เดินตลาด
ออกบู้ท
อบรมประกัน
อบรมการใช้งานระบบ
อบรมสินเชื่อ
อบรมการทำงาน
อบรมบุคลิก
เรียกกดดันเป้าขาย
ประชุมสรุปรายงาน
ออกเดินสายพบลูกค้า
ฯลฯ

สิ่งที่ได้รับคือ เบี้ยเลี้ยงได้บ้างไม่ได้บ้าง ได้ก็ได้ 200 บ้าง 400 บ้าง

มันคืออะไร ยังเห็นคนเป็นคนป่าว หรือคนเป็นหุ่นยนต์.. ทำไมทำธุรกิจหวังแต่เงินทอง ไม่สนใจหรือเหลียวแลชีวิตพนักงานใด ๆ ทั้งสิ้น เศษเงินคุณจ่ายมาให้น่ะ คิดว่าพนักงานอยากได้กันเหรอ

แล้วอบรมแต่ละทีนะ อบรมซ้ำซาก คิดว่าอบรมเยอะ ๆ แล้วจะขายได้เยอะขึ้นหรือไง? ใช้เซลล์สมองส่วนไหนคิด
ออกบู้ทแต่ละทีนะ พาพนักงานไปจนเยอะกว่าลูกค้า เพื่ออะไร?

หลายสิ่งหลายอย่างที่แบงค์ทำ มันผิดกฎหมายแรงงานชัดเจนอยู่แล้ว แล้วทำอะไรกับบริษัทพวกนี้ไม่ได้บ้างเลยเหรอนอกจากการยื่นฟ้องเองเป็นคน ๆ ไป.. แต่ว่าแบงค์ประหยัดกับการใช้พนักงานเยี่ยงทาสไปเท่าไหร่แล้วล่ะ

นี่ยังไม่นับกับเรื่องเข้างานแต่เช้าตรู่ แต่เลิกงาน 1-2 ทุ่มเลยนะ เวลากินข้าวแทบไม่มี.. ไอ้พวกผู้จัดการหรือผู้บริหารที่มันต้องการให้เป็นอย่างนี้ หัวใจทำด้วยอะไร

... ระบบแบงค์ทำไมมันห่วยอย่างนี้ครับ และทำไมมันถึงแย่ลงแย่ลงทุกวัน โดยที่ไม่มีใครจัดการอะไรได้เลย

ครอบครัวผมได้รับผลกระทบเต็ม ๆ กับการใช้งานคนเยี่ยงทาสของแบงค์ เมื่อก่อนมันไม่ได้เลวร้ายอย่างนี้ แต่ทำไมมันถึงได้เลวร้ายลงทุกวัน ๆ ๆ ๆ .... ถ้าผมตอบเองในใจ ก็คงเป็นเพราะพวกหน้าเงิน ที่รวยไม่รู้จักพอ ที่นั่งสบายอยู่บนหอคอยงาช้าง กับกฎหมายไทย ที่ไม่สามารถทำให้บริษัทพวกนี้หลาบจำได้

บอกเลยว่าเมื่อก่อนผมก็รอการเปลี่ยนแปลง หวังว่าวันไหนได้เปลี่ยน ผจก. คงดีขึ้นบ้าง มันดีขึ้นจริง แต่ ผจก. ดี ๆ เห็นใจพนักงานมักอยู่ไม่ยาว โดนปลิวไปสาขารอบนอกเกรดต่ำ ๆ โน่นเลย ส่วนพวกสาขาใหญ่ ๆ นี่ ต้องระดับเขี้ยวลากดินมาคุมเท่านั้น อนาถชีวิตแท้

มีเพื่อนร่วมชะตากรรมบ้างมั้ยเนี่ย หรือมีวิธีเปลี่ยนมุมมองให้ไม่หงุดหงิดบ้างมั้ย เวลาที่ธนาคารกินเวลาชีวิตไปแทบหมดเนี่ย

ที่ไม่ลาออก เพราะรักในงาน (แต่เบื่อระบบ) และคิดว่าตัวเองทำได้ดี และมีคุณค่า คือถ้าไอ้ระบบบ้าขายประกันมันหายไปจากชีวิตได้เนี่ย ชีวิตคงจะเป็นสุขมาก ลูกค้าก็เป็นสุข