ชีวิตคนเรา หลังจาก “ตั้งไข่”, เมื่อไหร่ที่ควร “ตั้งเป้า”, เมื่อไหร่ควร “ตั้งหลัก” ได้, ไมื่อไหร่ควร “ตั้งตัว” ได้, เมื่อไหร่ควร “รวย” และเมื่อไหร่ถึงจะ “ใช้ชีวิต” ได้
ในทัศนะของคนที่อายุใกล้ 60 อีกสามสี่เดือน ผมขออนุญาตแชร์ความคิดเรื่องชีวิตสักหน่อยครับ เป็นความคิดส่วนตัวละกัน
ผมเคยได้ยินใครสักคนพูดทำนองว่า “ชีวิตมี 10 ปี ได้ไม่กี่ครั้ง” นั้นมันจริงนะครับ
เพราะเอาเข้าจริง ชีวิตผมก็มี 10 ปีมาแค่ 6 ครั้ง หลังจากนี้ก่อนตายก็อาจจะเหลือสักครั้ง หรือสองครั้งหรือมากกว่าก็ไม่แน่ใจ เพราะคนเราไม่รู้วันตาย
แต่ผมคิดว่าในแต่ละช่วง 10 มีของชีวิตแต่ละคน มันน่าจะมีไว้เพื่อการทำบางอย่าง ซึ่งถ้าพ้นช่วง 10 ปี นั้น ๆ ไปแล้ว มันย้อนกลับไปทำอย่างนั้นอีกไม่ได้ (ถึงได้ก็ยากมากๆ)
10 ปีแรก “ตั้งไข่”
อันนี้ไม่ต้องพูดถึงนะครับ เหมือน ๆ กันทุกคน
10 ปีที่สอง (อายุก่อน 20) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ“ตั้งเป้า”
ถ้าชีวิตยังไม่ได้ตั้งเป้าหมาย ส่วนใหญ่ถ้าเลยวัย 20 ไปแล้วจะกลับมาหาเป้าหมายชีวิตไม่ทันแล้ว
ส่วนตัว ผมตั้งเป้าหมายจะทำงานธนาคารตั้งแต่ประถมปลาย (จริง ๆ เป้าหมายคือรวย แล้วคิดไปเองว่าทำงานธนาคารรวยได้) เพื่อจะได้บรรลุเป้าหมายแบบไม่พลาด ผมได้เตรียมตัวหลายอย่าง เป็นขั้นเป็นตอน ตั้งแต่ฝึกพิมพ์ดีดจนเป็นระดับแช้มป์, เล่นดนตรีประกวดระดับประเทศ, ทำกิจกรรมระดับกรรมการนักเรียน, เป็นนักกีฬาวิทยาลัย ฯลฯ....เสียใจอย่างเดียวต้องหันเข็มทิศเรื่องเรียนมาทางสายอาชีพ เพราะจน และเรียนไม่เก่ง จบแค่ ปวส.บัญชี อายุ 20 พอดี สอบเข้าแบงค์ได้แบบไม่ต้องลุ้น เงินเดือนสามพันกว่า คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ แล้วก็ทำงานธนาคารยาวไป 19 ปี บวกกับไปเป็นผู้จัดการบริษัทเงินทุนฯ อีก 5 ปี รวม 24 ปี
ถ้าถามเด็ก ๆ ว่า “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” คำตอบที่ได้ บางทีอาจจะเป็น “เป้าหมาย” ในความคิดของเขานะครับ แต่จริง ๆ มันไม่ใช่เป้าหมายชีวิต มันเป็นแค่ “เครื่องมือ” ต่างหาก....เหมือนกับผม จริง ๆ เป้าหมายชีวิตผมคือ ผมอยากรวย โดยเข้าใจไปว่า จะรวยได้ต้องทำงานธนาคาร ก็เลยตั้งเป้าหมายว่าจะทำงานธนาคาร งั้นการทำงานธนาคาร คือ “เครื่องมือ” ไปสู่เป้าหมายต่างหาก
10 ปีที่สาม (อายุเกิน 20 ถึง 30) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ “ตั้งหลัก”
เพราะเมื่ออยู่บนเส้นทางที่ “คิดว่า” จะไปสู่เป้าหมายแล้ว ก็ตั้งหลัก “ลุย” ด้วยพลัง และแรงผลักดันของคนอายุ 20 ต้น ๆ นั้นมันเหลือเฟือ....
อยากสำเร็จครับ เห็นว่าวุฒิ ปวส. กับงานธนาคาร คงโตยาก เลยไปเรียน มสธ. จบ ป.ตรี การจัดการ มาก็ได้โปรโมทตำแหน่งเรื่อย ๆ ก่อนอายุ 30 ผมก็ได้เป็นผู้ช่วยหัวหน้าส่วน เป็น Officer รับมอบอำนาจเล็ก ๆ แล้วสอบออกไปเป็น ผช.ผจก.สาขา ตอนอายุ 30
10 ปีที่สี่ (อายุ 30 ถึง 40) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ “ตั้งตัว"
แค่นี้ก่อนนะครับ ว่าง ๆ มาเขียนต่อ
ชีวิตคนเรา หลังจาก “ตั้งไข่”, เมื่อไหร่ที่ควร “ตั้งเป้า”, เมื่อไหร่ควร “ตั้งหลัก” ได้, ไมื่อไหร่ควร “ตั้งตัว” ได้ ?
