โกเมซต้า ซืนยอร์........
กลับมาคุยกันใหม่ตามประสาคนชอบเที่ยวนะครับ......
เมื่อวานซืนนี้ ผมเอาเรื่องราวที่ขี่รถไปเที่ยวน่านตอนปลายเดือนที่ผ่านมาเล่าให้ฟัง........อธิบายให้ฟังอีกครั้งหนึ่งว่าตอนกลางเดือนไปแม่สายมา1ครั้ง.....พอวันศุกร์....ก็ไปช่วยเป็นกรรมการแข่งขันครูฝึก.......วันอาทิตย์ก็ชวนเจ้าแก่ไปเมืองน่าน...กลับมาถึงบ้านก็วันอังคาร...พาหนะก็คือเจ้าแก่ VR 150....พอจับทางในช่วง2อาทิตย์ที่ครูน้าหยอยหายไปจากแวดวงได้แล้วนะครับ....
ได้เล่าให้ฟังไปแล้วว่า ผมขี่รถไปเที่ยวน่านมาประมาณ10ครั้ง......ส่วนมากจะหาทางข้ามไปเมืองลาว...พาหนะในช่วงนั้นก็คือฮอนด้า FT 400 ...แล้วก็ฮอนด้า LS 125.....หากนับอายุงานของฮอนด้า แอลเอส125 เป็นหลัก....อายุงานของมันก็ผ่านมาได้กว่า25ปีแล้วมั้ง....คู่หูของผมก็คือน้านายห้าง.....เราข้ามไปเมืองลาวได้จากชายแดนแห่งนี้ 4 ครั้ง......ตอนนั้นเส้นทางยังมีแต่ลูกรัง......ด่านข้ามแดนยังเป็นแค่กระต็อบ....ตอนขี่รถไปเมืองลาวครั้งแรกนั่น คู่หูของผมขี่รถ BMW 800 R (แกเป็นเพื่อนซี้กับผมในภายหลัง.......เนื่องจากแกเป็นมังสะวิรัติ....ไม่กินเนื้อสัตว์ทุกชนิด-แม้แต่น้ำปลา....ผมเองก็ชอบกินถั่วแกล้มเหล้า...หรือผักบุ้งไฟแดง...เลยไปด้วยกันได้แบบไม่มีใครระแวงใคร)
การใช้คำพูดที่ว่าไม่มีใครระแวงใครนั่น ก็เพราะมีแค่เราและน้านายห้าง กินอาหารประเภทถั่วและผัก.....ส่วนขบวนการมารหัวขนที่ไปด้วยกัน เขากินหมูกระทะและหมากระทิกันเป็นหลัก........เวลาคิดเงินแล้ว คนไม่ได้กินหมูกระทะก็ซวยตามไปด้วย......เช่นเราสั่งถั่วลิสงมา1จานและผักบุ้งไฟแดงมา1จาน....ดันถูกหารให้จ่ายเงินไป200บาทนั่น....มันโหดไปหน่อย......แถมพอจบจากการกินอาหาร.......พวกเพื่อนๆที่นิยมของสดของคาว ดันชวนเราไปอาบอบนวดและร้องเพลงคาราโอเกะเสียอีก.........
พ่อคุลลลลล...เราขี่รถมา800กม.เพื่อจะมาร้องเพลงคาราโอเกะเนี่ยเหรอ......ฮ่วยๆๆๆๆ......
สรุปแล้วก็เลยมีเรากับน้านายห้างที่จับคู่เที่ยวกันจนคุณน้าแกลาโลกไปเมื่อ7-8ปีที่ผ่านมา......นี่เล่าย้อนหลังให้ฟังนะครับว่า เมืองน่านนั้น เราได้ไปสัมผัสมากว่า20ปี......ตั้งแต่ถนนมีแค่2เลน......พอขับรถเลยออกไปจากตัวเมือง....ถนนก็เป็นทางลูกรังผสมกับราดยางมะตอยแคบๆ......
