กว่าจะรู้ตัวว่า ตัวเองแย่เพียงใด ก็สายไปแล้ว เพราะไม่มีใครสามารถวิจารย์ตัวเราได้
เมื่อไม่มีใครวิจารย์ตัวเราได้ เพียงเพราะทุกเหตุผลนั้นเหมือนอยู่ในเงา
ที่นี้ เราเลยแย่ "บริสุทธิ" ต่อให้ตัวเราเจตณาดีเพียงใดก็ตาม
ทีนี เมื่อไม่รู้ว่าตัวเองแย่ แล้วจะ"ไม่หรือหลักเลี่ยง" การทำเรื่องแย่ๆได้ยังไง ในเมื่อไม่รู้ว่าตัวเองแย่
ทีนี เลยคิดว่าตัวเองดี
ฝากไว้ครับ นี้คือ รดน เหตุผลว่าทำไม รดน ถึงมีดี เพราะทำให้ตัวเราเองรู้ว่าเองด่อยตรงใด
เมื่อเปิดใจ สนทนา จนประเด็นแตก ก็ได้สิ่งที่มากกว่าการพัฒนา มันคือความยั่งยืนจริงๆจากตรงนั้น
ยิ่งสุภาพ ความรุนแรงทางอารมและภาษา ก็จะน้อยลง และทำให้เรากลายเป็นผู้ที่พัฒนา
บ่อยเข้าก็กลายเป็นการหล่อหลอมตัวเอง กลายเป็นตัวอย่างในที่สุด

แล้ว รดน คุยการเรื่อง รธน ที่สุดของกระดูกสันหลังของสังคมไทย อยากหลังหักนักหรือไงครับ???
แล้วการกีดกัน คนอีกสังคม นั้นมันถูกต้องตามหลักการแห่งความดีเหรอครับ

สุดท้ายการขอโทษมันไม่ได้น่าอายเลยนะครับ
การปล่อยกระทู้ของตัวเองไปโดยที่กระทู้สร้างความอับอายต่อไปสิ น่าอายขนาดไหน