1 ) คำพูดที่ดูดี กี่แสนล้านคำ...! ก็ไม่สำคัญเท่า การกระทำที่หนักแน่น และชัดเจน

2 ) การเป็นตัวของตัวเองก็ควรอยู่ในขอบเขต
ที่ไม่เดือดร้อนความรู้สึกใคร..
ไม่ใช่เป็นตัวเองมากไป จนลืมแคร์คนรอบข้าง น่าเอือมระอา !! จงเป็นเราในแบบที่พอดี แต่อาจไม่ต้องดีพอสำหรับใคร

3 )บางคนทำตัวมีหลักการมากไป ก็ไม่ได้หมายความว่าคนๆนั้นจะปฎิบัติได้จริง

4 ) เราไม่มีเวลาไปนั่งเกลียดคนที่เขาเกลียดเราหร่อก
เพราะเวลาที่เรามีอยู่ทั้งหมด เราใช้ไปกับคนที่เรารักหมดแล้ว

5 ) ความคิดของคนไม่เหมือนกันสักอย่าง
มันเป็นความจริงที่ว่า เราไม่สามารถทำให้คนทั้งโลก
มาคิดมารู้สึกเหมือนเราได้ทั้งหมด เพราะเราไม่ได้เป็นคนเดียวที่ยืนอยู่บนโลกใบนี้
หากแต่เราทุกคนอยู่ร่วมกันเป็น สัตว์สังคม ควรยอมรับความเห็นที่แตกต่างกันไป

6 ) คำพูดบางคำที่ออกมาโดยไม่เจตนา และไม่ตั้งใจ
บางทีเพราะไม่คิดอะไรจริงๆ และไม่ตั้งใจทำให้ใครรู้สึกไม่ดี
มีเเต่ผู้ที่รับไปฟังเองต่างหากที่เอาไปแปลในด้านลบ อคติกันไปเอง แล้วกล่าวหาว่าผู้พูดเป็นคนไม่ดี..
ความจริงแล้วน่าจะเริ่มจากความคิดของตัวเราเองก่อนนะ
ว่าคิดกับคนอื่น ในเเง่ดีหรือร้ายกันแน่..คิดดีก็รู้สึกดี คิดไม่ดีกรรมก็อยู่ที่ความคิดคุณเอง..สาธุ

7 )เราไม่สามารถที่จะมานั่งบอกใครต่อใครได้ว่า
'เราเป็นคนแบบนี้นะ เราเป็นอย่างนี้นะ ' การพูดแบบนั้นเป็นเพียงความต้องการ การได้รับการยอมรับ
จากใครสักคนที่เข้าใจเราจริงๆ แต่อย่าลืมว่าถึงแม้เราจะเป็นแบบไหนก็ตาม เราไม่สามารถทำให้คนทั้งโลกมารักมาชอบใจเราได้ทั้งหมด
เอาเป็นเราคิดว่าเราดีในแบบเราก็พอ หากมันไม่ถูกใจใครขึ้นมา ก็อย่าถือสา เพราะเวรกรรมก็ตกอยู่ที่ใจเขาเอง เขาไม่พอใจในสิ่งที่เราเป็นแต่เราจงพอใจในสิ่งที่เราเป็นก็พอ

จงทำตัวให้เหมือนดั่ง ' ' ถึงมันจะห่อเหี่ยว

เดี๋ยวสักพักมันก็ ' ลุกขึ้นได้เอง ' นี่คือให้กำลังใจตัวเองจริงๆนะ