เคยคุยกันไว้ว่าถ้าเลิกกันเป็นพี่น้องกันก็ได้นะ แต่พอถึงเวลาจริงๆ ทำใจไม่ได้เลยครับ เค้าอยากให้เราเป็นพี่น้องกัน ผมพยายามไม่คิดมาก ไม่สนใจแล้ว นอนอยู่ดีๆนำ้ตาก็ไหลออกมาเอง นอนได้แป๊ปเดียวก็ตื่น ตื่นมาก็ร้องไห้อีก ไม่ได้อยากร้องเลยนะครับ แต่มันออกมาเอง

         ต่อหน้าเค้า บอกไม่เป็นไร คอยบอกให้เค้าใช้ชีวิตให้ดี มีความสุขมากๆ แต่ในใจ ผมกำลังร้องไห้อยู่ จากที่เคยเรียกชื่อ ก็กลายเป็นเรียกพี่ ทุกอย่างมันเร็วไปหมด ให้ลืมทันทีผมทำไมได้ เค้าคือรักครั้งแรกของผมครับ ผมเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

         ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าเราเสียใจมาก ไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง ไม่อยากให้เค้ากังวล ปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกให้เข้มแข็ง อดทน ก้าวต่อไป แต่มันไม่ง่ายเลยครับ

         จากที่เคยตื่นมาก็ได้ยินเสียงทุกวัน แต่ตอนนี้รู้สึกว่างเปล่า จำได้แค่ว่าเค้าไม่รักเราแล้วนะ มันจบแล้วจริงๆนะ ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่มีแรงจะออกไปทำอะไรเลยครับ

         ตอนนี้อยากได้คำแนะนำจากคนหัวอกเดียวกันหรือเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันที่เข้าใจจริงๆ ช่วยผมทีครับ ขอบคุณมากๆล่วงหน้านะครับ

    ปล.หลังไมค์หรือหน้าไมค์ก็ได้นะครับแล้วแต่สะดวกเลยครับ