*** ชะตากรรมจอมนาง ***

* ชะตากรรมจอมนาง *

กระทู้สนทนา

พระองค์หญิงโสมนัส หรือพระนามเต็มคือ พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าโสมนัส
พระองค์เป็นพระธิดาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าลักษณานุคุณ
พระองค์หญิงโสมนัสทรงประชวรเจ็บออดๆแอดๆมาแต่ครั้งยังทรงพระเยาว์
หากเรียกตามภาษาชาวบ้านก็คือเด็กขี้โรคนั่นเอง
เมื่อเจริญพระชันษาขึ้นพระองค์ทรงมีพระสิริโฉมงดงามเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อรัชกาลที่4ขึ้นเสวยราชสมบัติเป็นพระเจ้าอยู่หัว
พระองค์หญิงโสมนัสจึงต้องเข้าถวายตัวเป็นพระมเหสี
จากนั้นรัชกาลที่4ทรงสถาปนาพระองค์หญิงโสมนัสขึ้นเป็น
สมเด็จพระนางเธอโสมนัสวัฒนาวดี พระนางนาฎ บรมอัครราชเทวี
ในตำแหน่งพระอัครมเหสี สูงสุดในฝ่ายใน

ชีวิตของพระองค์นับได้ว่าเป็นชีวิตที่มีความสุข
เพราะในขณะนั้นพระองค์มีพระชนมายุราว 17-18 พรรษาเท่านั้น
นับได้ว่าพระองค์ทรงเป็นเจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุดในพระราชวงศ์ที่ขึ้นดำรงตำแหน่งพระอัครมเหสีเหสี
หากพระองค์ทรงมีพระประสูติกาลเป็นพระราชโอรส
แน่นอนว่าพระราชโอรสของพระองค์จะได้เป็นสมเด็จเจ้าฟ้ารัชทายาทอย่างแน่นอน
ซึ่งการต่อมาก็เห็นจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ สมเด็จพระนางทรงพระครรภ์
ซึ่งสร้างความปิติยินดีให้แก่พระเจ้าอยู่หัวและพระราชวงศ์เป็นอย่างมาก
แต่แล้วเรื่องที่ไม่มีผู้ใดคาดคิดก็เกิดขึ้น

ไม่กี่เดือนหลังจากสมเด็จพระนางทรงพระครรภ์ เหตุการณ์อันน่ากลัวก็เกิดขึ้นจนได้
สมเด็จพระนางทรงพระประชวรปวดท้องถึงกับตรัสไม่ได้ความ สั่นไปทั้งตัว
ทรงคลื่นเหียนเวียนไส้ถึงกับตกพระโลหิตติดต่อกันเกือบอาทิตย์
แต่แล้วพระอาการก็หายเป็นปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ทรงพระดำเนินได้สะดวกปฏิบัติหน้าที่ดังเดิม แต่แล้วก็กลับมามีอาการเจ็บพระครรภ์อีก
เป็นๆหายๆอย่างนี้จนพระครรภ์เข้าเดือนที่7 แต่คราวนี้เห็นจะเป็นมากกว่าครั้งก่อนๆ
ถึงกับเจ็บท้องข้ามคืนและข้ามไปอีกหลายๆคืนเลยทีเดียว เหมือนจะทรงมีพระประสูติกาล

พระองค์ทรงมีพระประสูติกาลเป็นพระราชกุมาร
แต่หลังจากประสูติได้เพียง4ชั่วโมง พระราชโอรสองค์น้อยก็เริ่มหายพระทัยโรยรา
และสิ้นพระชนม์ลงโดยสงบ ไม่มีผู้ใดกล้ากราบบังคมทูลสมเด็จพระนาง
แต่แล้วรุ่งขึ้นตัวสมเด็จพระนางเองกลับมีพระอาการทรุดลง อาเจียนเป็นสีดำ สีเขียว และสีเหลือง
แพทย์หลวงจึงเร่งระดมรักษาพระอาการประชวรแต่แล้วพระอาการก็ทรุดลงอีก
คณะแพทย์หมดหนทาง พระเจ้าอยู่หัวถึงกับมีคำสั่งให้ราชสำนักออกประกาศไปทั่วทั้งแผ่นดินว่า
จะพระราชทานเงินทองกว่า2หาบ หากใครรักษาสมเด็จพระนางได้

พระอาการเหมือนจะทรงทุเลาขึ้น ผ่านมาเดือนกว่ากลับมีพระอาการที่ไม่มีผู้ใดคาดคิดขึ้นมาอีก
ทั้งน้ำเลือด น้ำเหลืองและน้ำหนองหลั่งไหลออกมาอย่างรวดเร็ว
จากร่างกายของพระองค์แทบจะทุกทิศ ข้าหลวงถึงกับต้องใช้อ่างใบขนาดย่อมมารองไว้
วินาทีนั้นทรงตรัสหาแต่พระโอรสหวังว่าจะได้เห็นหน้า บ่ายวันที่ 10 ตุลาคม 2395
พระองค์ทรงสวรรคตลงอย่างเฉียบพลัน พระเจ้าอยู่หัวทรงพระอาลัยอย่างยิ่ง
ถึงกับพระราชทานเครื่องทรงขัตติยราชิสริยาภรณ์เต็มที่ตามโบราณราชประเพณีของพระอัครมเหสีอย่างสมพระเกียรติ
แล้วเชิญลงพระโกศทองใหญ่พร้อมพระชฏากษัตริย์บนพระเศียร
แล้วแห่จากพระตำหนักของพระองค์เข้าสู่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท
มีงานออกพระเมรุ ณ ท้องสนามหลวงอย่างยิ่งใหญ่
แล้วทรงสร้างวัดขึ้นเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแก่พระอัครมเหสีนางผู้เป็นที่รักยิ่ง
วัดแห่งนี้ก็คือ “วัดโสมนัสวิหาร”นั่นเอง