คือเเฟนเราเป็นคนชอบเเชทช้ามากๆบางทีจะสนใจอย่างอื่นมากกว่าเรา รู้ว่าเขารักเรามากเเต่บางที เรางอลเขา เขาก้ไม่ง้อเราเลย เรางอลเองเราก้ต้องหายงอลเอง จนเเบบเริ่มอยู่คนเดียวจนคลายจะชินเเล้วค่ะ ทุกครั้งที่เขาปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเราจะฟังเพลงเศร้าๆที่เราชอบฟังซึ่งเนื้อเพลงมันเกี่ยวกับเเฟนเก่า. คือเราไม่ได้อยากกลับไปนะเเต่ยุดีๆก้รุ่สึกสงสารทุกครั้งที่เขาโพรตเหงางั้นงี้ลืมเราไม่ได้ เราไม่รู้ตัวเองเลยคือเเบบว่า เเฟนเราปัจจุบันเราก้รักนะ เเต่เราก้อดจะสงสารเเฟนเก่าไม่ได้เพราะเเค่เราทิ้งเขามาก้เเย่มากพอเเล้ว ความรุ้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไรค่ะช่วยอบทีค่ะ