...มันยากนะกว่าจะเปิดใจรักใครสักคน เพราะคิดมาตลอดว่าความรักไม่มีในโลก อยู่ในกำแพงของตัวเองมาตลอด จนวันนึ่งมาพบเธอ ทั้งที่เรื่องราวมันก็ไม่ควรมีอะไรพิเศษ เราแค่สนุกกัน แต่มันกับไม่จบลงที่ตรงนั้น นานวันเข้าเธอทำให้ใจฉันสั่น กำแพงที่มีอยู่เริ่มทะลายลง บางทีอาจเป็นแค่ฉันเหงาและต้องการใครสักคน แต่ความรู้สึกที่ให้เธอมันมากกว่า ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร ส่วนเธอก็ช่างดีเหลือเกิน ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง รอยยิ้มเธอทำให้ฉันหายเหนื่อย ตอนนี้หมดใจฉันเป็นของเธอแล้ว เรื่องมันควรจะง่ายถ้าฉันพูดความรู้สึกออกไป แต่มันกับยากเพราะกลัวเธอรู้แล้วจะลำบากใจเพราะฉันมาทีหลัง ส่วนเธอก็มีพันธะแล้ว ฉันรู้ว่ามันผิดแต่ก็ยังมีใจ เพราะเธอคือความสุขของฉันขอคือมีเธอ แค่นี้มันก็มากพอแล้ว ฉันยอมรับในสถานะตัวเองได้ และจะเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ให้มันอยู่ในส่วนที่ลึกที่ในหัวใจ...