เล่าเลยละกันเน้อะ

เราเป็นคนที่ชอบผู้ชายติ๋มๆ น่ารักไรงี้ วันนึงเราได้ไปเจอกระทู้นึง โคตรน่ารักเลย
เราก็ได้ตอบกระทู้นั้นไป แล้วก็ทักอินบล็อคพี่เขาไปแต่เราไม่ได้คิดไรนะ แค่คิดว่า
พี่เขาน่ารักดี พอคุยกันไป ตอนแรกก็คิดว่าคุยแค่ขำๆ ไม่ได้คิดไร เพราะพี่เขาดูน่ารักดี ฮาๆ
ตอนแรกไม่ได้คิดจะเป็นแฟนไรเลย แต่พอคุยกันไปคุยกันมาก็ขอไลน์กัน แล้วก็คุยกันทุกวัน
ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดี จนวันนึงเราเริ่มแน่ใจละว่าเราชอบพี่เขาแต่ไม่กล้าบอก ก็เลยทำเฉยๆ แต่จู่ๆพี่เขา
ก็มาถามว่าคิดไง เราก็บอกไปว่าก็รู้สึกดีนะ พี่เขาก็บอกว่ารู้สึกดีเหมือนกัน จากนั้นเราก็คุยศึกษากันไปเรื่อยๆ
ต่างคนต่างรู้สึกดีแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะไม่เคยเจอกัน เรากับพี่เขาอยู่ห่างกันมากพี่เขาอยู่ภาคกลาง
เราอยู่ใต้ ไกลเน้อะะ เราได้แต่คอลไลน์ เฟสไทม์ เรามีความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างที่ตรงกันมาก
ถึงแม้บางครั้งเราอาจจะผิดใจกันบ้างสุดท้ายก็โอเค เข้าใจกันและกลับมาคุยกันเหมือนเดิม
จนช่วงปีใหม่เราได้ตกลงคบหากันเป็นแฟน ถึงแม้ว่ามีหลายๆคนอาจจะแย้งว่าไม่เคยเจอกันจะคบกันได้ไง
แต่เรารู้สึกว่าเรารู้จักเขามานาน รู้สึกผูกพันธ์กับเขามาก เราเลยไม่แคร์ในสิ่งที่คนอื่นคิด เราคบกันไปได้สักพักนึง
เราเลยคุยๆกันว่านัดเจอกันมั้ย (เราไม่เคยคิดว่าจะได้เจอพี่เขาหรอกนะเพราะโลกออนไลน์มันกว้างมาก)
ครั้งแรกที่เจอกัน เราตื่นเต้นมากเพราะเราเจอกันแต่ในโลกออนไลน์ คือพี่เขาลงมาหาเราเลย และอีกอย่างเราไม่มั่นใจในตัวเองด้วย
เพราะเราไม่ใช่คนสวย ไม่ได้ขาว ออกแนวคล้ำๆเหลืองๆ -////- แต่พอเจอแล้วโคตรแฮปปี้ พี่เขานิสัยดี
เพอร์เฟค ไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก สุภาพ  หล่อ -///- พี่เขาพยายามชวนเราคุย ให้เราผ่อนคลาย เพราะเราเขินมากกก
เราโชคดีมากๆ ที่ได้เจอพี่เขา และนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน เป็นเดทแรก
เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าว บลาๆ หลังจากที่เราเจอกัน มันยิ่งทำให้เรารักพี่เขามากกว่าเดิม
พี่เขาเสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ห่างกันแต่เราก็คุยกันทุกวัน ทุกคืนพี่เขาจะเล่านิทานให้เราฟัง
บอกรัก บอกฝันดี คอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ  ( เราลืมบอกไปว่าเราห่างกับพี่เขา 6 ปี )

ปล.
ขอบคุณพันทิปนะคะ


ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ไกลกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เรารักพี่เขาน้อยลงเลย
รักไม่ได้แพ้ระยะทางเสมอไป