ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดีดิฉันก็ต้องอยู่อย่างประหยัดใช่ไหม แต่ที่จังหวัดที่ดิฉันอยู่นี่ ประหยัดยังไงก็ไม่ค่อยได้ เพราะข้าวของขายแพงจังนิ

ขนาดส้มตำไทยธรรมดายังขายถุงละ 60 บาทเลยอ่ะค่ะ ของกินแทบทุกอย่างราคาเริ่มต้นที่  20 บาททั้งนั้น ยกเว้น "ข้าวจี่"

ที่นี่ขายข้าวจี่ไม้ละ 10 บาท ดิฉันซื้อทานแทบทุกวันเลยค่ะ เพราะอร่อยดีและเงิน 10  บาทยังซื้อได้อยู่  คิคิ



วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายก็เลยไม่คิดอยากทานอะไร ถือตังค์ไปแค่ซื้อยาแก้ไข้และก็น้ำดื่มประจำวันเท่านั้น (ดื่มน้ำวันละ 2 ขวดใหญ่  28 บาท)

เดินมาเจอร้านขายมะขามหวานเพชรบูรณ์ติดป้ายว่า "กก.ละ 150 บาท" ดิฉันก็นึกอยากทานมะขามหวานขึ้นมา แต่ในมือมีตังค์แค่ 50 บาท

ก็เลยขอซื้อเท่าที่มีเงินนั่นล่ะ คือตอนแรกแม่ค้าเห็นดิฉันแวะเข้าไปที่ร้านก็พูดจาดี ยิ้มแย้มบอกให้ลองชิมดูก่อน (แต่ดิฉันไม่ได้ชิมหรอกค่ะ)

พอดิฉันขอซื้อ 50 บาท แม่ค้าก็หน้าเปลี่ยนทันที จากที่ยิ้มอยู่ดีๆ ก็ทำหน้าบึ้งแล้วก็พูดห้วนๆว่า

แม่ค้า ..... "กิโลละ 150 บาท"
ดิฉัน .....  "ซื้อ 50 บาทค่ะ"
แม่ค้า ..... "ขายเป็นกิโลนะ ต้องซื้อตั้งแต่ครึ่งกิโลขึ้นไป"
ดิฉัน  .....  "งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ"

ดิฉันก็เดินหน้าเจี๋ยมเจี้ยมออกมาอย่างรวดเร็วเพราะอายมาก แต่ก็คิดอยู่ในใจ "ทำไมวะ เงิน 50 บาท อย่างน้อยก็น่าจะซื้อได้ซัก 3 ขีด"

พอเดินมาซักพักก็เจอร้านปลาทอด คนขายจัดใส่จาน จานละ 2 ตัว ราคา 50  บาท ดิฉันแวะเข้าไปจะซื้อ เพราะคิดได้ว่าก่อนทานยาก็น่าจะ

ต้องทานข้าวรองท้องซักหน่อย แต่ปลา 2 ตัวมันมากเกินไปที่ดิฉันจะทานคนเดียว ก็เลยถามคนขายว่า "ขอซื้อตัวเดียวได้มั๊ยคะ 25 บาท" ?

คนขายทำหน้าเบ้แล้วบอกว่า "ขายเป็นชุดไม่แยกขายค่ะ"   ดิฉันก็แป่วสิคะ  หน้าแตกหมอไม่รับรักษาเลยอะ

ก็สงสัยว่า ทำไมเงิน 50 บาทของดิฉันเนี่ยมันซื้ออะไรแทบไม่ได้เลยเหรอ ?  

ก็คงต้องเป็นข้าวจี่เหมือนเดิมล่ะค่ะ ... เฮ้อ! หน้าจะเป็นข้าวจี่อยู่แร้นนนนนน