ประเทศไทย ปกครองโดย ระบอบประชาธิปไตย
อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุข
(เฉพาะแต่ในทางพิธีการ)


ผมไม่เถึยงครับ . . . . เพราะในรัฐธรรมนูญกำหนดไว้
(ยกเว้นในวงเล็บ ที่ผมเพิ่มเข้าไปเอง)

นี่ในความคิดผมเองนะครับ ไม่เคยคิดแบ่งแยก หรือสร้างความแตกแยกให้กับ
คนไทยเลยนะ แต่มองความเป็นจริงตามที่เคยได้รับรู้ และเห็นมากว่า ๕๐ ปี
เกือบเท่าๆ กับนายยกฯ คนปัจจุบันเลยน่ะครับ เป็นมุมมองของคนระดับล่าง
ที่เคยรับราชการทหารชั้นผู้น้อยมาก่อน

ทหารบกได้แบ่งการจัดดินแดนออกเป็น ๔ ส่วน คือ ภาคเหนือ, ภาคกลาง
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ โดยการพิจารณาเรื่องสาคัญเกี่ยวกับ
การป้องกันประเทศ, การปกครองบังคับบัญชาหน่วยทหาร, การสนับสนุน
ทางการช่วยรบ และอาศัยการแบ่งเขตการปกครองของกระทรวงมหาดไทย
เป็นพื้นฐานการแบ่งพื้นที่รับผิดชอบให้ แก่หน่วยทหาร

ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา เมื่อสมัยพระองค์ท่านยังแข็งแรงอยู่นั้น
พระองค์ท่านก็ได้ทรงเสด็จพระราชดำเนินทรงแปรพระราชฐานไปยังภาคต่างๆ
ทั้ง ๔ ภาคเป็นประจำทุกปี เพื่อดูแลทุกข์สุข บรรเทาความทุกข์ยากให้กับประชาชน
ในแต่ละภาคอย่างตรงประเด็น และทั่วถึง เนื่องจากว่าในแต่ละภาคนั้นมีสภาพภูมิอากาศ
เชื้อชาติ การดำรงชีพ และขนบธรรมเนียม ประเพณี ที่แตกต่างกันค่อนข้างจะเห็นได้ชัด
คนภาคเหนือเป็นพื้นที่ภูเขาสูงเพราะปลูกไม้ผลเป็นส่วนใหญ่ คนภาคใต้พื้นที่ติดชายฝั่ง
ทะเลเลี้ยงชีพด้วยการปลูกต้นยาง และนับถือศาสนาอิสลาม เป็นส่วนมาก

ซึ่งจากความแตกต่างดังนี้ ทำให้เกิดความแปลกแยกกันขึ้น ทั้งที่เป็นคนไทยเหมือนกัน
เพราะว่ากระทรวง ทบวงกรม ต่างก็พากันไปกระจุกตัวกันอยู่ในเมืองหลวงของประเทศ
ที่อยู่ในภาคกลางกันหมด ไม่ทราบถึงความเดือดร้อนที่แท้จริงของรากหญ้าจริงๆ
จึงมีความคิดแปลกๆ ในการบริหารประเทศของผู้นำขึ้นมา เช่นว่า โค่นต้นยางทิ้งให้หมด
แล้วปลูกต้นจำปาดะแทน หรือว่าการสร้างรถไฟฟ้าให้คนกรุงฯ ใช้ แต่คนชนบทยังคง
ต้องอาศัยสองแถวอยู่น่ะ


ปัญหาเหล่านี้ จึงเป็นปัญหาโลกแตกอยู่น่ะ


ผมอยากนะครับ เน้น ความคิดของผมเองนะครับ
ไม่ได้มีความคิดแปลกแยกจากคนอื่นหรอกครับ . . . .

ผมอยากจะให้ใครก็ได้กี่คนก็ได้ มีความคิด กระจายอำนาจบริหาร เหมือนอย่างการกระจาย
อำนาจเป็น อบต. อบท. และ อบจ. แบบในขณะนี้น่ะ โดยให้มีการบริหารแบบภาคเพิ่มขึ้นด้วย
น่ะ ให้มีนายกรัฐมนตรี ทั้งสี่ภาค (หรือจะเป็น นายกรักษาการณ์ประจำภาค) และคณะรัฐมนตรี
ควบคุมดูแลประจำภาคนั้นๆ ด้วย โดยการนี้ผมคิดว่าคงจะแก้ปัญหาได้ตรงจุด และงานก็ไม่
หมักหมมสะสมเป็นดินพอกหางหมูด้วยน่ะ ปัญหาลำไยภาคเหนือ กระทรวงเกษตรกรณ์ทาง
ภาคเหนือก็รับไป ปัญหายางพารา กระทรวงเกษตรทางภาคใต้ก็จัดการไป ปัญหาภัยแล้งทาง
ภาคอีสาน ตรงกับพายุถล่มน้ำท่วมทางภาคใต้ แต่ละภาคก็รับผิดขอบไป ประชาธิปปัตย์อยาก
จะเป็นนายกฯ ของคนชั้นสูง คนในกรุงเทพฯ ภาคกลาง และเป็นพรรคในใจของคนใต้ ก็เลือก
เข้าไปเป็นรัฐบาล ส่วนคนเหนือ และอีสาน เชื่อมั่นและอยากได้เพื่อไทยมาเป็นรัฐบาลของเขา
ก็เลือกเข้าไป ประชาชนทุกคนก็คือคนไทยเหมือนเดิม ใช้รัฐธรรมนูญฉบีบเดียวกันเหมือนเดิม
ไม่ต้องมาแย่งชิงกัน จองล้างจองผลาญกัน เพื่อทำลายฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่ต้องแบ่งแยกกัน
ระหว่างชนชั้น ให้แต่ละภาคบริหารกันอย่างถูกจุด และเป็นเอกภาพ ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นคำสั่ง
มาจากส่วนกลางแต่อย่างเดียวเท่านั้น เหมือนอย่างการกระจายดินแดนการดูแลของทหาร
นั่นไงเห็นไหมครับ แม่ทัพภาคที่ ๔ ก็ดูแลสถานะการณ์ทางภาคใต้ไป มีปัญหาทางภาคเหนือ
ก็เป็นการแก้ไขปัญหาของแม่ทัพภาคที่ ๓

