สวัดดีครับ

คือตอนนี้มีความสนใจที่จะทำสมาธิด้วยการนั่งเจริญภาวนา หลังจากสวดมนต์ก่อนที่จะเข้านอน

แต่ปัญหาใหญ่เลยคือ หลังจากทานอาหารมือเย็นแล้ว จะเกิดอาการอยากเลื้อย อยากนอนขึ้นมาทันที

ผลจึงทำให้บางวันก็ไม่ได้สวดมนต์ก่อนนอน หนักเข้าถึงกับนอนคาชุดทำงาน น้ำท่าไม่อาบ

บางครั้งยิ่งในช่วงเวลาเย็นๆ จะเกิดอาการกำหนัดอยู่เป็นประจำ มันเหมือนติดเป็นขันธสันดาน มานานมากแล้ว

เพราะบางครั้งมีแรงฮึดๆ ดีๆ ก็จะผ่านมันไปได้ (แต่แทบจะนับครั้งได้)

แต่ตลอดเวลาชีวิตที่ผ่านมา จิตมักจะฝักใฝ่กับเรื่องพวกนี้มาก (แต่ไม่เคยถึงขั้นที่จะไปร่วมประเวณีกับหญิงอื่น เช่นหญิงขายบริการ, หรือแอบนอกใจภรรยา)

มันเหมือนกับหลง และยึดติดกับเรือนร่างสตรีค่อนข้างมาก คือเผลอเมื่อไหร่ กายใจมันไปเองเลย หาแต่สิ่งที่เป็นศูนย์รวมของสิ่งเหล่านี้

เคยเข้าเวปพวกที่มีรูปอสุภะต่างๆ ก็ไม่ได้ผล เห็นแล้วแขยง หดหู่ไม่เท่าไหร่ ก็เบี่ยงหน้า ไปหาของเดิมๆ สวยๆงามๆ อีก

บางครั้ง เคยนึกรังเกียจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงได้หื่นกระหายขนาดนี้ (ถึงไม่เคยแสดงออกภายนอก แต่ภายในจิตมันคิดบ่อยมากๆ กับเรื่องกามราคะนี้)


แต่หลังจากการตายของแม่ ทำให้เห็นคุณค่าของชีวิตมากขึ้น อาการดังกล่าวก็ดูเหมือนจะคลายลงไปได้บ้าง

แต่มันเหมือนกับมันอาจจะนอนเนื่องอยู่ในสันดานกันมาข้ามภพข้ามชาติ คือเผลอเมื่อไหร่ กายกับใจมันจะนำพาไปเรื่องอย่างว่านี้ทันที

พอจะมีวิธีเพื่อช่วยให้คลาย ทั้งเรื่องขี้เกียจขี้คร้าน และเรื่องกามราคะ ให้มันเบาบางลงไปได้บ้างมั๊ยครับ

ขอบคุณสำหรับทุกๆ คำแนะนำนะครับ

เจริญในธรรมทุกท่านครับ