สวัสดีค่ะ พึ่งเคยรุ้สึกสับสนหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้จนถึงขั้นต้องตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครั้งแรกในชีวิต
คือเรื่องมีอยุ่ว่า คุยกับผชคนนึง รู้จักกันในเฟสคุยๆกันในโซเชียลตามปกติ เจอกันตัวจริงครั้งแรกเพราะเขาชวนไปดูหนัง
หลังจากนั้นก็กลับไป ไม่ได้อะไร เพราะรุ้ว่าก่อนหน้านี้เขาชอบเพื่อนของเราอยุ่แล้ว  แต่เราสองคนก็สนิทกันมากขึ้นนิดนึงแต่ก็ไม่มีอะไรเพื่อนกัน
พอมารู้อีกทีเขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนสนิทเรา(โลกกลมเหลือเกิน)
มีช่วงสอบเราไปทำงานค้างที่บ้านเพื่อน บังเอิญเขาจะไปเที่ยวต่างจังหวัดพอดี เขาก็ไปนอนบ้านเพื่อนเรา เพราะให้เพื่อนเราไปส่งขึ้นรถทัวร์ ทำไมต้องนอนบ้านเพื่อนเราน่ะหรอ ก็เนื่องจาก รถทัวร์ที่จะขึ้น มันคนละทางกับทางกับบ้านเขา จึงต้องมาขึ้นรถที่บขสเอง ตอนนั้นความสัมพันธ์เราก็ปะแล่มๆกัน นั่งดูหนังผีเขาก็มานั่งใกล้ๆเรา สะดุ้งงุ้งงิ้งเกาะแกะกัน เย้ากันเล่นกัน เต๊าะกันนิดหน่อย เราก็เริ่มรู้สึกเขินๆเขาละ จากตอนนั้นเราก็กลับมาคุยแชทกัน เราเริ่มห่วงกันและคิดถึงกันมากขึ้น เค้าก็เริ่มอยากเจอเรามากขึ้น เราเองก็เช่นกัน อ้อ บ้านเราสองคนอยุ่คนละอยุ่อำเภอ เราอยุ่ในเมือง เค้าอยุ่ห่างกะเรา80โล ซึ่งเจอกันยากหน่อย อาศัยไลน์กัน ยิ่งช่วงดึกๆนีเหมือนอากาศเป็นใจ เราชอบสารภาพความในใจที่รุ้สึกต่อกันตอนนั้น..รู้สึกได้เลยว่า 'เราสองคนเริ่มจะชอบกัน' แล้วนะ
เออแล้วเขาก็มานอนบ้านเพื่อนเรา
ช่วงนึงมีงานนิทรรศการที่มอเรา เราต้องไปนอนบ้านเพื่อนเพราะไม่มีรถไปมหาลัย  และเค้าก็มาเที่ยวงานนิทรรศการที่มหาลัยเช่นกันเออนั่นแหละ เค้าอยากอยุ่กะเราจริงๆสินะ.. เจอกันครั้งนี้ โอ้ยเขินกันกว่าเดิมอีกจ้า ไม่กล้ามองหน้ากัน จะยิ้มตลอดเวลา ตอนนอนเขาก็มานอนตรงกลางระหว่างเรากับเพื่อน เราหันหลังคุยแชทกัน ไม่กล้าแม้กระทั่งหันหน้ามาคุยกัน คืนนั้นนอนซุกกัน
คืนที่สอง เรานอนหลับก่อนใครพวกเลย เขาก็มานอนข้างๆ ใกล้มากกกกกมากกกกกก เรารู้สึกตัวนะแต่แบบเออกูยอม เค้าขยับตัวมาก่ายเรา ขยับไปมา เออเขาเนียนกอดเราเฉยเลย เราก็แบบ กูไม่รุ้ กูหลับ เค้าหอมเราทีนึงเว้ย อร๊ายยยย ฉวยโอกาสสัด กูเป็นผู้หญิงนะะะะ กูยอมมมม เช้ามาก็ทำเป็นไม่รุ้เรื่อง หึหึ รุ้นะเว้ยยยย เราก็เลยแซวเขาว่า เมื่อคืนทำไรเค้าอะ เขาก็ยิ้มๆแล้วบอกว่า อ๋อก็ปกติเค้าติดก่ายหมอนข้างที่บ้านไงไม่ได้ตั้งใจจะก่ายซะหน่อย (หรา) เราก็พยักหน้าละพูดว่า แล้วปกติเป็นคนชอบนอนหอมหมอนข้างหรอ นั่นแหละเขินสิครับทำไรไม่ถูก หันมาถามเราว่า อ้าวรู้ตัวหรออออออ เราก็พยักหน้า แล้วก็ยิ้ม
