เราอยากรู้ความเห็นของคนอื่นๆนะคะ ว่าคิดเห็นยังงัยกับเรื่องๆนี้...
เรื่องมีอยู่ว่า เราชอบทะเลาะกับเเฟนคะ บางทีคุยกันดีๆเฉยๆ ก็ขึ้นกูขึ้น พูดคำหยาบคาย เราเข้าใจนะว่า ด้วยความที่เราสนิทกัน มันทำให้เราใช้คำพูดอะไรเเบบนี้ได้ เเต่บางที่มันลามคะ ลามไปเรื่องอื่น กลายเป็นด่ากัน เราเป็นฝ่ายที่ต้องนั่งร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะ
เเบบว่า เราอึดอัดนะ ทำตัวไม่ถูก ชีวิตเรากับเเฟนต่างกันมากคะ เราเรียนจบเเล้ว กำลังจะไปสอบทำงาน ส่วนเเฟนเราเรียนปี 1 ใหม่ อายุก็ต่างกันคะ เราเป็นรุ่นพี่ รักต่างวัยบางทีเราคิดว่ามันเป็นอะไรที่เข้าถึงยาก หากรักเเล้วไม่เข้าใจกัน การเลิกรามันก็เกิดขึ้นได้ง่าย
เราอยู่หอกับเเฟนเราคะ เราก็พยายามทำในสิ่งที่เราทำได้นะคะ เเต่เเฟนเราไม่เคยมองว่า สิ่งที่เราทำให้มันดีเลยอะคะ อันนี้เราพูดตามตรงเลยนะ ไม่รู้ว่า เพราะเราอยู่ด้วยกันทุกวัน ผลคือ ทำให้เรารักกันน้อยลงหรือ...
เเฟนเราไม่เจ้าชู้คะ ไม่เคยมีประวัติเสียหายเรื่องผู้หญิง มีเเฟนมา 1 คนคะ เราเป็นคนที่ 2 คือ เเต่เราเป็นคนที่ชอบระเเวงอะคะ จิตตก เพราะเเฟนเราเรียนมหาลัย ก็ต้องได้เจอกับสังคมเเบบนั้น บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้นะคะ ว่าทำไมถึงหึง ทำไมถึงหวง ทั้งๆที่เขาก็ไว้ใจเรานะคะ เขาบอกว่าเขาเชื่อใจเรา เเต่เรามีประวัติเรื่องผู้ชายมาบ้างอะคะ คือเขาชอบคิดว่าเรามีเเฟนหลายคน เเต่เราบอกไปเขาก็ไม่เชื่อคะ ว่าเราโกหก ,,,,, น่าเเปลกใจนะคะ เขาไม่ค่อยหึง ไม่ค่อยตามเราเท่าไหร่ บางทีไปไหนมาไหน เขาก็ปล่อยเราไปคนเดียว
เรามีปัญหาไม่เข้าใจกันบ่อยคะ ไม่ได้เกิดจากมือที่ 3 นะคะ เเต่เราคุยอะไรไม่ค่อยเข้าใจกัน คิดเห็นกันคนละเรื่อง เขาเป็นคนที่คิดต่างจากคนอื่นอะคะ ประเภทหัวสูงคุยกันไปคุยกันมาส่วนใหญ่ไม่เข้าใจกันคะ กลายเป็นด่ากัน ทะเลาะกัน เเล้วตอนนี้เราก็เริ่มเบื่อ พยายามที่จะฟังเขาพูดนะคะ เเต่เวลาเราพูดเขาไม่ค่อยอยากฟัง เวลาเราพูดอยู่ดีๆ ก็พูดอะไรขึ้นมาเเทรก เหมือนกับไม่อยากรู้ในสิ่งที่เราต้องการบอกให้รู้
วันๆเราก็ไปไหนมาไหนกับเเฟนนะคะ จิงๆเเล้วเราเรียนจบเราก็อยากกลับไปอยู่บ้านเราคะ เเต่เราติดอยู่ที่เเฟนเรา เราไม่รู้ทำไม เราต้องไปหวง ไปเเคร์เขาด้วย ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยเห็นความสำคัญของเรานะคะ พูดตรงๆนะคะ เคยจะเลิกกันหลายครั้ง สุดท้ายก็ดีกัน เเล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม มันเหมือนเป็นกงกรรมกงเวียนเลยคะ
ปัญหาของเราคือเราไม่อยากเครียดอะคะ กำลังจะไปสอบทำงาน ต้องอ่านหนังสือ พอมีเรื่องทะเลาะกัน เราปวดหัวอะคะ นั่งร้องไห้ เเล้วก็เพลีย หลับไป เหมือนกับมีอุปสรรคตลอดเลย พอวันก่อนจะไปสอบ เราก็ต้องมีปัญหาทะเลาะกับเเฟนเรา เราเคยบอกเขานะคะ หลายครั้งมากๆคะ ว่า ช่วยทำให้เราสบายใจหน่อยนะ ขอร้อง คือเเค่วันที่เราจะสอบ เราจะได้มีสมาธิ จิตใจปลอดโปร่ง เเต่ก็เหมือนเดิม
สรุปคือ เราเซ็งคะ น้อยใจ เสียใจ เครียด กลัวเป็นโรคซึมเศร้าคะ เลิกก็เลิกยาก จะเก็บของออกไปก็ไม่อยากไปอะคะ ใจอยากให้เขาง้อ เเต่ก็ไม่รู้เขาจะคิดยังงัย เราคบกันมา 2 ปี อ่านใจคนๆนี้ยากจริงๆคะ อารมณืเเปรปรวนเหมือนพายุ ...เหนื่อยใจจังเลย
