ก่อนอื่น ต้องขอเล่าและแบ่งปันเรื่องราวของเจ้าเหมียวและการผันตัวจากคนเกลียดแมวมาเป็น ทาสแมวนะคะ

นังขาว

บ้านของเราเป็นตึกแถวค่ะดาดฟ้าเปิดโล่ง(ไม่สามารถปิดได้ งานใหญ่ฝุดๆ) ทำให้บรรดาแมวเหมียวพาเหรดกันมาสำรวจหาถิ่นที่อยู่ได้อย่างง่ายดาย

เมื่อหลายปีก่อน ก็มีนางเหมียวสีขาวตัวหนึ่งเข้ามาหลบอาศัยในบ้านของเราแบบหลบๆซ่อนๆ ทั้งอึ ทั้งฉี่ไปทั่ว มีแต่คนเกลียดนังเหมียวสีขาวตัวนี้ คลอดแล้ว คลอดอีก คนงานก็เอาลูกมันไปทิ้งก็หลายครอก ยอมรับเลยค่ะว่าเหมือนใจร้าย และหากถามว่าทำไมไม่จับมันไปทำหมันซะ คำตอบคือ มันไม่ยอมให้จับตัวค่ะ พยายามหลายทีแต่ก็ไม่สำเร็จค่ะ

จนกระทั่งเราเริ่มมีบทบาทในการสั่งคนงานที่บ้านได้มากขึ้น (ฟังดูดีเนอะ) และนังขาว ก็โทรมขึ้นทุกที ก็มีครอกก่อนสุดท้ายที่นังขาวคลอดลูกออกมา และถูกคนงานกำจัดไปเช่นเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ มีเจ้าเหมียวขี้ระแวงเล็ดรอดเงื้อมมือมารไปได้หนึ่งตัว และมันก็คือ เจ้าป๊อดนั่นเอง



เดอะป๊อด

เจ้าป๊อดเป็นแมวลูกแหง่ ติดแม่ไม่ยอมห่าง ไปไหนไปด้วย
ประกอบกับช่วงนั้นเราเบื่อกับการถ่ายไม่เป็นทางของนังขาว เลยไปหาซื้อกระบะทรายมาให้มันลองใช้ดู ในสัปดาห์แรก พวกมันก็ยังคงไม่ยอมใช้ นึกว่าคงจะฟาวล์แล้ว แต่ต่อมา เมื่อสังเกตเห็นอึ ก็เริ่มเบาใจได้แล้ว และเริ่มให้อาหารเม็ดกับพวกมัน

เดอะป๊อด ป๊อดสมชื่อ ตามที่แม่ของมันสั่งสอน กล่าวคือ ยามมันนั่งหน้าบ้าน มีมอเตอร์ไซค์มา มันวิ่งปรู้ดหลบเข้าบ้าน มีคนเดินมา มันก็วิ่งปรู้ดหลบใต้โต๊ะ และที่เหมือนกับแม่ก็คือ มันไม่ยอมให้จับตัวค่ะ เคยหลอกมันเข้าตะกร้าแล้วปิดฝา แต่ไม่ได้มัดเชือก เพราะไม่เคยจับแมวมาก่อนเลยไม่คิดว่าแมวจะแรงเยอะมากมันตะกายจนหลดจากตะกร้าได้ แล้วหลังจากนั้นมันก็ระแวง เวลาเข้าใกล้ปุ้บ มันจะรีบหนีทันทีค่ะ

จนกระทั่งแม่เหมียวตั้งท้องครอกถัดมา ใกล้ๆจะคลอด เจ้าป๊อด ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย