สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 30
ตอบในฐานะนักเรียนแพทย์ไทยนะครับ
ส่วนตัวคิดว่าถ้ามีโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ <ขออนุมานว่าปัจจัยด้านการเงินไม่เอามาคิดนะ อันนั้นตัวใครตัวมัน> ก็ควรทำงานที่ต่างประเทศไปเลย เพราะระบบการเรียนและการทำงานของแต่ละประเทศมันก็ต่างกัน ขึ้นกับวัฒนธรรมและกฎหมายทางการแพทย์ของประเทศนั้นๆด้วย (จากประสบการณ์ที่ได้ไปวิชาเลือกต่างประเทศ) ดังนั้นถ้าน้องไปเรียนที่นู่น 4-6 ปีแล้วแต่ประเทศ concept ของความเป็นหมอในหัวน้องย่อมต่างจากที่เรียนที่บ้านเราแน่นอน พี่ไม่เถียงว่า ที่น้องบอกว่า เรียนในเมืองไทย เพราะ อยากรักษาคนไข้ไทยนั้นไม่ถูกต้อง จริงๆเรียนหมอที่ไหนก็รักษาคนไข้ทั่วโลกได้ มันมีต่างกันบ้างก็แค่เรื่องวัฒนธรรมการพูดกับคนไข้ การตรวจร่างกายการทำหัตถการของแต่ละประเทศ --> เหมือนมารยาททางสังคมในแต่ละประเทศมันต่างกัน พี่ว่าถ้าน้องเป็นคนไทย โตเมืองไทยอยู่แล้ว ไปเรียนที่อื่นก็กลับมารักษาคนไข้ไทยได้ โรคที่เรียนต่างกันในแต่ละประเทศมันก็มีแค่พวกโรคติดเชื้อกับโรคทางพันธุกรรมที่แต่ละประเทศพบไม่เหมือนกัน แต่เรื่องพวกนี้กลับมาอ่านหนังสือกลับมาดูคนไข้เอาก็catch upได้ครับ สิ่งที่ต่างกันที่น่าจะสำคัญก็ คือ ระบบการทำงานแหละครับว่ากลับมาน้องจะปรับตัวได้ไหมกับระบบการแพทย์ แบบไทยๆ
ประเด็นที่สอง ที่น้องบอกว่าอยากเป็นหมอในต่างจังหวัด พี่ว่า น้องอย่าเพิ่งสัญญากับตัวเองเลยครับตอนนี้ รอเข้ามาเป็นนักเรียนแพทย์ก่อน แล้วค่อยๆฟังรุ่นพี่ ค่อยๆมีประสบการณ์แล้วเราก็รู้เองว่าเราอยากทำงานที่ไหน พี่เองเป็นคนนึงที่ไม่มีใครเป็นหมอในครอบครัวเลย สิ่งที่รู้ตอนจบม.หก เอนทรานซ์ติดกับตอนนี้มันช่างต่างกันนัก น้องลองคิดด้วยว่า ถ้ามันดีจริงทำไมถึงมีแต่คนไหลออกครับ เรื่องเงินพูดแบบโลกไม่สวยมันก็มีส่วน แต่มันก็มีปัจจัยอื่นอีกครับที่ทำให้คนลาออก เช่น ห่างบ้าน งานหนักมาก ไกลแฟน ปรับตัวไม่ได้เป็นต้น พี่ว่าเรื่องที่ทำงานค่อยมาคิดทีหลังครับ ตอนนี้คิดแค่กว้างๆก่อนว่าจะเอายังไงต่อกับการเรียน พี่ว่าเป็น"หมอที่ดี" ไม่ได้จำกัดอยู่ที่การเป็นหมอในโรงพยาบาลรัฐในชนบท คนอยู่ในชนบทก็อาจไม่ได้เป็นคนดี อาจจะมาจากสาเหตุอื่นก็ได้ เช่น บ้านเกิดอยู่แล้ว แต่งงานที่นั่น ไม่ได้ไปเรียนต่อ หมอในโรงพยาบาลรัฐบาล หรือเอกชนไม่ว่าที่ไหน ก็ถือว่าเป็น"หมอที่ดี" ถ้าเราทำหน้าที่ของเราอย่างถูกต้องตามหลักทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ และรักษาจริยธรรมของวิชาชีพอย่างถูกต้อง เลือกทางเลือกรักษาให้คนไข้โดยยึดถือประโยชน์ของคนไข้เป็นธงมากกว่าประโยชน์ส่วนตนครับ