ที่บ้านเมืองเราวุ่นวายกันอยู่ทุกวันนี้ ก็เป็นเพราะเราข้ามคำว่า กลางไป มี ๗๗ จังหวัด แล้ว
ข้ามการบริหารไปเป็นประเทศเลย จนทำให้เข้าใจผิดคิดว่า กรุงเทพ คือ ประเทศไทยไปแล้ว
น่ะ ค่ารถเมล์ในกรุงเทพขึ้นราคาเดือดร้อนคนไปทั้งประเทศ ทั้งที่จังหวัดอื่นในประเทศไทย
ซึ่งไม่ใช่กรุงเทพนั้น เขาต้องนั่งรถโดยสารราคาที่แพงกว่ากรุงเทพมาตั้งนานแล้ว เขาไม่รู้จะ
โวยอย่างไรดี กรุงเทพฯ มีทั้งรถไฟลอยฟ้า และรถไฟใต้ดิน ตรงกันข้ามกับอีก ๗๐ กว่าจังหวัด
ที่เหลือยังมีถนนลูกรังอยู่เลยน่ะ ถ้าเราแบ่งเป็นภาคเพิ่มขึ้นมาอีก ก็จะทำให้มีการกระจาย
เมืองใหญ่เพิ่มขึ้นไปอีก 3 แห่ง และง่ายต่อการบริหารจัดการดูแลใช่ไหมครับ เอาไปเลยครับ
ภาคกลางอยากจะได้ อภิสิทธิ์จะเป็น นายยก ก็เลือกเข้ามาเป็นไปเลย ภาคใต้อยากได้ ชวน
หรือสุเทพเป็นนายยก ก็ให้พรรคประชาธิปปัตย์เสนอตัวเข้ามาเลย ภาคเหนือ อยากได้เพื่อไทย
ภาคอีสานอยากได้ เนวิน ก็ให้ประชาชนแต่ละภาคตัดสินใจสิครับ กกต.(กินเพราะเลือกตั้ง)
ก็จะได้มีงานทำต่อเนื่องไม่ใช่ว่า ๔ ปีมีงานทำครั้ง ไม่ชอบก็เลยต้องออกมาสนับสนุนให้มี
การเลือกตั้งใหม่อีกเรื่อยๆ น่ะ เอาเป็นอันว่า ปีนี้เลือกภาคกลาง ปีถัดไปก็เลือกอีกภาคต่อๆ ไป
ครบสี่ปีก็พอดีวนมาใหม่อีกรอบ . . . . โอ . . . . ไหมล่ะครับ


เราจะได้มีการเพิ่มจำนวน รัฐมนตรี ขึ้นมาเพื่อดูแลแต่ละกระทรวงให้มากขึ้นไง ให้มีรัฐสภาขึ้นมา
ทั้ง ๔ ภาค และก็ให้มีการประชุมกันผ่านระบบ คอนเฟอร์เร๊นซ์ ประหยัดค่าเดินทางมาประชุมที่
กรุงเทพฯ และเวลาราชการแผ่นดินด้วยน่ะ นายยกสูงสุด อาจจะกำลังเดินทางไปต่างประเทศ
ก็สามารถติดตามการประชุมได้ หรือนายกฯ ภาคเหนือกำลังช่วยเหลือประชาชนผู้เดือดร้อนอยู่
ก็สามารถคอนเฟอร์เร๊นซ์โดยรถโมบายด์ได้ ไม่ต้องเสียงานน่ะ ให้ประชาชนที่อยู่ในที่นั้นดูการ
ถ่ายทอดด้วยก็ได้ ดีไหม


แนวคิดนี้อาจจะหลุดโลกไปหน่อย
แต่ก็ว่านะครับ . . . . . ไม่มีอะไรดีพร้อมสมบูรณ์ไปได้ 100% หรอกครับ ต้องมีการเสนอตั้งขึ้น
มาเป็นสมมติฐานก่อน แล้วก็ต้องลองทำดูครับ

อยากจะถามคนไทยทั้งหลายว่า คุณเป็นคนที่ชอบพูดว่า "ทำไม่ได้" ทั้งที่ยังไม่ได้ลงมือทำ
เหมือนพวกนักวิชาเกิน หรือนักทฤษฎี หรือเป็น  นักปฏิบัติ ที่ชอบพูดว่า "ไม่มีอะไรที่จะทำ
ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ลงมือทำ" ลงมือทำแล้วก็แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นไป ไม่โวยวาย หรือย่อท้อต่อ
อุปสรรค์ใดๆ ทั้งสิ้นครับ