ไม่ชอบเด็กมากๆค่ะ ทนอยู่ใกล้ๆไม่ได้เลย ทนเสียงด็กโวยวาย หรือพูดจาไม่รู้เรื่องไม่ได้อ่ะค่ะ เวลาเจอเด็กในร้านอาหารจะเอือมมาก ถ้านั่งเครื่องบินเจอจะขอแอร์เปลี่ยนที่นั่ง ไม่ชอบตั้งแต่ทารกเลยค่ะ น่าจะจนถึงวัยมัธยมอ่ะค่ะ ถึงรู้สึกเฉยๆ คือรู้จักอยู่เงียบๆมั่ง แต่ถึงเด็กเล็กๆเงียบก็ไม่ชอบค่ะ ไม่คิดจะเข้าไปพูดคุยด้วยเลย บางทีแค่เห็นก็รู้สึกไม่ชอบแล้ว เรียกว่าไม่อยากอยุ่ใกล้ใน100เมตรเลยดีกว่า เรามีปัญหาอะไรทางจิตรึเปล่าคะ? คือเราไม่ชอบมากๆ หงุดหงิด รำคาญ ทั้งที่ปรกติอดทนกับอะไรอื่นๆได้ สงสัยว่าส่วนนึงเป็นเพราะเราไม่ชอบชีวิตวัยเด็กตัวเองด้วยรึเปล่า? หรือแค่คิดมากไปเอง