ไจ๋คุงแม่ไม่อยู่แล้ว หนูไปสบายแล้ว ไม่ต้องมาเจ็บปวดทรมานเหมือนที่ผ่านๆมา 1.6 ปีที่เราสู้มาด้วยกัน แม่รู้ว่าหนูไม่เคยท้อ หนูแกร่งกว่าที่แม่คิดเยอะ แต่ในเมื่อหนูไม่ไหวแม่ก็รั้งหนูไว้ไม่ได้ แม่ดีใจที่ลูกของแม่ไม่ต้องอยู่สภาพที่ไม่ปกติ ดีใจที่หนูพ้นทุกข์ แต่ความคิดถึงที่แม่มีให้ไจ๋มันมีมากเหลือเกิน ทั้งๆที่แม่เตรียมใจทุกวัน เตรียมใจมาเป็นปีๆ ว่าสักวันหนูก็ต้องจากไป แต่ตอนนี้แม่ยังทำใจไม่ได้ ถ้าเห็นแม่ร้องไห้ทุกวันใจ๋ไม่ต้องเป็นห่วงนะ สักวันแม่จะมีแต่รอยยิ้มเวลาที่คิดถึงหนู
แม่เหมียวและพี่ๆทั้ง 3 ตัวของหนู เขาคงคิดถึงไจ๋เหมือนกันนะ เห็นเงียบๆ ซึมๆ ไม่ทะโมนเหมือนทุกวัน ยอมให้แม่เอามากอดแต่โดยดี คงประมาณว่าไม่ได้กอดไจ๋ก็กอดพวกเขาแทนได้นะ
คืนก่อนแม่นอนกอดไจ๋ทั้งคืนทั้งที่หนูไม่ขยับตัวแล้ว เมื่อคืนแม่ต้องนอนกอดผ้าที่มีกลิ่นไจ๋แทน ขอให้ได้กลิ่นก็ยังดี สัมผัสเดิมๆ มันไม่มีอีกแล้วนะ มีแต่ความทรงจำดีๆเท่านั้น สักวันแม่จะเข้มแข็ง
เช้าแรกของการไปทำงานโดยที่ไม่มีไจ๋ แม่มาทำงานทันเวลา แม่มีที่ให้จอดรถ เพราะแม่ไม่ต้องมาคอยป้อนอาหารไจ๋ ไม่ต้องมานั่งกอดไจ๋ เพราะถ้าไจ๋ร้องถ้าแม่ไม่กอดหนูก็ไม่ยอมหยุด พอกอดไจ๋ แม่ก็อยากกอดอยู่อย่างนั้น กว่าจะได้ออกจากบ้านก็สายแล้ว แต่การมาทำงานทันเวลามันทำให้แม่เศร้าแทนที่แม่จะดีใจ
ปล.แม่เห็นพ่อเขาร้องไห้เช้า-เย็น เวลาที่ต้องป้อนอาหารไจ๋ด้วยนะ พ่อบอกเขาทำตัวไม่ถูก เวลาว่างมันเยอะเหลือเกิน พ่อก็แปลกนะ ว่างแทนที่จะดีใจ กลับร้องไห้สักงั้น พ่อเขาก็คิดถึงไจ๋มากนะลูก ถ้าหนูยังอยู่ยังไม่ไปไหนหนูคงเห็นแล้ว
แม่รักไจ๋นะรักสุดหัวใจ ทุกคนที่รับรู้เรื่องราวของไจ๋เขาก็ตกหลุมรักไจ๋หมด
ขอให้ลูกแม่ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีนะลูก
ส่งไจ๋คุงไปสวรรค์--จดหมายถึงไจ๋คุง
ไจ๋คุงแม่ไม่อยู่แล้ว หนูไปสบายแล้ว ไม่ต้องมาเจ็บปวดทรมานเหมือนที่ผ่านๆมา 1.6 ปีที่เราสู้มาด้วยกัน แม่รู้ว่าหนูไม่เคยท้อ หนูแกร่งกว่าที่แม่คิดเยอะ แต่ในเมื่อหนูไม่ไหวแม่ก็รั้งหนูไว้ไม่ได้ แม่ดีใจที่ลูกของแม่ไม่ต้องอยู่สภาพที่ไม่ปกติ ดีใจที่หนูพ้นทุกข์ แต่ความคิดถึงที่แม่มีให้ไจ๋มันมีมากเหลือเกิน ทั้งๆที่แม่เตรียมใจทุกวัน เตรียมใจมาเป็นปีๆ ว่าสักวันหนูก็ต้องจากไป แต่ตอนนี้แม่ยังทำใจไม่ได้ ถ้าเห็นแม่ร้องไห้ทุกวันใจ๋ไม่ต้องเป็นห่วงนะ สักวันแม่จะมีแต่รอยยิ้มเวลาที่คิดถึงหนู
แม่เหมียวและพี่ๆทั้ง 3 ตัวของหนู เขาคงคิดถึงไจ๋เหมือนกันนะ เห็นเงียบๆ ซึมๆ ไม่ทะโมนเหมือนทุกวัน ยอมให้แม่เอามากอดแต่โดยดี คงประมาณว่าไม่ได้กอดไจ๋ก็กอดพวกเขาแทนได้นะ
คืนก่อนแม่นอนกอดไจ๋ทั้งคืนทั้งที่หนูไม่ขยับตัวแล้ว เมื่อคืนแม่ต้องนอนกอดผ้าที่มีกลิ่นไจ๋แทน ขอให้ได้กลิ่นก็ยังดี สัมผัสเดิมๆ มันไม่มีอีกแล้วนะ มีแต่ความทรงจำดีๆเท่านั้น สักวันแม่จะเข้มแข็ง
เช้าแรกของการไปทำงานโดยที่ไม่มีไจ๋ แม่มาทำงานทันเวลา แม่มีที่ให้จอดรถ เพราะแม่ไม่ต้องมาคอยป้อนอาหารไจ๋ ไม่ต้องมานั่งกอดไจ๋ เพราะถ้าไจ๋ร้องถ้าแม่ไม่กอดหนูก็ไม่ยอมหยุด พอกอดไจ๋ แม่ก็อยากกอดอยู่อย่างนั้น กว่าจะได้ออกจากบ้านก็สายแล้ว แต่การมาทำงานทันเวลามันทำให้แม่เศร้าแทนที่แม่จะดีใจ
ปล.แม่เห็นพ่อเขาร้องไห้เช้า-เย็น เวลาที่ต้องป้อนอาหารไจ๋ด้วยนะ พ่อบอกเขาทำตัวไม่ถูก เวลาว่างมันเยอะเหลือเกิน พ่อก็แปลกนะ ว่างแทนที่จะดีใจ กลับร้องไห้สักงั้น พ่อเขาก็คิดถึงไจ๋มากนะลูก ถ้าหนูยังอยู่ยังไม่ไปไหนหนูคงเห็นแล้ว
แม่รักไจ๋นะรักสุดหัวใจ ทุกคนที่รับรู้เรื่องราวของไจ๋เขาก็ตกหลุมรักไจ๋หมด
ขอให้ลูกแม่ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีนะลูก