ปรกติตนเองก็บ่นกลัวอ้วนนะ ก็พยายามควบคุมแล้ว แต่มันก็ดันทะลุพิกัด อ้วนจนได้ กินตามใจปากไปเรื่อย
ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง น้ำหนัก 32 กิโล ตัวเล็กๆผอมมาก คุยๆกันเธอก็บ่นว่าตนเองผอม เสื้อผ้าใส่อะไรก็หลวมไปหมด ตัวแห้งมาก
ก็ยังบ่นๆให้เธอกินเยอะๆ เธอบอกว่าเธอกินเก่งนะ แต่พอเอาของกินให้ เธอถามก่อนเลยว่า หวานหรือเปล่า  เธอไม่ชอบกินหวาน
ยิ่งตอนที่เธอเห็นน้ำตาลในถุงขนม เธอตกใจมาก อะไรที่ใส่น้ำตาล เธอไม่กินเลย เธอบอกว่า มันอ้วน

บอกตรงๆว่าไม่เคยเจอคนที่กลัวน้ำตาลขนาดนี้มาก่อน เห็นน้ำตาลแล้วตกใจ ส่ายหัวไม่เอาเลย ยืนห่างๆเลย ท่าทางรังเกียจมาก
เลยสงสัยว่า คนอื่นๆที่ผอมๆ หรือ กลัวอ้วน จะกลัวน้ำตาลหรือเปล่า

แต่จากการที่เห็นรูปร่างที่เธอผอมมากๆ บอกตรงๆว่ามันไม่สวยเลย เธอผอมแบบต้องกินวิตามิน เพราะเป็นโรคขาดสารอาหาร
ฉันกินอาหารมื้อหนึ่ง เท่ากับเธอกินได้วันหนึ่งเลย เป็นคนกระเพาะเล็ก ทานได้น้อยมาก แล้วก็แทบจะไม่ทานหวานเลย

เห็นแล้วก็เลยคิดว่า สงสัยตนเองจะกลัวอ้วนไม่จริง  เพราะขนม ของหวานอะไรก็กิน ไม่เคยกลัวน้ำตาลเลย อะไรหวานๆอร่อยหมด
แต่ให้ผอมขนาดนี้ ก็ไม่ไหวนะ ฉันแทบจะหนักเป็นสองเท่าของเธอเลย อยากผอมยังไงนะ ก็ไม่เคยคิดว่าอยากจะหนักเหลือ 30กิโล
เอาแค่ อยู่ในระดับ 50 กว่า ก็ผอมแล้วสำหรับฉันนะ พอใจแล้ว ผอมแบบมีเนื้อมีหนังดีกว่า ผอมแบบเหลือแต่กระดูก

เห็นความผอมระดับนี้แล้ว รู้สึกไม่อยากผอมเลย ผอมแล้วไม่สวยเลยจริงๆ

ที่สงสัยคือ คนเราไม่ทานหวานเลย จะผอมได้ขนาดนี้ไหม
แล้วถ้าไม่กินน้ำตาลเลย จะเป็นโรคขาดสารอาหารหรือเปล่า