เรื่องจริงนะ ไม่ใช่เรื่องแต่ง แต่เติมสี ใส่ไข่ลงไป นิสนึง ทั้งสีไม้ สีเทียน สีน้ำ สีทาบ้าน ใส่ไปหมด ไข่ก็มีทั้งไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ลูกเขย มันเลยยาวหน่อย 555
เราไม่รู้ว่าจะแท๊กห้องไหนบ้าง เลยแท๊กมั่วๆ อย่าด่านะ เพราะเสียเวลาปล่าว ไม่สะท้าน ... (ใครรู้..... ซ่อยข้อยแหน่ ~)
……………. ชั้นเริ่มมีสติขึ้นมา หลังจากหลับไหลมาหลายชั่วโมง ดุจเจ้าหญิงนิททา แต่ต่างกันตรงที่ในนิทานมีเจ้าชายมาจุมพิตเพื่อให้เธอตื่นขึ้นจากการหลับไหล แต่สำหรับชั้น มันคือเสียงของป้าข้างบ้าน ที่เปิดก๊อกน้ำ ล้าง ถ้วย ไห จาน ชามของหล่อน คุณพระ!! นี่มันวันเสาร์นะ วันเสาร์คือวันแห่งความสุข วันแห่งมนุษยชาติ ที่จะได้พักผ่อน และนอนตื่นสาย และทำตัวตามสบาย ถ้าชั้นเป็นนักกฎหมาย ชั้นรับรองว่าจะฟ้องยัยป้าข้างบ้านที่ทำให้ชั้นตื่นข้อหา ก่อกวน และทำลายอิสรภาพ และทำร้ายชั้นทางเสียงอย่างแน่นอน และยังมีเสียงนกน้อยที่ร้องจิ๊บๆ ที่ในเวลาทั่วไปอาจจะฟังดูรื่นหู แต่ตอนนี้ นกเหล่านี้กลายเป็นปีศาจตัวน้อยๆไปแล้ว เพราะมันเป็นศัจตรูในการนอนของชั้น…… ชั้นได้ยินเสียงนาฬิกา ที่ปกติก็ไม่เคยได้ยิน แต่กลับมาดัง ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ดังเหมือนจงใจไม่ให้ฉันนอนต่อ คุณพระ!! นี่ทุกอย่างบนโลกกำลังก่อสงครามกับชั้น พวกเขากำลังอยู่คนละฝ่ายกับชั้น และชั้นขอประกาศสงครามไว้เลย ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นก็จะนอนต่อ เพราะนี่คือวันเสาร์ วันแห่งอิสรภาพ วันแห่งความหวัง ที่จะได้นอนตื่นสายของฉัน ฉันจะสู้เพื่อให้เซล์ และนิวเครียส ตลอดจนพยาธิทุกตัวในร่างกายของฉันได้นอนพักผ่อนต่อไป …….มันก็แค่ นาฬิกา นก และป้าข้างบ้านที่ล้างจานชาม โดยมีสายยางเป็นอาวุธในการทำสงครามการนอนครั้งนี้ ……. ส่วนฝ่ายชั้น ก็ไม่ได้มีน้อยไปกว่าป้าข้างบ้านเลย ชั้นมีหมอนที่นุ่มนิ่ม แม้มันจะเก่า แต่มันเพิ่ม abilityให้ฉันสูงมาก เพราะแค่เพียงจับ หรือเข้าใกล้ ก็ทำให้อยากนอนเพิ่มขึ้น 30% เลยทีเดียว และยังมีหมอนข้าง ที่เพียงเอาขาก่ายพาดไป ก็ทำให้คุณรู้สึกเหมือนได้พักในโรงแรมหรูที่บรูไน และเพิ่มระดับการนอนได้อีก 20% เลยทีเดียว ชั้นบอกแล้ว ฝ่ายชั้นก็มีไพล่พล และอาวุธครบมือทีเดียว และอีกอย่างยุทธศาสตร์ สมรภูมิรบ ฝ่ายชั้นก็ได้เปรียบมาก เพราะตอนนี้ชั้นกำลังนอนอยู่บนเตียง ซึ่งทำให้ชั้นอยากนอนขึ้นไปอีก 30% โฮะๆๆๆ รวมๆแล้ว ก็ปาเข้าไป 80% เห็นไหมล่ะคุณผู้ชม ยังไงชั้นก็ชนะแน่นอน ต่อให้ไปถามเด็กทารก วัย4เดือน ที่เพิ่งตื่นนอน เขาก็ต้องตอบว่า ฉันต้องชนะแน่ๆ เอ๊ะ เด็กนั้นยังพูดไม่ได้นี่นา แต่ชั้นสัมผัสได้ ชั้นรับรู้ถึงความคิดของเด็กทารกน้อยๆ เขารักฉัน และอวยพรฉันให้ได้นอนต่อ ขอบคุณ นางฟ้าตัวน้อยๆ…
กลับมา !!!…… สงครามเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ชั้นสงบสติอารมณ์ด้วยการหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาลงอย่างสบายใจ และคิดว่าฝ่ายชั้นต้องชนะแน่นอน ชั้นต้องนอนต่อได้อีกแน่นอน …..แต่ฝ่ายศัจตรูของชั้น ซึ่งนำทัพโดยป้าข้างบ้านที่มีสายยาง และถ้วย ไห จาน ชาม เป็นเครื่องมือ และเหล่านกทั้งหลาย ที่พร้อมใจกันเปล่งเสียงนาสิก ร้องจิ๊บๆ กันให้ว่อน….ขอโทษนะ ชั้นฟังภาษานกไม่ออก และตอนนี้ชั้นก็ยังไม่ต้องการซื้ออาหารเสริม ล๊อตเตอรี่ หรือไส้เครื่องกรองน้ำใหม่ อะไรทั้งนั้น ดังนั้นหยุดขาย และสงบ หรือไม่ก็บินไปที่อื่นซะ! สายไฟมีอยู่ทั้วโลก ทำไมพวกเธอต้องมาเกาะที่ประเทศไทย และแถมต้องเป็น กทม. และแถมต้องเป็นตรงหน้าต่างของชั้นด้วย แต่ชั้นรู้เหตุผล !!! คงเป็นเพราะเธอคงร่วมมือกับป้าข้างบ้าน เพื่อก่อสงครามกับฉัน และไม่ต้องการให้ชั้นนอนต่อล่ะสิ หึหึ สกิลชั้นสูงกว่าพวกเธอหลายขุมจ๊ะ….อีกทั้งนาฬิกาที่ตอนกลางวันแทบจะไม่ได้ยินเสียง แต่ตอนนี้กลับเสียงดังเหมือนยักษ์เดิน มันช่างสะเทือนเข้าไปในโสตประสาทของฉันเสียจริง มันคงต้องการแกล้งฉัน และต้องร่วมมือกับป้าาข้างบ้าน เพื่อไม่ให้ชั้นได้นอนต่ออย่างแน่นอน ชั้นหลับตาลง และทำใจสบายๆ และคิดว่า ชั้นมีพลัง ชั้นต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปได้แน่นอน การรบครั้งนี้ชั้นต้องชนะ และชั้นจะทำให้คนทั้งโลกรู้ว่า ชั้นเก่งกว่าป้าข้างบ้าน นก และนาฬิกาเรือนละ120บาทแค่ไหน ทุกอย่างเริ่มสงบ… สงบ… สงบ…
บรึ๊นนนนนน!!! บรึ้นนนๆๆๆ … โอ๊ย มอเตอร์ไซค์ นี่มันอาไรก๊านนน จะมาขับอะไรกันเช้าป่านนี้ โอ๊ยยย “เอาฝาหม้อมาล้างด้วย” นั้นเสียงลุงข้างบ้านหนิ พูดกับป้าข้างบ้าน นี่ชั้นประมาทฝ่ายข้าศึกจนเกินไปจริงๆ ป้าข้างบ้านมีกำลังหนุนอีกแล้ว เป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ที่ฟังดูแล้วก็ไม่รู้ว่าจะขับไปได้เกินปากซอยหรือป่าว