ส่วนตัวคิดว่าถ้ามีโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ <ขออนุมานว่าปัจจัยด้านการเงินไม่เอามาคิดนะ อันนั้นตัวใครตัวมัน> ก็ควรทำงานที่ต่างประเทศไปเลย เพราะระบบการเรียนและการทำงานของแต่ละประเทศมันก็ต่างกัน ขึ้นกับวัฒนธรรมและกฎหมายทางการแพทย์ของประเทศนั้นๆด้วย (จากประสบการณ์ที่ได้ไปวิชาเลือกต่างประเทศ) ดังนั้นถ้าน้องไปเรียนที่นู่น 4-6 ปีแล้วแต่ประเทศ concept ของความเป็นหมอในหัวน้องย่อมต่างจากที่เรียนที่บ้านเราแน่นอน พี่ไม่เถียงว่า ที่น้องบอกว่า เรียนในเมืองไทย เพราะ อยากรักษาคนไข้ไทยนั้นไม่ถูกต้อง จริงๆเรียนหมอที่ไหนก็รักษาคนไข้ทั่วโลกได้ มันมีต่างกันบ้างก็แค่เรื่องวัฒนธรรมการพูดกับคนไข้ การตรวจร่างกายการทำหัตถการของแต่ละประเทศ --> เหมือนมารยาททางสังคมในแต่ละประเทศมันต่างกัน พี่ว่าถ้าน้องเป็นคนไทย โตเมืองไทยอยู่แล้ว ไปเรียนที่อื่นก็กลับมารักษาคนไข้ไทยได้ โรคที่เรียนต่างกันในแต่ละประเทศมันก็มีแค่พวกโรคติดเชื้อกับโรคทางพันธุกรรมที่แต่ละประเทศพบไม่เหมือนกัน แต่เรื่องพวกนี้กลับมาอ่านหนังสือกลับมาดูคนไข้เอาก็catch upได้ครับ สิ่งที่ต่างกันที่น่าจะสำคัญก็ คือ ระบบการทำงานแหละครับว่ากลับมาน้องจะปรับตัวได้ไหมกับระบบการแพทย์ แบบไทยๆ
ประเด็นที่สอง ที่น้องบอกว่าอยากเป็นหมอในต่างจังหวัด พี่ว่า น้องอย่าเพิ่งสัญญากับตัวเองเลยครับตอนนี้ รอเข้ามาเป็นนักเรียนแพทย์ก่อน แล้วค่อยๆฟังรุ่นพี่ ค่อยๆมีประสบการณ์แล้วเราก็รู้เองว่าเราอยากทำงานที่ไหน พี่เองเป็นคนนึงที่ไม่มีใครเป็นหมอในครอบครัวเลย สิ่งที่รู้ตอนจบม.หก เอนทรานซ์ติดกับตอนนี้มันช่างต่างกันนัก น้องลองคิดด้วยว่า ถ้ามันดีจริงทำไมถึงมีแต่คนไหลออกครับ เรื่องเงินพูดแบบโลกไม่สวยมันก็มีส่วน แต่มันก็มีปัจจัยอื่นอีกครับที่ทำให้คนลาออก เช่น ห่างบ้าน งานหนักมาก ไกลแฟน ปรับตัวไม่ได้เป็นต้น พี่ว่าเรื่องที่ทำงานค่อยมาคิดทีหลังครับ ตอนนี้คิดแค่กว้างๆก่อนว่าจะเอายังไงต่อกับการเรียน พี่ว่าเป็น"หมอที่ดี" ไม่ได้จำกัดอยู่ที่การเป็นหมอในโรงพยาบาลรัฐในชนบท คนอยู่ในชนบทก็อาจไม่ได้เป็นคนดี อาจจะมาจากสาเหตุอื่นก็ได้ เช่น บ้านเกิดอยู่แล้ว แต่งงานที่นั่น ไม่ได้ไปเรียนต่อ หมอในโรงพยาบาลรัฐบาล หรือเอกชนไม่ว่าที่ไหน ก็ถือว่าเป็น"หมอที่ดี" ถ้าเราทำหน้าที่ของเราอย่างถูกต้องตามหลักทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ และรักษาจริยธรรมของวิชาชีพอย่างถูกต้อง เลือกทางเลือกรักษาให้คนไข้โดยยึดถือประโยชน์ของคนไข้เป็นธงมากกว่าประโยชน์ส่วนตนครับ
เหมยหลิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4839581 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3511948 ถูกใจ, Lai-On Dekdoy Saetem ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3728573 ถูกใจ, BrompTon ถูกใจ, Wanderista ถูกใจ, ramai ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1433742 ถูกใจ, ศีล-สมาธิ-ปัญญา ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
เด็กไทยที่รร.ที่ลูกเรียนก็สมัครเรียนแพทย์ในสหรัฐบ้างเหมือนกัน เข้าใจว่าเขาคงถือสัญชาติอเมริกันด้วยมั้ง
เท่าที่เคยอ่านคำถามลักษณะนี้มานานพอสมควร เกือบทุกคนแนะนำให้เรียนในไทยหากคิดจะประกอบอาชีพในประเทศ
ชื่นชมที่หนูมีความตั้งใจที่จะทำงานในต่างจังหวัดซึ่งขาดแคลนแพทย์ อันนี้ลุงถือว่าเป็น"สัญญาใจ"ที่สำคัญนะครับ
เท่าที่เคยอ่านคำถามลักษณะนี้มานานพอสมควร เกือบทุกคนแนะนำให้เรียนในไทยหากคิดจะประกอบอาชีพในประเทศ
ชื่นชมที่หนูมีความตั้งใจที่จะทำงานในต่างจังหวัดซึ่งขาดแคลนแพทย์ อันนี้ลุงถือว่าเป็น"สัญญาใจ"ที่สำคัญนะครับ
เหมยหลิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1773719 ถูกใจ, ramai ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1561246 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1009682 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1027479 ถูกใจ, chananunda ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1348910 ถูกใจ, เอื้ออารี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1028497 ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เรียนหมอที่ไทย VS เรียนหมอต่างประเทศ
เพราะได้คุยกับหลายๆคน เขาบอกว่า Research, equipment และ practice ในเมืองนอกจะ ดีกว่า innovation ดีกว่า และ challenging มากกว่าอยู่ในไทย (เหมือน facilities และวิชาการดีกว่า) คุณครูพยามผลักให้หนูไปต่อเมืองนอกค่ะ แต่อีกใจหนูคิดไว้ว่า ถ้าเราไม่ได้อยู่เมืองไทย ฝึกกับคนไข้คนไทย แล้วเราจะ practice ในไทยได้ดีหรอ และต้องกลับมาสอบใบประกอบโรคศิลป์อีก ก็เลยสองจิตสองใจไม่รู้จะไปที่ไหนดีค่ะ
ถ้าจะเรียนหมอต่างประเทศ คงเข้าที่ UK ค่ะ ส่วนถ้าของที่ไทย น่าจะเข้าโครงการ มศว-นอตติ้งแฮม, ธรรมศาสตร์ ไม่ก็ของรามาค่ะ (ใจจริงอยากลองสอบแข่งกับเด็กไทยดู แต่คงต้อง catch up อยู่เยอะมากๆเลยทีเดียว)
ปล.เรื่องใช้ทุน หนูไม่ซีเรียสค่ะ เพราะตั้งใจอยากทำงานต่างจังหวัด เข้าไปทดแทนจำนวนแพทย์ที่ขาดแคลนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เพิ่มเติม
ขอบคุณทุกคนสำหรับความเห็นมากๆเลยค่ะ อาจจะไม่ได้ตอบทุกความเห็น แต่ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนให้คำแนะนำเยอะขนาดนี้