อยากให้กระทู้มีสาระ(ไปตามหาความหนาวที่น่านกันต่อ)
กลับมาคุยกันใหม่ตามประสาคนชอบเที่ยวนะครับ......
เมื่อวานซืนนี้ ผมเอาเรื่องราวที่ขี่รถไปเที่ยวน่านตอนปลายเดือนที่ผ่านมาเล่าให้ฟัง........อธิบายให้ฟังอีกครั้งหนึ่งว่าตอนกลางเดือนไปแม่สายมา1ครั้ง.....พอวันศุกร์....ก็ไปช่วยเป็นกรรมการแข่งขันครูฝึก.......วันอาทิตย์ก็ชวนเจ้าแก่ไปเมืองน่าน...กลับมาถึงบ้านก็วันอังคาร...พาหนะก็คือเจ้าแก่ VR 150....พอจับทางในช่วง2อาทิตย์ที่ครูน้าหยอยหายไปจากแวดวงได้แล้วนะครับ....
ได้เล่าให้ฟังไปแล้วว่า ผมขี่รถไปเที่ยวน่านมาประมาณ10ครั้ง......ส่วนมากจะหาทางข้ามไปเมืองลาว...พาหนะในช่วงนั้นก็คือฮอนด้า FT 400 ...แล้วก็ฮอนด้า LS 125.....หากนับอายุงานของฮอนด้า แอลเอส125 เป็นหลัก....อายุงานของมันก็ผ่านมาได้กว่า25ปีแล้วมั้ง....คู่หูของผมก็คือน้านายห้าง.....เราข้ามไปเมืองลาวได้จากชายแดนแห่งนี้ 4 ครั้ง......ตอนนั้นเส้นทางยังมีแต่ลูกรัง......ด่านข้ามแดนยังเป็นแค่กระต็อบ....ตอนขี่รถไปเมืองลาวครั้งแรกนั่น คู่หูของผมขี่รถ BMW 800 R (แกเป็นเพื่อนซี้กับผมในภายหลัง.......เนื่องจากแกเป็นมังสะวิรัติ....ไม่กินเนื้อสัตว์ทุกชนิด-แม้แต่น้ำปลา....ผมเองก็ชอบกินถั่วแกล้มเหล้า...หรือผักบุ้งไฟแดง...เลยไปด้วยกันได้แบบไม่มีใครระแวงใคร)
การใช้คำพูดที่ว่าไม่มีใครระแวงใครนั่น ก็เพราะมีแค่เราและน้านายห้าง กินอาหารประเภทถั่วและผัก.....ส่วนขบวนการมารหัวขนที่ไปด้วยกัน เขากินหมูกระทะและหมากระทิกันเป็นหลัก........เวลาคิดเงินแล้ว คนไม่ได้กินหมูกระทะก็ซวยตามไปด้วย......เช่นเราสั่งถั่วลิสงมา1จานและผักบุ้งไฟแดงมา1จาน....ดันถูกหารให้จ่ายเงินไป200บาทนั่น....มันโหดไปหน่อย......แถมพอจบจากการกินอาหาร.......พวกเพื่อนๆที่นิยมของสดของคาว ดันชวนเราไปอาบอบนวดและร้องเพลงคาราโอเกะเสียอีก.........
พ่อคุลลลลล...เราขี่รถมา800กม.เพื่อจะมาร้องเพลงคาราโอเกะเนี่ยเหรอ......ฮ่วยๆๆๆๆ......
สรุปแล้วก็เลยมีเรากับน้านายห้างที่จับคู่เที่ยวกันจนคุณน้าแกลาโลกไปเมื่อ7-8ปีที่ผ่านมา......นี่เล่าย้อนหลังให้ฟังนะครับว่า เมืองน่านนั้น เราได้ไปสัมผัสมากว่า20ปี......ตั้งแต่ถนนมีแค่2เลน......พอขับรถเลยออกไปจากตัวเมือง....ถนนก็เป็นทางลูกรังผสมกับราดยางมะตอยแคบๆ......