นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ


หลายๆคน อาจจะมีโอกาสได้ไปดูหนัง เรื่องรักหมดแก้วเมื่อปลายปีที่ผ่านมา
ดิฉันก้เป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสไปดู  ดิฉันชอบเพลง ชอบแนวคิดมุมมองความรักของตัวละครเอกในเรื่องที่ว่า...

"ความรักก้เหมือนกับการนั่งจิบเบียร์เย็นๆริมทะเลตอนพระอาทิตย์ตกดิน ไม่เร่งรีบ ไม่เรียกร้อง ไม่ผูกมัด"

และตอนนี้ก้เอาแนวคิดนี้มาใช้กับความรักของดิฉันค่ะ  
เราเหมือนจะคบกันมานานเกือบปีแล้ว แต่เค้าก้ยังไม่ชัดเจน ไม่ขอคบสักที
ดิฉันก้ได้ยื่นข้อเสนอของการคบกันแบบไม่ต้องผูกมัด คุณจะคุยกับใครก้ได้ จะมีใครกี่คนก้ได้ และตัวดิฉันเองก้จะมีใครก้ได้เช่นกัน
แต่เราสองคนผูกพันกันมาก มากกว่าเพื่อน  มากกว่าพี่ มากกว่าน้อง เราแคร์กันและกัน ใส่ใจกันและกันในทุกๆอย่าง
เค้าเป็นคนที่รับได้ในสิ่งที่ดิฉันเป็น และรับอดีตที่ผิดพลาดของฉันได้ และเวลาที่เราอยู่ด้วยกันดิฉันรับรู้ได้ว่าเราทั้งสองก้โอเคที่จะมีกันไปแบบนี้

แล้วเมื่อวาน เค้าก้มาบอกดิฉันว่า ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วนะ เรายังจะคบกันแบบนี้ต่อไหม...

ดิฉัน ก้บอกเค้าไปว่าโอเค ยังไงก้ได้อยู่แล้ว ก้เรามันเลิฟออนเดอะร็อกกันนี่
แต่พออยู่คนเดียว ดิฉันก้เฝ้าถามตัวเองนะ ว่ารับได้จิงหรอ โอเคจิงหรอ

ดิฉันควรทำยังไงดีคะ เพราะตัวเองเป็นคนยื่นความสัมพันธ์แบบนี้ไปให้เค้าเอง
ควรจะอยู่ต่อ หรือถอยออกมาดีคะ  ???