เราท้องได้เกือบ 5 สัปดาห์แล้วเป็นการตั้งท้องครั้งแรก
เมื่อสักครู่สามีเข้ามาในห้องนอนเห็นเรานอนอยู่(ซึ่งผิดปกติเพราะยังหัวค่ำส่วนมากจะเป็นเวลาที่เราดูทีวี)
เลยมีการสอบถามตามบทสนทนาข้างล่างนี้
สามี : เป็นอะไรรึเปล่า
เรา  : ปวดท้อง
สามี : ปวดแบบไหน ท้องเสีย มวนท้อง หรือยังไง
เรา  : ปวดท้องน้อยไม่รู้เป็นอะไร
สามี : ปวดนานแค่ไหนแล้ว
เรา  : ปวดประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว  ไปเข้าห้องน้ำก็ไม่มีเลือดออกจากช่องคลอด  ลองหาข้อมูลในเน็ตดูเลยคิดว่ามดลูกคงขยายตัวไม่น่าอันตรายเพราะไม่มีเลือดออก  ถ้ามีเลือดออกด้วยอาจเป็นอาการแท้ง   แต่ถ้าอีกสักพักอาการปวดหายคงไม่เป็นไร  วันนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรสุ่มเสี่ยงนะไม่ได้ยกของหนัก  ไม่ได้เอื้อมหยิบอะไร  ไม่ได้ขึ้นลงบันไดมาก
สามี : เงียบไปแป๊บนึง แล้วพูดต่อแต่น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนเป็นมึนตึง พูดว่า คนอื่นๆเค้าไม่เห็นเป็นอะไรกันเลยคนงานที่ไซต์งานท้องไม่เห็นเป็นอะไรทำงานกันได้สบายไม่ทุกข์ไม่ร้อน คนงานร้านแม่ก็เหมือนกันท้องแต่ยังเห็นทำงานยันคลอด เค้าดูท้องกันสบายๆไม่มีอะไร แต่ของเรานี่ดูยากจัง
เรา  : ก็มันปวดเองไม่ได้แกล้งนี่ก็ปวดจะให้ทำยังไง  
แล้วเราก็เงียบไป  จากนั้นเค้าก็เงียบแต่นั่งถอนหายใจเสียงดังอยู่หลายเฮือก

          คือเราไม่เข้าใจน้อยใจว่าจะปลอบเราหน่อยไม่ได้หรอ คือ คนที่อยากมีลูกคือคุณนะบอกให้เราตั้งท้อง  เมื่อมีแล้วเราก็ดีใจที่มี  ช่วยเข้าใจเราหน่อยได้มั้ยอาการพวกนี้เราไม่ได้อยากเป็นเลยนะ  ก็มันเป็นเองถามเราๆก็ตอบแล้วทำไมต้องพูดแบบนี้ทำน้ำเสียงแบบนี้  บอกตามตรงเราน้อยใจแต่เราไม่อยากพูดเดี๋ยวจะกลายเป็นต่อความยาวสาวความยืดทะเลาะกันเปล่าๆ  นี่ขนาดเรายังไม่แพ้ท้องนะถ้าแพ้ท้องจะขนาดไหนไม่โดนต่อว่าทุกวันเลยหรอ

เฮ้อ.....ขอระบายหน่อยเถอะ