หรือจะเป็นเสียงของลุงข้างบ้าน ที่มาช่วยป้าล้าง ถ้วย ไห จาน ชาม โอ๊ยๆๆ นี่มันอะไรกัน วันเสาร์ที่แสนวิเศษของชั้น การนอนของชั้นมันกำลังจะจบสิ้นลงแล้วหรอออ ไม่ๆๆไม่ๆ ไม่มีทาง ยังไงชั้นก็จะไม่ตื่น จะนอนอยู่ตรงนี้แหล่ะ ไม่ว่าภูเขาไฟฟูจิจะระเบิด หรือดาวหางพุ่งชนโลก หรือซอมบี้วิ่งเข้ามาทางหน้าต่าง ชั้นก็จะขอนอนตายอย่างสงบอยู่ตรงนี้ ชั้นจะยอมตายในท่านอน และจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ……ง กริ๊งงง กริ๊งงง เอ๊ะเสียงคุ้นๆนะ กริ๊งงงงง เอ… นี่มันเสียงคล้ายๆโทรศัพท์บ้านเราเลยนี่นา …. กริ๊ง…… ตายแล้วจริงด้วย ทำไงดีล่ะ ….กริ๊ง…..ไม่รับคงไม่เป็นอะไรหรอก …….กริ๊งง….. โอ๊ยแล้วถ้ามีญาติจะเอาของมาให้ล่ะ เธอจะอดได้ของฟรีเชียวนะ ……กริ๊ง…… โอ๊ย แต่ชั้นอยากนอน แต่ก็อยากรับเพราะเผื่อใครมีเรื่องด่วน…..กริ๊งงงง ….
!!!! โอเค ชั้นยอมแพ้ ชั้นรีบวิ่งลงมารับโทรศัพท์ข้างล่าง เพื่อหวังจะได้ของฟรี จากญาติ หรืออะไรก็แล้วแต่ …”สวัสดีครับ”
“ฮาโหลนั่นใคร” เสียงป้าอายุน่าจะประมาณ 35น่าจะอ้วนหน่อยๆ เพราะเสียงยานๆเล็กน้อย แถมเธอก็คงมีเชื้อจีน เพราะเธอพูดว่า ฮาโหล เสียงยาน และมีเสียงเปล่งๆเล็กน้อย เหมือนในหนังจีน
“โทรมาหาใครล่ะครับ” ชั้นตอบไปอย่างเสียไม่ได้ นี่ป้าโทรมา แล้วถามว่านั่นใคร คือจะพูดกับใครก็บอกมาเลยเนอะ รู้มั้ยนี่อุส่าลุกมาจากเตียงเพื่อมารับโทรศัพท์หวังจะได้ของกินฟรีนะ !
“ที่นั่นที่ไหนเนี่ย” เสียงป้าเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง เฮ้ออ นี่ขนาดโทรมาแล้วยังไม่รู้อีกหรอว่าที่ไหน
“ที่นี่บ้าน…….” ชั้นเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย นิ่งสงบ และเย็นเหมือนคนตายก็ไม่ปาน
“อ้าวหรอ..” ป้าพูดด้วยน้ำเสียงระลื่นและกดวางโทรศัพท์ใส่หูชั้นทันที
ชั้นได้แต่ถือโทรศัพท์ในมือขวาแล้วนัยตาก็เบิกกว้างขึ้น สติเริ่มกลับมาและคิดย้อนถึงเรื่องราวทั้งหมด
ชั้นทรุดลงไปกองกับพื้น
“นี่ชั้น….แพ้สงคราม….การนอน…เพราะอยากได้ของฟรีหรอ”
ชั้นอุส่าห์ต่อสู้กับเสียงของน้ำของป้าข้างบ้าน เสียงของนก เสียงนาฬิกา เสีงมอเตอร์ไซค์ และเสียงของลุงข้างบ้าน ชั้นต่อสู้มาได้ ชนะมาโดยตลอด แต่ชั้นต้องมาพ่ายแพ้ เพราะเสียงโทรศัพท์หรอ??!! ไม่สิ ชั้นไม่ได้แพ้เสียงโทรศัพท์ ไม่ได้แพ้ป้าที่คุยโทรศัพท์กับฉัน แต่ฉันแพ้…..ความอยาก……ในตัวของฉันเอง……..
