สวัสดีครับ!!! ชาวพันทิปทุกท่าน
--------->ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมกำลังจะจบมอ6ครับ ต้องบอกว่าผมไม่ใช่เเค่ชอบเพื่อนคนนี้น่ะครับ เเต่...ผมรักเพื่อนคนนี้เลยเเหละ
-------------->เข้าเรื่องเลยละกันครับ ย้อนเวลาไปเมื่อตอนผมอยู่มอ4 ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับที่มาเรียนในโรงเรียนนี้ จึงทำให้ผมต้องอยุ่หอที่ใกล้ๆโรงเรียนครับ เมื่อผมเข้ามาเรียนที่นี่ก็มีเเต่คนมาทำความรู้จักกับผม ต้อนรับผมอย่างดีมากๆเลย ผมก้ใช้ชีวิตกับเพื่อนๆที่นี่ตามปกติ ตอนนั้นผมยังไม่มั่นใจว่าผมเป็นเกย์รึป่าว เพราะผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่ครับ เพื่อนๆเลยสงสัยผมกันใหญ่กำพฤติกรรมของผม ไม่ว่าจะเป็นท่าเดินหรือเวลาทำงานอะไรก็ตาม ผมก็จะออกตุ้งติ้งนิดหน่อย5555 เเต่เเล้วผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงซึ้งมันเป็นผู้ชายครับ ตอนนั้นมันก้มีเเฟนครับ(ผู้หญิง) ผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกันครับ"...." ต้องบอกก่อนครับว่าตอนนั้นผมยังไม่รุ้สึกชอบเพื่อนคนนี้เลย ก้รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันปกติครับ ผมสนิทกับเพื่อนคนนี้มาก เลาทำงานกลุ่มก้อยู่กลุ่มเดียวกันตลอดเลย ไปเที่ยวก็เที่ยวด้วยกัน ไปดูหนังก็ไปด้วยกัน เลวมันไปเที่ยวกับแฟนมันก็พาผมไปด้วยครับ บังเอิญว่าผมสนิทกับแฟนมันด้วยครับเลยทำให้เราไปเที่ยวกัน3คนได้ 5555 ขนาดมันซื้อของให้แฟนมันยังพาผมไปเลือกเลย แม่ของมันก้ฝากมันก็ผม5555 นับได้ว่าตอนนั้นสนิทกันโคตรๆครับ
---------->เข้าสู้ตอนสำคัญครับ เรื่องมันก็เกิดขึ้นในช่วงปิดเทอมมอ5ครับ พอปิดเทอมผมก็ต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดครับ เลยทำให้ไม่ได้เจอเเละไม่ได้คุยกับมันเลยครับ มันก็ห่างๆกัน ผมจำความรู้สึกผมตอนนั้นได้เลยผมโคตรคิดถึงมันเลย เเบบทนไม่ไหว5555 ก้เริ่มสงสัยตัวเองละ ผมเป็นอะไรทำไมต้องคิดถึงมัน มันเเย่มากณตอนนั้น ผมก็เลยทักเฟสมันไปบอกคิดถึงมัน มันก้บอกกลับ เเต่ผมก้ไม่ได้คิดอะไร ก้เหมือนเพื่อนบอกคิดถึงกันธรรมดามั้ง (เเต่เพื่อนผู้ชายเค้าจะบอกคิดถึงกันรึ) พอเปิดเทอมมามันได้เลิกกับเเฟนมันครับ ก็ทำให้ผมกับมันพลอยไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันด้วยเลย ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร มันเริ่มทำตัวห่างผมเรื่อยๆ เพื่อนในห้องก็ล้อมันว่ามันเป็นเกย์ครับ ผมนี่โคตรเสียใจมากๆ คนเคยสนิทกันมากๆ กินข้าวด้วยกันไปเที่ยวด้วยกันอยู่ดีๆมันก็ทำตัวออกห่างโคตรเสียใจครับ ผมก็เริ่มรู้ตัวเอง ณ ตอนนั้นว่าผมไม่ได้คิดกับมันเพียงเเค่เพื่อนครับ เป็นเพราะควาห่างกันเเท้ๆทำให้ผมรู้ว่าชอบมัน ตอนนั้นมันก็เเค่ชอบครับ และพอผมเริ่มรู้ตัวเองว่าผมชอบผู้ชาย ก็มีพวกเกย์มาจีบผมเรื่อยๆครับ ณตอนนั้นก็ถือว่าผมเริ่มเปิดตัวเองครับ เลยทำให้เพื่อนในห้องล้อมันกันใหญ่ว่าผมชอบมัน มันชอบผมไรงี้ จนทำให้มันไม่คุยกับผมไปเลย เจอหน้ากันมันก้เดินหนีครับ ตอนนั้นผมก็เลยทำตัวออกห่างด้วยเพราะกลัวมันโดนเพื่อนล้อครับ ผมไม่อยากให้มันดดนเพื่อนล้อ กลัวมันอายครับ ผมพยายามตื้อมัน พยายามทำทุกวิถีทางให้มันกลับมาเป็นเพื่อนกลับมาคุยกับผมบ้างเเต่มันก็ไม่ สำเร็จครับ จนมาวันนึงห้องผมมีกินเลี้ยงกันที่บ้านเพื่อนครับ ตอนนั้นก็มีกินเหล้ากันด้วย และมันก็เมาครับ มันเป็นคนเมาเเล้วเดินไปโน้นเดินไปนี่เหมือนคนกระวนกระวาย5555 ผมนี่ดคตรตลก เเล้วมันก็เดินเข้าห้องไปครับ บังเอิญเเม่มันโทรมาเบอร์ผมครับ ผมเลยเอาโทรศัพท์เข้าไปให้มันในห้องครับ พอผมเดินเข้าไปในห้อง มีพวกเพื่อนๆมันก็ปิดประตูขังมันกับผมครับ เเบบเเกล้งกัน ผมก็ได้โอกาศถามมันครับ กับเรื่องที่คาใจมานาน ผมก็ถามมันว่า ''เกลียดกูหรอ ทำไมไม่คุยกับกูเหมือนเมื่อก่อน เป็นอะไรว่ะ" มันไม่ได้พูดอะไรครับ เเต่มันเอามือมันจับไหล่ผมทั้ง2ข้างแล้วดึงตัวผมเข้าไปหามัน เเล้วมันก็พูดแบบเมาๆว่า "กูไม่มีวันเกลียด กู...กูรักมัง  เออ..กูรัก" แล้วมันก็ผลักผมออก ผมก็อึ้งๆ งงๆ มันก็เป็นคำถามกับผมตลอดมาว่าตกลงมันคิดยังไงกับผมกันเเน่ หลังจากวันที่กินเลี้ยงกัน มันก็ดดนเพื่อนล้อกันยกใหญ่เลยครับว่าอยู่ในห้องกับผม2ต่อ2อะไรประมานั้น จึงทำให้มันหนีหน้าผมเข้าไปใหญ่เลยครับ ไม่พูดกับผมอีกเลย และ การที่มันออกห่างผม หนีหน้าผม มันไม่ได้ทำให้ผมเกลียดมันหรือโกรธมันเลย มันกลับทำให้ผมชอบมันมากขึ้น ยิ่งนานวันมันก้กลายเป็นความรักครับ ผมอธิบายไปยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจครับ มันเป็นความรักที่ผมยอมทำทุกอย่างให้มัน ผมเคยแอบทำงานให้มัน โดยที่ไม่ให้ใครรู้ เเต่ผมคิดว่ามันรู้ครับว่าผมทำให้ ผมไม่ได้ต้องการมันมาเป็นเเฟนเเต่ผม เเค่ขอให้มันกลับมาสนใจผมซักนิด เเค่นิดเดียวก็พอครับ เเค่นี้ผมก็พอใจเเล้ว ไม่ว่าผมจะมีแฟนกี่คนผมก็ลืมมันไม่ได้อยู่ดีครับ มันนี่เเหละ ตามหลอกหลอนผมไปตลอด555 และผมคิดว่าผมคงไม่มีวันลืมมัน เเละถึงจะพยายามลืมก้คงลืมไม่ได้เพราะผมเคยพยายามหลายครั้งเเล้ว เเต่ไม่สำเร็จครับ ตอนนี้ผมก็ปิดเทอมเเล้ว เหลือเวลาที่จะเจอมันอีก2วันครับ คือวันรับใบเกรดเเละวันปัจฉิมครับ ผมคิดว่าจะทำของให้มันชิ้นนึง เเต่กลัวมันไม่รับ กลัวเพื่อนล้อมันด้วยครับ ผมไม่รู้จะทำไงดีกับมัน ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดอะไร ผมตื้อไปหมดเลยครับ มันเเย่มากๆความรู้สึกของผมตอนนี้ เพื่อนๆช่วยลงความเห็นกันหน่อยครับว่าผมต้องทำอย่างไร   ------------>ขอบคุณที่อ่านจนจบน่ะครับ ขอบคุณมากๆครับ<------------