เมื่อผู้หญิงอย่างเราๆ อยากจะแยกทางกับพ่อของลูก เราผิดเราเลว มากหรอค่ะ
ในเมื่อก่อนหน้านี้เขาไม่เคยดูแลเอาใจใส่เรากับลูกเลย
เขาบอกว่าเขาไม่สามารถเลี้ยงเรากับลูกได้

เราอยู่กินกับแฟนมา 5 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน

แต่งงานกันมา เขาก็ดีบ้างร้ายบ้างตอนนั้นก็ทนอยู่ก็เพราะรักเขามาก
จนกระทั่งเราท้อง พอเขารู้ว่าเราท้องตอนแรกก็บอกให้เราไปทำแท้ง เพราะเหตุผลที่ว่าเขายังไม่พร้อม งานการยังไม่ลงตัวเลย
เราทะเลาะกันหนักมากเพราะเราอยากเก็บไว้ เราไม่สามารถที่จะฆ่าลูกตัวเองได้
แต่เขากลับมาตบตีเราแทน ต่อยท้องกะจะให้แท้งลูกกันเลย


เขาทำกับเราขนาดนี้เราก็ไม่ไปไหนให้อภัยเพราะรักและกลัวลูกในท้องไม่มีพ่อ
เขาได้ย้ายไปทำงานไกลบ้าน เราก็เลยต้องกลับมาอยู่ที่บ้านเรา
นานๆทีจะกลับมาหาเราที่บ้านบ้าง จนเราคลอดลูกเราก็ได้รู้ความจริง
ว่าเขาแอบไปหาผู้หญิงคนอื่นถึงที่ห้อง ไปหากันตอนตี 3-4
เราก็เลยถามเลยค่ะ ไม่ชอบให้มีอะไรค้างคาใจเลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว

เขาบอกว่าเป็นแฟนของรุ่นพี่ที่ทำงาน พี่เขาฝากให้ดูแล ทั้งๆที่ตัวเองมีลูกมีเมียยังเคยคิดที่จะดูแล

จากนั้นมาเราเริ่มรู้สึกเฉยๆแล้วค่ะ เราใช้เวลาอยู่กับลูกเป็นส่วนมาก เขากลับมาเยี่ยมลูก เขาถามเราว่าเมื่อไหร่จะไปทำงาน หาเงินช่วยกัน
เราก็ตอบไปเล่นๆว่า ไม่ทำหรอกจะเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เมียคนเดียวเลี้ยงไม่ได้หรอ

เขาตอบมาว่า ถ้าเราไม่ไปทำงาน เขาจะเลิกกับเราค่ะ  เราจุกกับคำตอบของเขามาก
เขาบอกไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกกับเราอยู่แล้ว ท้าเลิกกับเราทุกครั้งที่ทะเลาะกัน


เราเลยไปปรึกษาพ่อแม่เล่าทุกอย่างให้ฟัง เราอยากเลิก เราอยากมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้
เราไม่อยากให้ลูกมีพ่อที่เห็นแก่ตัว ทำอะไรไม่เคยนึกถึงเรากับลูก


ไม่ใช่ว่าไม่มีตัวอย่างให้เห็นนะค่ะ เราคิดว่าเมื่อเราอยู่ด้วยกันไม่ได้เราก็ไม่ควรจะไปฝืนใจใคร
อยู่กันไปก็อึดอัด ในเมื่อเราปรับตัวเข้ากันไม่ได้ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องทน
สำหรับเราลูกสำคัญที่สุด