จากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์
แทบไม่น่าเชื่อมีขอทานอยู่รายหนึ่งมีเงินสดติดตัวถึง 41,000 บาท ทั้งนี้เป็นผลจากการตรวจสอบเงินสดของขอทานโดยเจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ขอทานรายดังกล่าวบอกว่านี่คือผลจากการขอทานในรอบ 7 วันที่ผ่านมา คุณนที สรวาที เลขาธิการมูลนิธิอิสรชน บอกผมว่าเคยแกล้งทำตัวเป็นขอทานภายในเวลา 6 ชั่วโมงได้เงินถึง 2,200 บาทนักข่าวคนหนึ่งก็เคยแสร้งนั่งขอทานทั้งที่แขนขาดี ๆ (ไม่เน่าไม่ด้วน) ก็ยังขอเงินได้ 216.5 บาท ในเวลา 3 ชั่วโมง (
http://goo.gl/aoIzSS)
ค่าเฉลี่ยของรายได้ของขอทานรายหนึ่งเป็นเงินประมาณ 2,000-5,000 บาทต่อวัน รายได้ต่ำสุดที่ได้คือ 500 บาท ขอทานที่มีรายได้สูงจะทำตัวให้สกปรกที่สุด น่าสงสารเวทนาเป็นที่สุดหาก (แสร้ง) ทำแผลให้เหวอะหวะ (โดยใช้ถุงน่อง)หรือแสร้งทำแขนหรือขาด้วนด้วยแล้วยิ่งมีรายได้สูงขึ้น ด้วยเหตุนี้เราจึงพบขอทานเกลื่อนเมืองโดยเฉพาะในเขตใจกลางเมืองของกรุงเทพมหานครนั่นเอง
ทางกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ ให้ข้อมูลว่า มีเด็กพิการในกัมพูชาเป็นจำนวนมากจากการเหยียบกับระเบิดที่มีอยู่ทั่วไปในประเทศของเขา จึงมีการซื้อขายเด็กพิการในราคาตั้งแต่ 1,500-3,000 บาทหรือสูงกว่า แล้วแต่ตกลงกัน นอกจากนี้ยังมีกรณีเช่าเด็กโดยทำการจ่ายเงินให้กับพ่อแม่เด็กเป็นรายเดือนตั้งแต่ 1,000-2,000 บาท พร้อมทั้งตกลงระยะเวลากันเช่น 3 เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปี จากนั้นจะลักลอบเข้ามาในประเทศไทยตามแนวชายแดน โดยอาจมีการจ่ายผลประโยชน์บางอย่างให้แก่คนไทย (
http://goo.gl/DdyX5I) ชาวกัมพูชาบ้างก็ชอบมาคลอดเมืองไทยเพื่อหวังได้สัญชาติไทย เป็นต้น
ที่กัมพูชาเขาไม่ยอมรับขอทานเพราะต่างตระหนักดีว่าต่างคนต่างรอดพ้นภาวะยากลำบากที่สุดจากสงครามกลางเมืองมาแล้ว ทุกคนรู้จักการเอาตัวรอดดี ไม่ “ดราม่า” แบบไทย ๆ ที่ยัง “ยางหัวไม่ออกไม่รู้สึก” เขาจึงไม่ค่อยให้เงินขอทานหรือพวกที่งอมืองอเท้าไม่ทำงานช่วยตัวเองเท่าที่ควร ชาวกัมพูชาเขามักจะทำบุญกันอย่างถูกกาลเทศะ เช่น ถ้าผู้หลักผู้ใหญ่ไปไหนก็จะแยกผ้าขาวม้า (กรอม้า) หรือผงชูรส (บีเจ็ง) ให้กับชาวบ้าน เป็นต้น ส่วนที่ลาวถ้าจะทำบุญก็ไปวัดไม่ยอมให้พระมายืนหน้าตลาด.................
