มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระสำหรับใครหลายๆคน เเต่เราไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้เลย อยากจะให้คนที่พอจะช่วยตอบเราได้ ช่วยเราทีว่าเราควรจะทำยังไงดี..
เรื่องมันเกิดเมื่อ 3 ปีที่เเล้ว
ตอนนั้นเราอยู่ม.5 เราเป็นคนที่ไม่เคยมีเเฟนมาก่อน เเต่เรารู้สึกถูกชะตากับเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ตั่งเเต่มาเรียนมอปลายใหม่ๆ เขาเป็นผู้หญิง บางคนบอกเขาเป็นทอม บางคนบอกเขาชอบผู้หญิง เเต่สำหรับเราเขาเป็นผู้หญิง เพราะไม่รู้สิ ทอมในความคิดเราต้องเล่นกับผู้ชาย อยู่กลุ่มกับผู้ชาย เเต่งตัวเเมนๆ เเต่เขาไม่นิ เขาตัดผมสั้น ที่ผู้หญิงก็ตัดกันเยอะ เขาไม่ชอบใส่กระโปรง ใส่เเค่กระโปรงนักเรียน เรายังไม่ชอบเลย มันทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้หญิง เเล้วมันทำให้เราได้มาอยู่กลุ่มเดียวกับเขา ( ตอนเเรกอยู่คนล่ะกลุ่ม ) ทำให้สนิทกันมากขึ้น เขาเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่น ห่วงคนอื่น จากเราที่ไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง ทำให้รู้จักใส่ใจคนอื่นมากขึ้น เขาเป็นคนให้เกียรติคนอื่นไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผญ ผช รุ่นน้อง รุ่นพี่ ทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเขาดีจัง มันก็ค่อยๆคิดถึงเขาบ่อยๆ ทุกๆวัน ช่วงนั้นเราคุยกันทุกวัน มีอะไร ปัญหาอะไร เราคุยกันตลอด จนกลายเป็นว่าคุยกันจนบอกฝันดีทุกวันก่อนนอน เราไม่รู้หรอกนะว่าเราคิดยังไงไปเเล้ว เรารักเขาหรอ? หรือเราเเค่รู้สึกดี? เราชอบผช นิ มันทำไมเป็นเเบบนี้ ชีวิตมอปลายจากนั้นเราก็มีเเค่เรื่องเขา จากนั้นเขาก็มีเเฟนเป็นผญ เราก็ไม่อะไรนะ เข้าใขป้ะ เหมือนเเค่เขาเป็นเพื่อนผญ กัน เเต่ทำไมไม่รู้เวลาเขาอยู่ด้วยกันสองคน ไปกันสองคน มันโคตรเจ็บเลย.. เราต้องอยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่มีใครรู้เลย ไม่มีเพื่อนคนไหนในกลุ่มรู้เลย เราไม่กล้าบอกใครเลยเเม้เเต่เพื่อนสนิท
เราก็เลยตั้งใจเลยว่าเราจะไปเรียนต่อที่ไกลๆจากเขา เราอยากจะเริ่มต้นใหม่ เราอยากลืมเขา สุดท้ายก็ไปเรียนไกลกัน เราไม่คุยกับเขา เลิกติดต่อ มีเเค่ในกลุ่มเเชท เราไม่ไปเจอหน้าเขาตั้งเเต่จบมอปลายมา เราโคตรคิดถึงเลยเอาจริง5555 เเต่ตอนนี้มันผ่านมา 2 ปีเเล้ว เรายังทำไม่ได้เลย เราพยายามหาคนมาเเเทนเขา เเต่เรายังทำไม่ได้เลย มันเเย่มาก โคตรทรมานเลย นี่ก็จะปิดเทอมเเล้ว เราก็อยากไปหาเพื่อนมอปลาย เเต่เราก็ต้องเจอเขา เราจะทำไงดี เราอยากจะทำให้เขาเป็นเเค่เพื่อน เราเหนื่อยเเล้ว...
