะพอควร บางอย่างก็ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ไปจนหนังจบเลย จึงน่าเสียดายกับหนังเรื่องนี้ แต่สิ่งที่ผมชอบคือช่วงแรกๆของหนังก็คือช่วงเด็ก ชอบที่มาของชื่อตุ๊กแก ช่วงนั้นแหละผมอินสุดแล้วทั้งเรื่อง