มาคืนน้ีคืนที่สาม วันนี้เราเริ่มสืบเรื่องเขาจากเพื่อน แบบมันเป็นแบบนี้กับทุกคนมั้ย เพื่อนบอกก็กับทุกคน โอ้ยปี๊ดค่ะ ตั้งสเตตัสเลยค่ะ 'แบบนี้กับทุกคนสินะ' เออหมั่นไส้ ตกเย็นเรากินเบียร์มิตติ้งกัน กรึ่มๆเลยขอตัวไปนอนก่อน เขาไม่นอนใกล้เราเหมือนเมื่อคืน นอนห่างมาก เราตื่นมาเห็นเขาตั้งเฟสกลับว่า แบบนี้กับเธอคนเดียวนั่นแหละ หายงอนทันที เลยขยับไปนอนใกล้ๆแล้วก็จับมือเขา เราก่ายเขาก่อนแหละ (คืนนี้เราอ่อยเอง) เขาก็หันมากอดเราทันที หอมเราแล้วก็จุ๊บปากเรา เราก็แบบเออ..ตอนนี้เราก้าวกระโดดกันละนะ เช้ามาเรากลับบ้าน คืนที่4คืนนี้เรานอนบ้านตัวเอง กลับบ้านสักที แต่เขาก็นอนบ้านเพื่อนเราคนเดียว เพราะเพื่อนเราไม่อยุ่บ้าน มาอีกวัน วันที่เขาจะกลับบ้าน เราก็ต้องไปรับเขากลับเพราะเพื่อนเราไม่อยุ่บ้าน ทีนี้อยุ่กันสองต่อสอง เราโดนรุกหนักมาก ถึงขั้นเกือบจะพลาดท่ามีอะไรกันแล้ว แต่เราไม่ยอม เค้าก็โอเค ตอนนั้นไม่มีอะไรกัน..
หลังจากนั้นเราคุยกันด้วยโมเมนต์ใหม่
ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าเดิม เราสองคน คุยกันเงียบๆ ไม่ได้เปิดเผยให้โลกรู้
แต่ด้วยนิสัยขี้นอยด์ ก็มีนอยด์กับความไม่ชัดเจนบ้าง..ทะเลาะกันบ้าง..เค้าก็บอกนะว่ากับเราไม่ใช่เหมือนคนอื่นนะ มากกว่าคนอื่นนะ..เราก็เข้าใจ..
หลังปีใหม่ เค้าก็บอกว่า เขาจะหางานทำละนะ คงจะไม่ได้เจอกันอีกนานเลย ด้วยนิสัยของเรา เรารักใครแล้วล่ะก็ ไกลแค่ไหนก็ไม่ใช่อุปสรรคเราเลย แกไม่มา เราไปหาเองก็ได้
ครั้งแรกที่ไปก็ตื่นเต้นเหมือนกัน นั่งรถไม่เป็น ลงรถไม่เป็น ก็นั่นแหละถามคนขับตลอดทาง ถึงยังๆ มาหาเขาครั้งแรก เปิดห้องนอน อย่างว่านะคะ ผญกับผช..อยุ่ด้วยกันสองคน..จะพลาดได้หรอคะ..เราลึกซึ้งกันกว่าเดิมค่ะ..เรื่องของเราก็ยังเงียบไม่มีวี่แววว่าจะลงเอยด้วยสถานะไหน..เราก็อดทนค่ะ เราเข้าใจว่า เขาไม่พร้อมจะเปิดเผยด้วยความมีอิสระมาเป็นปีๆ แถมชอบมองสาวๆ ถ้าคบกันคงทะเลาะกันบ้านแตกเพราะเราขี้หึง.. เหตุผลที่ให้ไว้ ได้แต่ฟังและเข้าใจ..
