เราเป็นพนักงานบัญชี บริษัทนึง ชอบทำงานผิดพลาดอยู่บ่อยๆ ซึ่งในแต่ละเดือน เราจะทำเอกสารผิดให้ บริษัทลูกค้าคนนึงทุกๆเดือนเอกสาร คือจะต้องมีปัญหาเสมอ บริษัทนี่ ก้อเป๊ะทุกอย่าง ทำเอาเราโดนเจ้านายว่าไปหลายทีเหมือนกัน จนเราต้องโทรไปขอร้องกับทางลูกค้าทุกๆเดือน เค้าก้อออกแนว เหวี่ยงๆรำคาญๆ คงเบื่ออ่ะที่เป็นตลอด ซึ่งล่าสุดเราไปรับปากกับทางลูกค้าแล้วว่า จะเป็นครั้งสุดท้าย !! เมื่อเดือนที่ผ่านมา ดันเกิดมีปัญหาแบบนี้ขึ้นมาอีก เราเลยขอเบอร์ส่วนตัวบัญชีบริษัทนี้(ซึ่งเป็นลูกเจ้าของบริษัทด้วยสิ) จากเซลส์ของบริษัทเรา แล้วเราก้อเมมไว้แต่ไม่กล้าโทร เพราะเลยเวลางานแล้ว เลยแอดไลน์ทักไป คุยจะให้เค้ายอมให้ได้ ทำตัวน่าสงสาร บอกเค้าไปว่า ถ้าเป็นแบบนี้ เราต้องไม่ผ่านงานแน่ๆเลย เพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยสิ ไรงี้สรุป เค้ายอมค่ะ เรากับเค้าก้อคุยๆถามไถ่อายุ ไล่เลี่ยกัน ตอนแรกก้อคุยๆกันปกติ ไม่ได้คิดอะไร เพราะเราคิดว่าเค้าเป็นถึงลูกเจ้าของบริษัท คงไม่มามองพนักงานต๊อกต๋อยแบบเราหรอก อีกอย่างเรามีแฟนมีลูกแล้วด้วย ที่เราคุยก้อคุยเล่นๆปกติ เหมือนเพื่อนต่างบริษัทไรงี้ คงจะแปลกใจใช่ไหมว่าทำไมเราถึงคุยกับเค้าได้ เราเป็นคนติดมือถือเล่นไลน์กะเพื่อนๆ แฟนเราไม่ค่อยได้มายุ่งกับโทรศัพท์เราเท่าไร (เค้าขี้หึงมากด้วย)เอาง่ายๆคือเราก้อแอบคุยอ่ะแหละคุยเสดก้อลบๆทิ้งไป แต่เรากับเค้าก้อคุยกันมาเรื่อยๆนะ ทุกเช้าเค้าจะทักมาด้วยคำว่า อรุณสวัสดิ์คับ ตกดึกเค้าก้อจะบอกว่า กู้ดไนท์นะคับ คุยกันเค้าก้อถาม งานเยอะมั้ย ยุ่งมั้ย เหนื่อยมั้ย เราก้อเป็นผู้หญิงคนนึง เมื่อมาเจออะไรแบบนี้เราก้อหวั่นไหวนะ ถึงแม้เราจะมีแฟนแล้วก้อเถอะ เพราะเรากับแฟนอยู่กันมาเป็น10ปีแล้ว มันก้อมีอารมณ์เฉยชาไปแล้วอ่า มีอยู่วันนึงเค้าก้อถามเรา ว่ามีแฟนยัง ด้วยความที่เราไม่คิดว่าคนแบบเค้าจะมาสนใจเราหรอก เลยโกหกตอบไปว่าไม่มี และเค้าก้อไม่มีเหมือนกัน(มั้ง)หลังจากนั้นก้อคุยกันมาเรื่อยๆ เราก้อรู้ละล่ะ ว่าเหมือนเค้าจะจีบเรา เวลาคุยไลน์ เค้าจะถามเราว่าชอบกินไร วันหยุดไปเที่ยวไหน เราก้อตอบๆไป คุยกันพักนึงเค้าดันเอาชวนเราไปเดินเล่น ซึ่งเราไม่ไปอยู่แล้ว เลยบอกไปว่ามีนัดแล้ว. ซึ่งเราโกหกเค้านั่นเอง