การถูกทิ้งมันช่างทรมานมาก มันอ้างว้างไปหมด แทบจะไม่มีแรงทำอะไรเลยค่ะ มีใครเคยผ่านจุดนี้ไปบ้าง ความรู้สึกเป็นยังไง ทำไมเราช่างเหนื่อยเหลือเกินอยากกอดใครสักคนแล้วร้องไห้ มาทำงานด้วยกันสองคนเขากับทิ้งเราไป เลิกงานกลับมาก็เก็บของไปแล้ว แถมยังไม่เอ่ยคำลาซักคำ เหลือแค่เสื้อทำงานเขาเราก็เอามากอดดมกลิ่นจนหล้บไป แล้วยังส่งข้อความว่าคิดถึงและรักมาก ถ้ามีโอกาศก็อยากจะกลับมาอยู่ด้วยให้เราช้ำใจอีก เขากลับไปหาเมียเขาค่ะ แต่เราก็ได้แต่คิดว่าให้เขากลับไปทำหน้าที่พ่อที่ดีค่ะ