#ศรัตรูข้างนอกที่ว่าชนะยากแล้ว……กิเลสในใจ เอาชนะยากกว่า
#ชนะอะไรไม่เท่าชนะใจตัวเอง
#จบแบบมีข้อคิดได้ไง แอบบ งง
#เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นไม่ถึง 3 นาที ชั้นเขียนมาได้ยังไงยาวขนาดนี้
#สวัสดีวันเสาร์ #ไฮไทยแลนด์~
สงคราม ยามเช้า
เราไม่รู้ว่าจะแท๊กห้องไหนบ้าง เลยแท๊กมั่วๆ อย่าด่านะ เพราะเสียเวลาปล่าว ไม่สะท้าน ... (ใครรู้..... ซ่อยข้อยแหน่ ~)
……………. ชั้นเริ่มมีสติขึ้นมา หลังจากหลับไหลมาหลายชั่วโมง ดุจเจ้าหญิงนิททา แต่ต่างกันตรงที่ในนิทานมีเจ้าชายมาจุมพิตเพื่อให้เธอตื่นขึ้นจากการหลับไหล แต่สำหรับชั้น มันคือเสียงของป้าข้างบ้าน ที่เปิดก๊อกน้ำ ล้าง ถ้วย ไห จาน ชามของหล่อน คุณพระ!! นี่มันวันเสาร์นะ วันเสาร์คือวันแห่งความสุข วันแห่งมนุษยชาติ ที่จะได้พักผ่อน และนอนตื่นสาย และทำตัวตามสบาย ถ้าชั้นเป็นนักกฎหมาย ชั้นรับรองว่าจะฟ้องยัยป้าข้างบ้านที่ทำให้ชั้นตื่นข้อหา ก่อกวน และทำลายอิสรภาพ และทำร้ายชั้นทางเสียงอย่างแน่นอน และยังมีเสียงนกน้อยที่ร้องจิ๊บๆ ที่ในเวลาทั่วไปอาจจะฟังดูรื่นหู แต่ตอนนี้ นกเหล่านี้กลายเป็นปีศาจตัวน้อยๆไปแล้ว เพราะมันเป็นศัจตรูในการนอนของชั้น…… ชั้นได้ยินเสียงนาฬิกา ที่ปกติก็ไม่เคยได้ยิน แต่กลับมาดัง ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ดังเหมือนจงใจไม่ให้ฉันนอนต่อ คุณพระ!! นี่ทุกอย่างบนโลกกำลังก่อสงครามกับชั้น พวกเขากำลังอยู่คนละฝ่ายกับชั้น และชั้นขอประกาศสงครามไว้เลย ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นก็จะนอนต่อ เพราะนี่คือวันเสาร์ วันแห่งอิสรภาพ วันแห่งความหวัง ที่จะได้นอนตื่นสายของฉัน ฉันจะสู้เพื่อให้เซล์ และนิวเครียส ตลอดจนพยาธิทุกตัวในร่างกายของฉันได้นอนพักผ่อนต่อไป …….มันก็แค่ นาฬิกา นก และป้าข้างบ้านที่ล้างจานชาม โดยมีสายยางเป็นอาวุธในการทำสงครามการนอนครั้งนี้ ……. ส่วนฝ่ายชั้น ก็ไม่ได้มีน้อยไปกว่าป้าข้างบ้านเลย ชั้นมีหมอนที่นุ่มนิ่ม แม้มันจะเก่า แต่มันเพิ่ม abilityให้ฉันสูงมาก เพราะแค่เพียงจับ หรือเข้าใกล้ ก็ทำให้อยากนอนเพิ่มขึ้น 30% เลยทีเดียว และยังมีหมอนข้าง ที่เพียงเอาขาก่ายพาดไป ก็ทำให้คุณรู้สึกเหมือนได้พักในโรงแรมหรูที่บรูไน และเพิ่มระดับการนอนได้อีก 20% เลยทีเดียว ชั้นบอกแล้ว ฝ่ายชั้นก็มีไพล่พล และอาวุธครบมือทีเดียว และอีกอย่างยุทธศาสตร์ สมรภูมิรบ ฝ่ายชั้นก็ได้เปรียบมาก เพราะตอนนี้ชั้นกำลังนอนอยู่บนเตียง ซึ่งทำให้ชั้นอยากนอนขึ้นไปอีก 30% โฮะๆๆๆ รวมๆแล้ว ก็ปาเข้าไป 80% เห็นไหมล่ะคุณผู้ชม ยังไงชั้นก็ชนะแน่นอน ต่อให้ไปถามเด็กทารก วัย4เดือน ที่เพิ่งตื่นนอน เขาก็ต้องตอบว่า ฉันต้องชนะแน่ๆ เอ๊ะ เด็กนั้นยังพูดไม่ได้นี่นา แต่ชั้นสัมผัสได้ ชั้นรับรู้ถึงความคิดของเด็กทารกน้อยๆ เขารักฉัน และอวยพรฉันให้ได้นอนต่อ ขอบคุณ นางฟ้าตัวน้อยๆ…
กลับมา !!!…… สงครามเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ชั้นสงบสติอารมณ์ด้วยการหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาลงอย่างสบายใจ และคิดว่าฝ่ายชั้นต้องชนะแน่นอน ชั้นต้องนอนต่อได้อีกแน่นอน …..แต่ฝ่ายศัจตรูของชั้น ซึ่งนำทัพโดยป้าข้างบ้านที่มีสายยาง และถ้วย ไห จาน ชาม เป็นเครื่องมือ และเหล่านกทั้งหลาย ที่พร้อมใจกันเปล่งเสียงนาสิก ร้องจิ๊บๆ กันให้ว่อน….ขอโทษนะ ชั้นฟังภาษานกไม่ออก และตอนนี้ชั้นก็ยังไม่ต้องการซื้ออาหารเสริม ล๊อตเตอรี่ หรือไส้เครื่องกรองน้ำใหม่ อะไรทั้งนั้น ดังนั้นหยุดขาย และสงบ หรือไม่ก็บินไปที่อื่นซะ! สายไฟมีอยู่ทั้วโลก ทำไมพวกเธอต้องมาเกาะที่ประเทศไทย และแถมต้องเป็น กทม. และแถมต้องเป็นตรงหน้าต่างของชั้นด้วย แต่ชั้นรู้เหตุผล !!! คงเป็นเพราะเธอคงร่วมมือกับป้าข้างบ้าน เพื่อก่อสงครามกับฉัน และไม่ต้องการให้ชั้นนอนต่อล่ะสิ หึหึ สกิลชั้นสูงกว่าพวกเธอหลายขุมจ๊ะ….อีกทั้งนาฬิกาที่ตอนกลางวันแทบจะไม่ได้ยินเสียง แต่ตอนนี้กลับเสียงดังเหมือนยักษ์เดิน มันช่างสะเทือนเข้าไปในโสตประสาทของฉันเสียจริง มันคงต้องการแกล้งฉัน และต้องร่วมมือกับป้าาข้างบ้าน เพื่อไม่ให้ชั้นได้นอนต่ออย่างแน่นอน ชั้นหลับตาลง และทำใจสบายๆ และคิดว่า ชั้นมีพลัง ชั้นต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปได้แน่นอน การรบครั้งนี้ชั้นต้องชนะ และชั้นจะทำให้คนทั้งโลกรู้ว่า ชั้นเก่งกว่าป้าข้างบ้าน นก และนาฬิกาเรือนละ120บาทแค่ไหน ทุกอย่างเริ่มสงบ… สงบ… สงบ…
บรึ๊นนนนนน!!! บรึ้นนนๆๆๆ … โอ๊ย มอเตอร์ไซค์ นี่มันอาไรก๊านนน จะมาขับอะไรกันเช้าป่านนี้ โอ๊ยยย “เอาฝาหม้อมาล้างด้วย” นั้นเสียงลุงข้างบ้านหนิ พูดกับป้าข้างบ้าน นี่ชั้นประมาทฝ่ายข้าศึกจนเกินไปจริงๆ ป้าข้างบ้านมีกำลังหนุนอีกแล้ว เป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ที่ฟังดูแล้วก็ไม่รู้ว่าจะขับไปได้เกินปากซอยหรือป่าว หรือจะเป็นเสียงของลุงข้างบ้าน ที่มาช่วยป้าล้าง ถ้วย ไห จาน ชาม โอ๊ยๆๆ นี่มันอะไรกัน วันเสาร์ที่แสนวิเศษของชั้น การนอนของชั้นมันกำลังจะจบสิ้นลงแล้วหรอออ ไม่ๆๆไม่ๆ ไม่มีทาง ยังไงชั้นก็จะไม่ตื่น จะนอนอยู่ตรงนี้แหล่ะ ไม่ว่าภูเขาไฟฟูจิจะระเบิด หรือดาวหางพุ่งชนโลก หรือซอมบี้วิ่งเข้ามาทางหน้าต่าง ชั้นก็จะขอนอนตายอย่างสงบอยู่ตรงนี้ ชั้นจะยอมตายในท่านอน และจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ……ง กริ๊งงง กริ๊งงง เอ๊ะเสียงคุ้นๆนะ กริ๊งงงงง เอ… นี่มันเสียงคล้ายๆโทรศัพท์บ้านเราเลยนี่นา …. กริ๊ง…… ตายแล้วจริงด้วย ทำไงดีล่ะ ….กริ๊ง…..ไม่รับคงไม่เป็นอะไรหรอก …….กริ๊งง….. โอ๊ยแล้วถ้ามีญาติจะเอาของมาให้ล่ะ เธอจะอดได้ของฟรีเชียวนะ ……กริ๊ง…… โอ๊ย แต่ชั้นอยากนอน แต่ก็อยากรับเพราะเผื่อใครมีเรื่องด่วน…..กริ๊งงงง ….
