(๒๗๗) ๐ จากวังปลาสู่แคว้น พายัพ
เชียงใหม่ล้านนานับ เนื่องแท้
หนทางลาดขยับ ขจรไหล่ ทางเฮย
หมายถิ่นสริตาแม้ มากถ้วนเพลียสมฯ

(๒๗๘) ๐ เจอนงคราญมิ่งซ้อง   สมรศรี
งอนกระเง้าวาที ว่าแล้ว
ตัวเหินห่างจรลี รอนรัก ไยฤา
มิส่งข่าวเจื้อยแจ้ว จั่วสิ้นอวสานฯ

(๒๗๙) ๐ กระเง้ากระงอดห้ำ ห่ำใจ
ลมพระพายเหตุใด เคลื่อนคล้อย
ฦาลมเปลี่ยนทิศไย หวนกลับ
ปิดข่าวคราวเรียบร้อย   ร่ำฟ้องสายสมรฯ

(๒๘๐) ๐ แรกพบขวัญอ่อนน้อง  นวลตา
ชลเนตรเอ่อท้นพา พ่ายเศร้า
กระฟัดกระเฟียดหา ห่วงพี่ ดอกฤา
กายกอดใจกระเซ้า เหยาะให้โหยถวิลฯ

(๒๘๑) ๐ ทรามสงวนห่างห้วง เสน่หา
สมตรึกตรองอุรา เร่าร้อน
แก้วกับพี่ไคลคลา ยุรยาตร
จรม่อนกุหลาบย้อน อยากง้อทรามสงวนฯ

(๒๘๒) ๐ จรลีม่อนบ้าน หางดง
กุหลาบผักบ้านปง ไผ่หล้า
ผกาหลากหลายคง ประโยชน์
บรรพตพงไพรฟ้า เฟื่องฟุ้งบุปผาฯ

(๒๘๓) ๐ บุษบันแดงเฉิดแท้ แลหมาย
เปรียบรักจนวันตาย ตราบสิ้น
ขาวบรรสุทธิ์สลาย ว้าเหว่ ไหวฤา
นงลักษณ์ไยดีดดิ้น ดั่งร้อยรอยแผลฯ

(๒๘๔) ๐ บรรจงสรรส่งให้ มาลี
กุหลาบแดงพะงาสี ส่องล้ำ
ผกามาศสามดี สามดอก
แทนรักแท้ฝากย้ำ หนึ่งน้องเดียวหทัยฯ

(๒๘๕) ๐ ภาณุมาศสาดจ้า ส่องแสง
สุดวิไลแสดง เกี่ยวก้อย
ยุบลปราปต์แจกแจง จวนจบ นะเฮย
นภมณฑลคล้อย บ่ายจ้าลาไวฯ

(๒๘๖) ๐ ม่อนกุหลาบใฝ่คว้า ใจครอง
หนึ่งบวกหนึ่งพึงสอง รักแท้
รักเอ๋ยรักสุขสนอง ลืมทุกข์ จางเอย
โลกุตระแล้ รักร้างสุขหนฯ

(๒๘๗) ๐ สัจธรรมชีพล้วน ใฝ่หา
แตกต่างผจญมา มากรู้
ไป่หลีกเลี่ยงธรรมดา ทุกสิ่ง
อุปสรรคชีวิตสู้ เสาะห้วงแห่งกรรมฯ

(๒๘๘) ๐ สานสะเรียงเสนาะพริ้ง อิงสม
เพียงเล่าเนาว์อารมณ์ ลึกซึ้ง
พิภพถิ่นตราตรม ลำดับ ความเอย
สุขทุกข์เบาหนักอึ้ง เหนี่ยวใกล้ฤทัยรอนฯ

(๒๘๙) ๐ กายรอนจากเยี่ยงเจ้า จำจด
กายจากอาหารอด อาจได้
ดวงใจใฝ่สลด ฝืนจาก สุขฤา
ปลงไป่สมบูรณ์ไซร้ ตราบสิ้นชีวินฯ

(๒๙๐) ๐ มโนใจห่วงไห้ โฉมเฉลา
ลำบากกายบรรเทา  ทุกข์ได้
โอ้วิบากกรรมเรา ฤาสถิต คงเฮย
ฟ้าถล่มดินทลายไซร้ เสกสู้สู่สวรรค์ฯ

(๒๙๑) ๐ กลโคลงนิราศคล้อย กำหนด
มนบวรสลด ละแล้ว
หวังเพียงเพื่อนเพียรอด ทนอ่าน นะพ่อ
ไป่แสนาะเพราะพริ้งแพร้ว เพริศเพี้ยงพอใจฯ

(๒๙๒) ๐โคลงนิราศเรื่องนี้ ชลภูมิ แต่งเอย
ศิลป์สะเรียงเพียงฟูม ฟักให้
บทใดบกพร่องรุม เร้าสบ อภัยเทอญ
ลิขิตมือใหม่ไซร้ สมิทธ์ข้อภูมิใจฯ...

...ชลภูมิ...