เราเริ่มไปหาเขาทุกๆวันหยุด..ไปทีนึงค่าใช้จ่ายไม่เคยรบกวนเขาหรอกค่ะ ก็เราไปเองนี่เขาไม่ได้ขอ ไปก็จะต้องไปเปิดห้องนอน เพราะเรื่องทางบ้านไม่สะดวก เจ้าตัวทำเรื่องผญไว้.. เราเข้าใจ
ช่วงนึงเขามีปัญหา ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องรายได้ เขาไม่อยากทำงานแถวบ้าน..เราเข้าใจ
ช่วยเขาหางานที่นี่ ติดต่อให้ทำอะไรให้หมด
เขาเตรียมตัวย้ายมาทำงานก็มีอุปสรรคเรื่องซัพพอร์ทอีก เรายินดีจะช่วยเขาในทุกๆเรื่องที่เขามีปัญหาความเต็มใจค่ะ
แม้กระทั่งปัญหาน้ำต้มมาม่าของเขา สำหรับเรานี่โคตรจะใหญ่หลวง
วันนันเราอยุ่บ้าน เขาบอกว่าเขาไม่มีน้ำร้อนต้มมาม่า จะกินมาม่าดิบแทนข้าวเย็น เราก็ต้มน้ำใส่หม้อเหล็กแล้วขี่รถบิดเอาไปให้เขาต้ม นึกภาพตามโคตรตลกตัวเองเลย
ดึกๆเราจะไปนอนด้วยกันทุกวันเลยค่ะ..
จนมาถึงตอนนี้..ตลอดระยะเวลาเราไม่เคยรุ้เลยค่ะว่าเราเป็นอะไรกัน ที่คุยกัน เราเคยลองไปคุยกับคนอื่นแล้ว ทุกคนที่เข้ามา ดูแลเราและพร้อมจะชัดเจนกับเราทุกคนเลยค่ะ แต่เราเองก็กลัวจะผิดกับเขา ก็เลยยุ่งกับคนอื่นได้ไม่นาน
ช่วงเวลาที่คุยกัน..เรารอให้เขาชัดเจนมาตลอด...ชัดเจนกับเราสักที จนถึงตอนนี้เรารุ้สึกแปลกๆ..ทำไมถึงไม่อยากจะฟังคำว่ารัก คำว่าคิดถึงจากเขา ไม่อยากรุ้ด้วยซ้ำว่าตื่นหรือยัง ไม่อยากชัดเจนอีกแล้ว อยุ่ดีๆความคิดพวกนี้ก็ผุดมาในหัวเวลาไม่ได้เจอกัน แต่เวลาเจอกันก็ปกตินะคะอยากกอดเขา อยากหอมเขา อยากอ้อนเขาเหมือนเดิม แต่แค่เวลาต่างคนต่างอยุ่  เราไม่รุ้สึกโหยหาเขาอีกแล้ว แม้กระทั่งคำว่ารักที่ก่อนนอนเราจะพูด หรือเวลาเค้าหลับ เราจะแอบพูดเสมอว่า ตัวเองเค้ารักตัวเองนะ แต่ตอนนี้เราโหยหาหมอนข้างที่บ้านมากกว่า..เขาเสียอีก เราไม่เข้าใจอารมณ์นี้ของเราเท่าไหร่ เราจะเป็นนานมั้ย เราอยากรุ้สึกกับเขาเหมือนเดิม งอแง งี่เง่า ขี้หึงเขาอีกแล้ว..เราแค่เหนื่อยที่จะรอใช่มั้ย เดี๋ยวเราก็หายใช่มั้น เราไม่ได้หมดรักเขาใช่มั้ย