สวัสดีครับพี่น้องนักเดินทางชาวพันทิปทุกท่านนะครับ
เมื่อก่อนเปิดเทอมมานี้ผมเดินทางไปเที่ยวเมืองปากเซ ประเทศลาวมาครับเลยอยากจะมาแชร์
ใครที่เคยอ่านกระทู้เก่าของผมจะรู้ว่าผมมักจะเดินทางคนเดียว แต่ทริปนี้มีเด็กฝึกเที่ยวเกาะกระเป๋าเป้ผมไปด้วย
ครั้งนี้เป็นการเดินทางเข้าประเทศลาวครั้งที่3ของผมแต่ทริปเป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกของเพื่อนผมเลยครับ
เกริ่นนำไปเรียบร้อยแล้วจะรออะไรอยู่ละครับ เรามาเริ่มต้นทริปนี้กันเลยดีกว่า !!
    

**ปล.ผิดพลาดประการใด ผมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
***ชื่อกระทู้ถูกตั้งเพื่อความเอนเตอร์เทนต์เท่านั้นนะครับ ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆทั้งสิ้น***

>>>>>>>>>> <<<<<<<<<<

        จุดหมายในวันนี้คือการนั่งรถไฟฟรีไปลงที่สถานีอุบลราชธานีครับ รถไฟเที่ยวนี้เป็นขบวนรถไฟฟรี ขบวนที่145 ถ้ารถไฟวิ่งตรงตามเวลาก็จะถึงสถานีอุบลราชธานีประมาณ 3.35 น. ผมขอย้ำว่าถ้าตรงเวลานะครับ ฮ่าๆ ส่วนขั้นตอนการเอาตั๋วฟรีก็ง่ายแสนง่ายครับ แค่ไปที่ช่องจำหน่ายตั๋วสถานีไหนก็ได้นะครับแล้วยื่นบัตรประชนให้เจ้าหน้าที่ พร้อมทั้งบอกขบวนที่เราจะไปครับ แต่ทั้งนี้ต้องเป็นวันที่เราออกเดินทางนะครับ จากนั้นก็กล่าวขอบคุณและส่งยิ้มไปให้เจ้าหน้าที่ตามมารยาทครับ ฮ่าๆ

    

        ผมไปนั่งรอรถไฟอยู่2ชั่วโมงได้ครับ ต้องรีบไปเอาตั๋วเดี๋ยวมันเต็ม และแล้วรถไฟไทยก็เลทไปตามสเต็ปครับ แค่จากหัวลำโพงมาบางซื่อพี่เค้าเลทไปแล้ว ครึ่งชั่วโมง!! แล้วจะถึงอุบลกี่โมงละทีนี้ ฮ่าๆ

        นั่งรถไฟไปเรื่อยๆครับ แบบชิวๆไม่รีบ ผ่านจังหวัดโน่นจังหวัดนี้ ตลอดการเดินทางจะมีพ่อค้าแม่ค้าขึ้นมาขายของครับ ของกินเยอะมาก มีทุกอย่างเลยทั้ง ข้าว น้ำ นม ขนม บลาๆ ของฝากก็มาครับงานนี้ แม้กระทั้งของเล่นเด็กยังมี อืม....ตลาดนัดชัดๆ

     "ข้าวไหมจ้ะ ข้าวร้อนๆ สถานีหน้าลงแล้วนะ" เสียงแม่ค้าขายข้าวตะโกนมาเป็นทางเรื่อยๆครับ ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ป้าแกก็เดินกลับพร้อมกับคำพูดเดิม "ข้าวไหมจ้ะ ข้าวร้อนๆ สถานีหน้าลงแล้วนะ" เอิ่ม... ป้าแกไม่ได้โกหกหรอกครับ แค่สถานีหน้าอีกครึ่งชั่วโมง แค่นั้นเอง
     แล้วระหว่างทางผมและเพื่อนก็นั่งพูดคุยกันไปตามประสาวัยรุ่นนั้นแหละครับ ว่าเมื่อไหร่ป้าที่นั่งตรงข้ามจะลง?? ป้าแกจะลงสถนีไหน?? แกจะนั่งลงสุดสายเลยรึป่าว?? เลยเริ่มปฏิบัติการแอบถามครับ ฮ่าๆ ก็ชวนแกคุยไปเรื่อยๆครับแบบคนอัธยาศัยดีอะครับ และแล้วเมื่อเวลาประมานตี 1.00 รถไฟวิ่งไปถึงสถานีสุรินทร์ครับ ใจผมนี้อยากลงมากเพราะอะไรเก็บไว้เป็นความลับครับ
     นอนครับนอน!! เก็บแรงไว้พรุ่งนี้ครับ พรุ่งนี้ยังต้องเจออะไรอีกมากมายครับ นอนไปได้ประมาน3ชั่วโมงรถไฟก็เทียบชานชาลาครับ ถึงแล้วอุบล !! ผมนี่รีบวิ่งไปขึ้นรถสองเพื่อที่จะไปสถานีขนส่งอุบลครับ แต่ผมพลาดผมวิ่งช้าเกินไป รถเต็มแล้วครับ ทำไงได้ครับนั่งรอรถคันต่อไปสิครับ ระหว่างรอก็มีพี่แท็กซี่ทั้งป้ายดำและป้ายเหลืองมาจีบบ่อยๆครับ "ไปไหนเนี้ยน้อง ให้พี่ไปส่งไหม?" ผมเลยรีบตอบไปว่า "พวกผมไม่มีเงินครับ" ฮ่าๆ ประโยคในตำนาน ใช้ได้ทุกสถานการณ์ครับ จดไว้ได้เลย เข้าเรื่องต่อดีกว่านะ รถสองแถวนี้ค่าโดยสารแค่คนละ 10 บาทเท่านั้นครับใช้เวลาประมาน 30 นาที