!!!! โอเค ชั้นยอมแพ้ ชั้นรีบวิ่งลงมารับโทรศัพท์ข้างล่าง เพื่อหวังจะได้ของฟรี จากญาติ หรืออะไรก็แล้วแต่ …”สวัสดีครับ”
“ฮาโหลนั่นใคร” เสียงป้าอายุน่าจะประมาณ 35น่าจะอ้วนหน่อยๆ เพราะเสียงยานๆเล็กน้อย แถมเธอก็คงมีเชื้อจีน เพราะเธอพูดว่า ฮาโหล เสียงยาน และมีเสียงเปล่งๆเล็กน้อย เหมือนในหนังจีน
“โทรมาหาใครล่ะครับ” ชั้นตอบไปอย่างเสียไม่ได้ นี่ป้าโทรมา แล้วถามว่านั่นใคร คือจะพูดกับใครก็บอกมาเลยเนอะ รู้มั้ยนี่อุส่าลุกมาจากเตียงเพื่อมารับโทรศัพท์หวังจะได้ของกินฟรีนะ !
“ที่นั่นที่ไหนเนี่ย” เสียงป้าเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง เฮ้ออ นี่ขนาดโทรมาแล้วยังไม่รู้อีกหรอว่าที่ไหน
“ที่นี่บ้าน…….” ชั้นเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย นิ่งสงบ และเย็นเหมือนคนตายก็ไม่ปาน
“อ้าวหรอ..” ป้าพูดด้วยน้ำเสียงระลื่นและกดวางโทรศัพท์ใส่หูชั้นทันที
ชั้นได้แต่ถือโทรศัพท์ในมือขวาแล้วนัยตาก็เบิกกว้างขึ้น สติเริ่มกลับมาและคิดย้อนถึงเรื่องราวทั้งหมด
ชั้นทรุดลงไปกองกับพื้น
“นี่ชั้น….แพ้สงคราม….การนอน…เพราะอยากได้ของฟรีหรอ”
ชั้นอุส่าห์ต่อสู้กับเสียงของน้ำของป้าข้างบ้าน เสียงของนก เสียงนาฬิกา เสีงมอเตอร์ไซค์ และเสียงของลุงข้างบ้าน ชั้นต่อสู้มาได้ ชนะมาโดยตลอด แต่ชั้นต้องมาพ่ายแพ้ เพราะเสียงโทรศัพท์หรอ??!! ไม่สิ ชั้นไม่ได้แพ้เสียงโทรศัพท์ ไม่ได้แพ้ป้าที่คุยโทรศัพท์กับฉัน แต่ฉันแพ้…..ความอยาก……ในตัวของฉันเอง……..
#ศรัตรูข้างนอกที่ว่าชนะยากแล้ว……กิเลสในใจ เอาชนะยากกว่า
#ชนะอะไรไม่เท่าชนะใจตัวเอง
#จบแบบมีข้อคิดได้ไง แอบบ งง
#เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นไม่ถึง 3 นาที ชั้นเขียนมาได้ยังไงยาวขนาดนี้
#สวัสดีวันเสาร์ #ไฮไทยแลนด์~