จะลืมต้องทำไง?
ทำไงดี?
เรื่องมันเกิดเมื่อ 3 ปีที่เเล้ว
ตอนนั้นเราอยู่ม.5 เราเป็นคนที่ไม่เคยมีเเฟนมาก่อน เเต่เรารู้สึกถูกชะตากับเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ตั่งเเต่มาเรียนมอปลายใหม่ๆ เขาเป็นผู้หญิง บางคนบอกเขาเป็นทอม บางคนบอกเขาชอบผู้หญิง เเต่สำหรับเราเขาเป็นผู้หญิง เพราะไม่รู้สิ ทอมในความคิดเราต้องเล่นกับผู้ชาย อยู่กลุ่มกับผู้ชาย เเต่งตัวเเมนๆ เเต่เขาไม่นิ เขาตัดผมสั้น ที่ผู้หญิงก็ตัดกันเยอะ เขาไม่ชอบใส่กระโปรง ใส่เเค่กระโปรงนักเรียน เรายังไม่ชอบเลย มันทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้หญิง เเล้วมันทำให้เราได้มาอยู่กลุ่มเดียวกับเขา ( ตอนเเรกอยู่คนล่ะกลุ่ม ) ทำให้สนิทกันมากขึ้น เขาเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่น ห่วงคนอื่น จากเราที่ไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง ทำให้รู้จักใส่ใจคนอื่นมากขึ้น เขาเป็นคนให้เกียรติคนอื่นไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผญ ผช รุ่นน้อง รุ่นพี่ ทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเขาดีจัง มันก็ค่อยๆคิดถึงเขาบ่อยๆ ทุกๆวัน ช่วงนั้นเราคุยกันทุกวัน มีอะไร ปัญหาอะไร เราคุยกันตลอด จนกลายเป็นว่าคุยกันจนบอกฝันดีทุกวันก่อนนอน เราไม่รู้หรอกนะว่าเราคิดยังไงไปเเล้ว เรารักเขาหรอ? หรือเราเเค่รู้สึกดี? เราชอบผช นิ มันทำไมเป็นเเบบนี้ ชีวิตมอปลายจากนั้นเราก็มีเเค่เรื่องเขา จากนั้นเขาก็มีเเฟนเป็นผญ เราก็ไม่อะไรนะ เข้าใขป้ะ เหมือนเเค่เขาเป็นเพื่อนผญ กัน เเต่ทำไมไม่รู้เวลาเขาอยู่ด้วยกันสองคน ไปกันสองคน มันโคตรเจ็บเลย.. เราต้องอยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่มีใครรู้เลย ไม่มีเพื่อนคนไหนในกลุ่มรู้เลย เราไม่กล้าบอกใครเลยเเม้เเต่เพื่อนสนิท
เราก็เลยตั้งใจเลยว่าเราจะไปเรียนต่อที่ไกลๆจากเขา เราอยากจะเริ่มต้นใหม่ เราอยากลืมเขา สุดท้ายก็ไปเรียนไกลกัน เราไม่คุยกับเขา เลิกติดต่อ มีเเค่ในกลุ่มเเชท เราไม่ไปเจอหน้าเขาตั้งเเต่จบมอปลายมา เราโคตรคิดถึงเลยเอาจริง5555 เเต่ตอนนี้มันผ่านมา 2 ปีเเล้ว เรายังทำไม่ได้เลย เราพยายามหาคนมาเเเทนเขา เเต่เรายังทำไม่ได้เลย มันเเย่มาก โคตรทรมานเลย นี่ก็จะปิดเทอมเเล้ว เราก็อยากไปหาเพื่อนมอปลาย เเต่เราก็ต้องเจอเขา เราจะทำไงดี เราอยากจะทำให้เขาเป็นเเค่เพื่อน เราเหนื่อยเเล้ว...
จะลืมต้องทำไง?