ตอนที่ 18 รองเท้าสีแดง (The Red Shoes) เทพนิยาย
ผลงานนักเขียนชาวเดนมาร์ก ฮาน คริสเตียน แอนเดอร์สัน

คาเร็น เด็กหญิงชาวบ้าน ผู้ได้รับอุปการะเลี้ยงดูจากหญิงสูงวัยผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง หลังจากแม่ของเธอเสียชีวิตลง เติบโตขึ้นเป็นเด็กดื้อรั้นเอาแต่ใจ ก่อนหน้านี้ เธอมีรองเท้าสีแดงปอนๆคู่หนึ่ง ต่อมา แม่บุญธรรมได้ซื้อรองเท้าสีแดงอันสวยงามราวกับรองเท้าของเจ้าหญิงให้เธอคู่หนึ่ง เมื่อถึงคราวร่วมพิธีทางศาสนาในโบสถ์ คาเร็นชอบสวมรองเท้าคู่ใหม่ไปนี้เสมอ มิใยดีต่อคำทักท่วงถึงความเหมาะไม่สม รองเท้าแดงเร่ิมแสดงอาการประหลาด ค่อยๆขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง แต่เธอยังสามารถถอดออกเสียได้

วันหนึ่ง ขณะแม่บุญธรรมเจ็บป่วย คาเร็นสวมรองเท้าแดงคู่นั้นไปร่วมงานสังสรรค์ มีนายทหารลึกลับผู้หนึ่งปรากฏกาย กล่าวเชยชมว่าเป็นรองเท้าเต้นรำที่แสนสวยงาม ไม่นาน รองเท้าของเธอก็เคลื่อนไหวด้วยตัวเองได้อีกครั้ง แต่คราวนี้ เธอไม่สามารถถอดออกจากเท้าได้ รองเท้าคู่นั้นเต้นรำเรื่อยไปทั้งกลางวันและกลางคืน เต้นไปในสายฝนพรำและในแสงแดดสดใส เต้นไปในทุ่งหญ้าและป่าเขา ในพงพฤกษและขวากหนาม ขีดข่วนเข้งขาของเธอให้อ้อนล้าเจ็บปวด ได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส เธอมิอาจแม้จะไปร่วมงานศพแม่บุญธรรม

นางฟ้าตนหนึ่งปรากฏกายต่อเธอ ถือดาบในมือ สาบส่งเธอให้ต้องเต้นรำเรื่อยไปไม่หยุดหย่อนแม้กระทั่งหลังจากสิ้นชีพ เสมือนตักเตือนเด็กหัวดื้อทั้งหลายในทุกๆแห่งหน คาเร็นอ้อนวอนขอความเมตตา แต่รองเท้าที่เธอสวมอยู่พาเธอเดินหนีจากไปก่อนได้ยินคำตอบจากนางฟ้า คาเร็นรวบรวมพละกำลัง หลอกล่อให้ได้ไปพบกับเพชฌฆาตผู้หนึ่ง ขอร้องให้เขาตัดเท้าของเธอทิ้งเสีย เพื่อให้หลุดพ้นจากอำนาจของรองเท้าแดงอันชั่วร้าย เพชฌฆาตทำตาม แต่รองเท้าคู่นั้นก็ยังคงเต้นรำต่อไป โดยมีเท้าที่ตัดทิ้งแล้วของเธอสวมติดอยู่ เขาทำเท้าไม้เทียมให้เธอพร้อมด้วยไม้พยุงกาย และสอนบทสวดสำหรับที่นักโทษสวดกันให้กับเธอ

คาเร็นคิดว่าตนเองต้องทุกข์ทรมานมากมายเพราะรองเท้าแดงคู่นั้น จึงตัดสินใจไปร่วมพิธีสวดในโบสถ์พร้อมกับชาวบ้านคนอื่นๆ ด้วยหวังจะแสดงตนเป็นศาสนิกที่ดี แต่เท้าที่ถูกตัดทิ้งไปของเธอซึ่งยังติดอยู่ในรองเท้า ก็เคลื่อนไหวเต้นรำติดตามเธอเรื่อยไปไม่หยุดหย่น และคอยขัดขวางเธอบนหนทาง จนเธอมิอาจก้าวเดินไปร่วมพิธีกับเพื่อนบ้านคนอื่นๆ เมื่อวันอาทิตย์มาถึง คาเร็นหลีกเร้นตนเองอยู่ในที่พักอาศัยแต่เพียงผู้เดียว สวดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพระผู้เป็นเจ้า นางฟ้าตนนั้นปรากฏกายอีกครั้ง พร้อมกลิ่นดอกกุหลาบหอมฟุ้งกระจาย สนองตอบความเมตตาที่เธออ้อนวอน หัวใจของเธอจึงเต็มเปี่ยมด้วยแสงสว่าง ด้วยความสงบและความรื่นรมย์ จิตวิญญาณของเธอได้โบยบินสู่สรวงสวรรค์ ที่ซึ่งไม่มีใครกล่าวถึงรองเท้าสีแดงของเธออีกต่อไป....

เมื่อได้หยั่งรู้ถึงความทุกข์ใจของบุตรสาวที่มีต่อชายคนรักอันสืบเนื่องจากการกระทำของตน ถึงเยื่อใยอันลึกซึ้งซึ่งบุตรสาวมีให้กับตนอย่างเปี่ยมล้น นักข่าวซงชาอ๊อกผู้มากประสบการณ์และความสำเร็จในวงการสื่อสารมวลชน ก็ได้มาถึงทางแยกที่ต้องเลือกจะเดินก้าวไป เป็นเส้นทางที่เธอจะได้รักษาจิตวิญญาณให้พบสันติสุขในใจอีกครั้ง หากเส้นทางสายนี้ เธอต้องอาศัยความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวทั้งหมดที่มี อาจต้องสูญเสียหน้าที่การงานที่ทุ่มเทได้มาด้วยทั้งชีวิตและด้วยการเพิกเฉยต่อสัญชาตญาณแห่งความเป็นแม่ เมื่อรองเท้าแห่งความทะเยอทะยานและไร้ความละอาย ล่อลวงให้เธอก้าวมาไกลขนาดนี้ อย่างไรเล่าที่เธอจะหวนกลับคืนสู่คุณค่าแห่งตนได้....

ปล. ต้องกราบขออภัยมวลมิตรแฟนซีรี่ย์ที่เคยติดตามอ่านเรื่องราวของชื่อแต่ละตอนด้วยนะครับ ที่เพิกเฉยไม่เขียนเล่า 3 ตอนสุดท้ายให้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ไปพร้อมๆกับการอำลาจอ เกิดเหตุให้ต้องละเลยครับ บังเอิญทำ Notebook คู่กายหล่นพื้น ต้องรวบรวมกำลังเพื่อตัวใหม่ ประกอบกับต้องเดินทางและวุ่นวายกับปัญหากวนใจ ก็เลย... เลยตามเลยครับ แต่ความรู้สึกมันก็คาใจอยู่ตลอด ตอนนี้พร้อมแล้วจึงต้องทำให้เสร็จสิ้น แม้จะผ่านไปนานแล้วพอสมควร คงไม่สายเกินไปนะ...ครับผม....