แต่เค้าก้อชวนเรานะไปกินข้าวกัน ชวนทุกวันแต่เราก้อไม่ไปนะ คุยๆกันไป เราก้อรู้สึกผิดไป ผิดกับคนของเรา ผิดที่โกหกเค้าและดูเหมือนเราให้ความหวังเค้ารึป่าวไม่รู้ เราหวั่นไหวไปแล้วอ่ะ เราไม่เคยมีใครมาถาม มาแสดงความห่วงใย ใส่ใจ อะไรแบบนี้ เราไม่รุ้ว่าเราชอบเค้ารึป่าว และชอบเค้าไปตอนไหน ซึ่งมันเป็นเวลาเพียงไม่นานที่เราได้คุยกัน อาจดูว่าทำไมเราชอบใครง่ายๆจัง เรายังไม่รุ้ตัวเองเลยว่าทำไม เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เค้าชวนเราไปกินข้าวอีกแล้ว ซึ่งครั้งนี้เราไม่ปฏิเสธละ แต่เราไปกับเพื่อนที่ทำงานคนนึง เราได้เจอเค้า ก้อเขินนะ คนไม่เคยเห็นหน้ากัน เค้าเทคแคร์เราดีมากเลยนะ ตักนั่นตักนี่ให้เรา เค้าเป็นกันเองมาก น่ารัก อัธยาศัยดี ไม่ถือตัวว่าเป็นลูกเจ้าของบริษัท เพราะตอนแรกเราคิดว่าเค้าต้องแต่งตัวดูดี แอ๊คอาท ซึ่งไม่ใช่เลย เราก้อแต่งตัว เสื้อยืด เกงขายาว เรากลัวว่าเค้าจะอายน่ะ หลังจากวันที่เราไปกินข้าวกัน เรารู้สึกว่าเค้าอะไรกะเรามากขึ้น ชวนเราไปกินข้าวดูหนัง พยายามบอกว่าวันนี้เค้าจะมาห้างแถวๆบ้านเรานะ ละเค้าถามว่าเราสนใจมากินข้าวกะเค้ามั้ย หลายอย่างนะที่ทำให้เรารู้ โดยไม่ได้คิดหรือเข้าข้างตัวเอง เค้าจำอ้ะว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร แต่เค้าก้อไม่ได้บอกนะว่าเค้าคิดยังไงกะเรา ที่คุยกันมาหลายอย่างที่เค้าพูดออกมา มันทำให้เราประทับใจอะ ที่เค้าจดจำเรื่องของเรา แต่ตลอดเวลาที่คุยกะเค้า เราจะมองแฟนและลูกเราตลอด รู้ว่ากำลังทำผิดซึ่งตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะหยุดมันยังไง เรารุ้สึกเหมือนเราโชคดีที่มีคนระดับเค้าเข้ามาคุย และรู้สึกผิดเช่นกันที่ทำไม เราทำแบบนี้ เราอยากหยุดมากเพราะยิ่งทำแบบนี้เค้าจะยิ่งคิดกับเราไปไกล ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อะ เราอยากบอกความจิงกับเค้า แต่เราเหมือนแบบไม่อยากเสียเค้าไปอะ เราจะบอกกับเค้ายังไง ให้เค้าไม่เสียความรู้สึก ให้เค้าไม่เกลียดเรา เรายังต้องทำงานที่ต้องติดต่อกับเค้าอีก เราจะทำยังไงดี เราอยากให้เค้าเข้าใจว่าเราไม่ได้ตั้งใจโกหกเค้าเลย แต่มันมาแบบนี้แล้วอ่า เราจะต้องทำยังไงคะ ;