ช่วยกันรณรงค์อย่าให้เงินขอทาน และช่วยกันบอกเพื่อนที่ชอบให้เงินขอทานด้วยว่า ความจริงเป็นเช่นใด ขอทานพวกนี้รายได้มากกว่าคนที่ให้เสียอีก และยังไปทำให้เกิดขบวนการค้ามนุษย์ด้วย
รณรงค์ เลิกให้เงินขอทาน
แทบไม่น่าเชื่อมีขอทานอยู่รายหนึ่งมีเงินสดติดตัวถึง 41,000 บาท ทั้งนี้เป็นผลจากการตรวจสอบเงินสดของขอทานโดยเจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ขอทานรายดังกล่าวบอกว่านี่คือผลจากการขอทานในรอบ 7 วันที่ผ่านมา คุณนที สรวาที เลขาธิการมูลนิธิอิสรชน บอกผมว่าเคยแกล้งทำตัวเป็นขอทานภายในเวลา 6 ชั่วโมงได้เงินถึง 2,200 บาทนักข่าวคนหนึ่งก็เคยแสร้งนั่งขอทานทั้งที่แขนขาดี ๆ (ไม่เน่าไม่ด้วน) ก็ยังขอเงินได้ 216.5 บาท ในเวลา 3 ชั่วโมง (http://goo.gl/aoIzSS)
ค่าเฉลี่ยของรายได้ของขอทานรายหนึ่งเป็นเงินประมาณ 2,000-5,000 บาทต่อวัน รายได้ต่ำสุดที่ได้คือ 500 บาท ขอทานที่มีรายได้สูงจะทำตัวให้สกปรกที่สุด น่าสงสารเวทนาเป็นที่สุดหาก (แสร้ง) ทำแผลให้เหวอะหวะ (โดยใช้ถุงน่อง)หรือแสร้งทำแขนหรือขาด้วนด้วยแล้วยิ่งมีรายได้สูงขึ้น ด้วยเหตุนี้เราจึงพบขอทานเกลื่อนเมืองโดยเฉพาะในเขตใจกลางเมืองของกรุงเทพมหานครนั่นเอง
ทางกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ ให้ข้อมูลว่า มีเด็กพิการในกัมพูชาเป็นจำนวนมากจากการเหยียบกับระเบิดที่มีอยู่ทั่วไปในประเทศของเขา จึงมีการซื้อขายเด็กพิการในราคาตั้งแต่ 1,500-3,000 บาทหรือสูงกว่า แล้วแต่ตกลงกัน นอกจากนี้ยังมีกรณีเช่าเด็กโดยทำการจ่ายเงินให้กับพ่อแม่เด็กเป็นรายเดือนตั้งแต่ 1,000-2,000 บาท พร้อมทั้งตกลงระยะเวลากันเช่น 3 เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปี จากนั้นจะลักลอบเข้ามาในประเทศไทยตามแนวชายแดน โดยอาจมีการจ่ายผลประโยชน์บางอย่างให้แก่คนไทย (http://goo.gl/DdyX5I) ชาวกัมพูชาบ้างก็ชอบมาคลอดเมืองไทยเพื่อหวังได้สัญชาติไทย เป็นต้น
ที่กัมพูชาเขาไม่ยอมรับขอทานเพราะต่างตระหนักดีว่าต่างคนต่างรอดพ้นภาวะยากลำบากที่สุดจากสงครามกลางเมืองมาแล้ว ทุกคนรู้จักการเอาตัวรอดดี ไม่ “ดราม่า” แบบไทย ๆ ที่ยัง “ยางหัวไม่ออกไม่รู้สึก” เขาจึงไม่ค่อยให้เงินขอทานหรือพวกที่งอมืองอเท้าไม่ทำงานช่วยตัวเองเท่าที่ควร ชาวกัมพูชาเขามักจะทำบุญกันอย่างถูกกาลเทศะ เช่น ถ้าผู้หลักผู้ใหญ่ไปไหนก็จะแยกผ้าขาวม้า (กรอม้า) หรือผงชูรส (บีเจ็ง) ให้กับชาวบ้าน เป็นต้น ส่วนที่ลาวถ้าจะทำบุญก็ไปวัดไม่ยอมให้พระมายืนหน้าตลาด.................
ช่วยกันรณรงค์อย่าให้เงินขอทาน และช่วยกันบอกเพื่อนที่ชอบให้เงินขอทานด้วยว่า ความจริงเป็นเช่นใด ขอทานพวกนี้รายได้มากกว่าคนที่ให้เสียอีก และยังไปทำให้เกิดขบวนการค้ามนุษย์ด้วย