ในทัศนะของคนที่อายุใกล้ 60 อีกสามสี่เดือน ผมขออนุญาตแชร์ความคิดเรื่องชีวิตสักหน่อยครับ เป็นความคิดส่วนตัวละกัน
ผมเคยได้ยินใครสักคนพูดทำนองว่า “ชีวิตมี 10 ปี ได้ไม่กี่ครั้ง” นั้นมันจริงนะครับ
เพราะเอาเข้าจริง ชีวิตผมก็มี 10 ปีมาแค่ 6 ครั้ง หลังจากนี้ก่อนตายก็อาจจะเหลือสักครั้ง หรือสองครั้งหรือมากกว่าก็ไม่แน่ใจ เพราะคนเราไม่รู้วันตาย
แต่ผมคิดว่าในแต่ละช่วง 10 มีของชีวิตแต่ละคน มันน่าจะมีไว้เพื่อการทำบางอย่าง ซึ่งถ้าพ้นช่วง 10 ปี นั้น ๆ ไปแล้ว มันย้อนกลับไปทำอย่างนั้นอีกไม่ได้ (ถึงได้ก็ยากมากๆ)
10 ปีแรก “ตั้งไข่”
อันนี้ไม่ต้องพูดถึงนะครับ เหมือน ๆ กันทุกคน
10 ปีที่สอง (อายุก่อน 20) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ“ตั้งเป้า”
ถ้าชีวิตยังไม่ได้ตั้งเป้าหมาย ส่วนใหญ่ถ้าเลยวัย 20 ไปแล้วจะกลับมาหาเป้าหมายชีวิตไม่ทันแล้ว
ส่วนตัว ผมตั้งเป้าหมายจะทำงานธนาคารตั้งแต่ประถมปลาย (จริง ๆ เป้าหมายคือรวย แล้วคิดไปเองว่าทำงานธนาคารรวยได้) เพื่อจะได้บรรลุเป้าหมายแบบไม่พลาด ผมได้เตรียมตัวหลายอย่าง เป็นขั้นเป็นตอน ตั้งแต่ฝึกพิมพ์ดีดจนเป็นระดับแช้มป์, เล่นดนตรีประกวดระดับประเทศ, ทำกิจกรรมระดับกรรมการนักเรียน, เป็นนักกีฬาวิทยาลัย ฯลฯ....เสียใจอย่างเดียวต้องหันเข็มทิศเรื่องเรียนมาทางสายอาชีพ เพราะจน และเรียนไม่เก่ง จบแค่ ปวส.บัญชี อายุ 20 พอดี สอบเข้าแบงค์ได้แบบไม่ต้องลุ้น เงินเดือนสามพันกว่า คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ แล้วก็ทำงานธนาคารยาวไป 19 ปี บวกกับไปเป็นผู้จัดการบริษัทเงินทุนฯ อีก 5 ปี รวม 24 ปี
ถ้าถามเด็ก ๆ ว่า “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” คำตอบที่ได้ บางทีอาจจะเป็น “เป้าหมาย” ในความคิดของเขานะครับ แต่จริง ๆ มันไม่ใช่เป้าหมายชีวิต มันเป็นแค่ “เครื่องมือ” ต่างหาก....เหมือนกับผม จริง ๆ เป้าหมายชีวิตผมคือ ผมอยากรวย โดยเข้าใจไปว่า จะรวยได้ต้องทำงานธนาคาร ก็เลยตั้งเป้าหมายว่าจะทำงานธนาคาร งั้นการทำงานธนาคาร คือ “เครื่องมือ” ไปสู่เป้าหมายต่างหาก
10 ปีที่สาม (อายุเกิน 20 ถึง 30) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ “ตั้งหลัก”
เพราะเมื่ออยู่บนเส้นทางที่ “คิดว่า” จะไปสู่เป้าหมายแล้ว ก็ตั้งหลัก “ลุย” ด้วยพลัง และแรงผลักดันของคนอายุ 20 ต้น ๆ นั้นมันเหลือเฟือ....
อยากสำเร็จครับ เห็นว่าวุฒิ ปวส. กับงานธนาคาร คงโตยาก เลยไปเรียน มสธ. จบ ป.ตรี การจัดการ มาก็ได้โปรโมทตำแหน่งเรื่อย ๆ ก่อนอายุ 30 ผมก็ได้เป็นผู้ช่วยหัวหน้าส่วน เป็น Officer รับมอบอำนาจเล็ก ๆ แล้วสอบออกไปเป็น ผช.ผจก.สาขา ตอนอายุ 30
10 ปีที่สี่ (อายุ 30 ถึง 40) เป็นช่วงชีวิตสำหรับ “ตั้งตัว"
แค่นี้ก่อนนะครับ ว่าง ๆ มาเขียนต่อ