เรื่องมีอยู่ว่าแฟนคนนี้เป็นแฟนใหม่ คบกันได้หกเดือน เรามีลูกแฟนเก่าติดท้องมา แต่เขารับได้ พอลูกคลอดเราจะเอากลับไปใหแฟนเก่าเขามีความพร้อมที่จะเลี้ยง เรามีโรคประจำตัวและไม่อยากมีภาระเพราะไม่พร้อม แต่แม่กับยายของแฟนใหม่ไม่ยอม บอกว่าถ้าจะเอาเด็กไปก็เลิกกันไป ไม่ต้องกลับมาอีก  ้เรารักแฟนคนนี้ เขาก็บอกว่ารักเราแต่พอแม่กับยายเขาไล่เรา
แฟนก็เลยไล่เราไปด้วย และทุกเรื่องในชีวิต
เขาจะให้แม่จัดการหมดเลยแม้กระทั่งเรื่องเงิน เราไม่ได้บอกว่าการเชื่อฟังบุพการีไม่ดีทุกคนมีพ่อแม่แต่การฟังควรจะฟังแล้วแยกแยะ ไม่ใช่ทำตามทุกเรื่องไม่ว่าผิดหรือถูก ชีวิตของเราอนาคตของเรา แฟนเพิ่งอายุยี่สิบ เราแค่สิบแปดลูกสองคนแรกอยู่กับแฟนเก่า ส่วนแฟนเก่าเราอายุยี่สิบห้า จริงๆแล้วพ่อแท้ๆเขามีสิทธิ์ในตัวลูกเขาเต็มที่อยู่แล้ว แฟนเราไม่เคยพูดอะไรกับทางครอบครัวเขาได้เลย การเป็นพ่อเป็นแม่คนก็ต้องพร้อมทั้งสองฝ่าย แต่เราไม่ กลายเป็นว่าถูกบังคับมากกว่า เราไม่มีความสุขเลย
เขาเห็นเราทุกข์ใจก็ไม่เคยคิดจะช่วยเหลือ
เราร้องไห้ทุกวัน เราอยากอยู่กันเรื่อยๆแค่สองคนไปก่อน แค่ตอนยังไม่มีภาระเงินก็แทบไม่พอกิน เราแค่อยากให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเองบ้าง แม่และยายเขาตัดสินใจแทนทุกเรื่องแบบนี้แต่เขาก็ไม่ได้ลำบากลพบนอะไรด้วยเลยสักนิด แม่พูดอะไรเขาก็ว่าดีไปหมดทั้งที่บางเรื่องมันผิด เราคิดแบบคนสมัยใหม่ แฟนเราก็ไม่สนใจความรู้สึกเราเลยเขาก็บอกว่าเขารักเรา แต่คนสองคนรักกัน ทำไมเขาถึงให้คนอื่นตัดสินใจแทนแบบนี้คะ เขาพอที่จะเจรจาได้เขาก็ไม่เคยพูด เราก็ไม่รู้จะอยู่ด้วยกันได้นานเท่าไร ในเมื่อเขาไม่ได้นึกถึงเราบ้างเลย จะทำอย่างไรดีคะ