(๑) ๐ จากนางมาที่นี้ สะเรียง แม่เอย
ถือหลักทำงานเพียง พ่อสู้
ยามเผือเหนื่อยขอเสียง กลอยแม่ ใจฮือ
ฝากส่งใจเพียงกู้ ยอดชู้คนดีฯ

(๒) ๐ ดงดอยเกิ้งป่ากล้วย บันเทิง
ทิวทอดเขายาวเชิง ลุ่มน้ำ
หนแคบอย่ามัวเหลิง ร่ำสุข ไรรา
แม่สะเรียงเสี่ยงย้ำ ลดเลี้ยวลับแลฯ

(๓) ๐ รพีพรรณรายหยอกเย้า ฤทัย
เช้าตรู่เหมันต์ใส ส่องหล้า
พสุธาอบอวลใจ ใยหมอก คลุมแฮ
สรรพสิ่งวิงวอนท้า ว่อนคุ้งธรณีฯ

(๔) ๐ นอนเพียงเดียวข่มสู้ ลังเล
หนาวร่างกายคลายเห ห่มสู้
อณูไอแทรกรวนเร พิศุทธ์ เพราฤา
เทียบมิเท่าหนาวพธู้ ห่มห้วงพราวเธอฯ

(๕) ๐ ปลุกตัวเองลุกขึ้น บรรจถรณ์
ปลุกจิตใจอาวรณ์ อาบน้ำ
แปรงทันตะเสียวสลอน สมเพช พ่อเอย
การเสร็จชำระซ้ำ ชักช้าเยี่ยงใดฯ

(๖) ๐ อารมณ์พียงนึกน้อง ร้องสนุก
ยามคิดเพียงรอนทุกข์ ผ่อนได้
รอนแรมดั่งไร้สุข ฦาทุกข์ ไรนอ
ใจอ่อนแอร่ำไห้ เปล่งร้องดนตรีฯ

(๗) ๐ วางแผนเตรียมฮึดสู้ ความหนาว
ตอนแต่งกายสะพราว ผ่องนี้
หวนย้อนนึกคิดคราว คราแม่ นะเฮย
เพราะเพิ่งเบิ่งเมื่อกี้ รูปน้องข้างเตียงฯ

(๘) ๐ อุ่นกายาออกร้อน เรไร
ฟ้าภิรมย์แจ่มใส สั่นสู้
ยินเสียงวิหคไกล เซ็งแซ่ ซ่านนา
คงปักษีไล่ชู้ ขู่เว้าวิงวอนฯ

(๙) ๐ มองกระเต็นวิ่งโล้ คาตา
กระรอกพาลกร่นลา กระเซ้า
กระแตละร้างหา รพิ พรรณเฮย
สองนกกรงจุกเศร้า กะสุ้มสิเน่หาฯ

(๑๐) ๐ เดินเนินดินวิ่งน้อย พลอยหาย
หวนนึกเหล็กเสียบกาย หลักใกล้
จรจรัลลัดขยาย เย็บแหล่ง ฝายแฮ
สู่สะพานเหยียบไล้ ล่ำขึ้นทุ่งนาฯ ...