เราขายของชำนะค่ะ ตอนแรกก็ดี พอช่วงหลังเศรษฐกิจฟุปเราหมุนเงินไม่ทัน ตอนที่ขายดีเราก็หมุนไปจ่ายหนี้สินทั้งหลาย ทั้งค่า บ้าน รถ เรื่องลูกอีก
ตอนที่ขายดีก็หมุนไหวอยู่น่ะ แต่พอแย่ของขายก็น้อย รายจ่ายก็เยอะ เราต้องจ่ายหนี้เพื่อลูกก่อน เลยลดขนาดร้านลงเรื่อยๆ นะค่ะ หนักใจเพราะลูกก็
ยังเล็กมาก เราจะไปหาทำงานก็ไม่มีคนดูแลลูกเพราะไม่มีตายายแล้ว ตอนนี้ก็เย็บผ้าเสริมเท่าที่พอทำได้นะ จิตตกเลยจากเดือนละแสนเหลือเดือนละไม่ถึงสามหมื่น ขอโทษที่เราไม่ได้พิมพ์รายละเอียด ยังทำใจไม่ได้