ลิ้นกับฟัน...ความรัก...การไม่เข้าใจ...นำไปสู่ความทุกข์
เรื่องมีอยู่ว่า เราชอบทะเลาะกับเเฟนคะ บางทีคุยกันดีๆเฉยๆ ก็ขึ้นกูขึ้น พูดคำหยาบคาย เราเข้าใจนะว่า ด้วยความที่เราสนิทกัน มันทำให้เราใช้คำพูดอะไรเเบบนี้ได้ เเต่บางที่มันลามคะ ลามไปเรื่องอื่น กลายเป็นด่ากัน เราเป็นฝ่ายที่ต้องนั่งร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะ
เเบบว่า เราอึดอัดนะ ทำตัวไม่ถูก ชีวิตเรากับเเฟนต่างกันมากคะ เราเรียนจบเเล้ว กำลังจะไปสอบทำงาน ส่วนเเฟนเราเรียนปี 1 ใหม่ อายุก็ต่างกันคะ เราเป็นรุ่นพี่ รักต่างวัยบางทีเราคิดว่ามันเป็นอะไรที่เข้าถึงยาก หากรักเเล้วไม่เข้าใจกัน การเลิกรามันก็เกิดขึ้นได้ง่าย
เราอยู่หอกับเเฟนเราคะ เราก็พยายามทำในสิ่งที่เราทำได้นะคะ เเต่เเฟนเราไม่เคยมองว่า สิ่งที่เราทำให้มันดีเลยอะคะ อันนี้เราพูดตามตรงเลยนะ ไม่รู้ว่า เพราะเราอยู่ด้วยกันทุกวัน ผลคือ ทำให้เรารักกันน้อยลงหรือ...
เเฟนเราไม่เจ้าชู้คะ ไม่เคยมีประวัติเสียหายเรื่องผู้หญิง มีเเฟนมา 1 คนคะ เราเป็นคนที่ 2 คือ เเต่เราเป็นคนที่ชอบระเเวงอะคะ จิตตก เพราะเเฟนเราเรียนมหาลัย ก็ต้องได้เจอกับสังคมเเบบนั้น บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้นะคะ ว่าทำไมถึงหึง ทำไมถึงหวง ทั้งๆที่เขาก็ไว้ใจเรานะคะ เขาบอกว่าเขาเชื่อใจเรา เเต่เรามีประวัติเรื่องผู้ชายมาบ้างอะคะ คือเขาชอบคิดว่าเรามีเเฟนหลายคน เเต่เราบอกไปเขาก็ไม่เชื่อคะ ว่าเราโกหก ,,,,, น่าเเปลกใจนะคะ เขาไม่ค่อยหึง ไม่ค่อยตามเราเท่าไหร่ บางทีไปไหนมาไหน เขาก็ปล่อยเราไปคนเดียว
เรามีปัญหาไม่เข้าใจกันบ่อยคะ ไม่ได้เกิดจากมือที่ 3 นะคะ เเต่เราคุยอะไรไม่ค่อยเข้าใจกัน คิดเห็นกันคนละเรื่อง เขาเป็นคนที่คิดต่างจากคนอื่นอะคะ ประเภทหัวสูงคุยกันไปคุยกันมาส่วนใหญ่ไม่เข้าใจกันคะ กลายเป็นด่ากัน ทะเลาะกัน เเล้วตอนนี้เราก็เริ่มเบื่อ พยายามที่จะฟังเขาพูดนะคะ เเต่เวลาเราพูดเขาไม่ค่อยอยากฟัง เวลาเราพูดอยู่ดีๆ ก็พูดอะไรขึ้นมาเเทรก เหมือนกับไม่อยากรู้ในสิ่งที่เราต้องการบอกให้รู้
วันๆเราก็ไปไหนมาไหนกับเเฟนนะคะ จิงๆเเล้วเราเรียนจบเราก็อยากกลับไปอยู่บ้านเราคะ เเต่เราติดอยู่ที่เเฟนเรา เราไม่รู้ทำไม เราต้องไปหวง ไปเเคร์เขาด้วย ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยเห็นความสำคัญของเรานะคะ พูดตรงๆนะคะ เคยจะเลิกกันหลายครั้ง สุดท้ายก็ดีกัน เเล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม มันเหมือนเป็นกงกรรมกงเวียนเลยคะ
ปัญหาของเราคือเราไม่อยากเครียดอะคะ กำลังจะไปสอบทำงาน ต้องอ่านหนังสือ พอมีเรื่องทะเลาะกัน เราปวดหัวอะคะ นั่งร้องไห้ เเล้วก็เพลีย หลับไป เหมือนกับมีอุปสรรคตลอดเลย พอวันก่อนจะไปสอบ เราก็ต้องมีปัญหาทะเลาะกับเเฟนเรา เราเคยบอกเขานะคะ หลายครั้งมากๆคะ ว่า ช่วยทำให้เราสบายใจหน่อยนะ ขอร้อง คือเเค่วันที่เราจะสอบ เราจะได้มีสมาธิ จิตใจปลอดโปร่ง เเต่ก็เหมือนเดิม
สรุปคือ เราเซ็งคะ น้อยใจ เสียใจ เครียด กลัวเป็นโรคซึมเศร้าคะ เลิกก็เลิกยาก จะเก็บของออกไปก็ไม่อยากไปอะคะ ใจอยากให้เขาง้อ เเต่ก็ไม่รู้เขาจะคิดยังงัย เราคบกันมา 2 ปี อ่านใจคนๆนี้ยากจริงๆคะ อารมณืเเปรปรวนเหมือนพายุ ...เหนื่อยใจจังเลย