สวัสดีครับ ผมอายุ 23 ปี เพิ่งมีแฟนคนแรก คบกันมา ราว 3 เดือน ครับ

ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกัน แต่คนละแผนกครับ เราสองคนคบกันแบบแอบๆมาตลอด เวลาไปไหนมาไหน
ผมก็จะไม่บอกความจริงกับทางบ้านสุดท้ายทางบ้านก็รู้ความจริง ผมก็ขอขมาและสารภาพทุกอย่าง
เล่าให้ฟังว่าผู้หญิงคนนี้เป็นไงมาจากไหน แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ชอบผู้หญิงคนนี้

ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอหรือคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับแฟนผมเลย ก็ตัดบทไม่ชอบ ขอให้เลิกคบทันที
ถ้าไม่เลิกคบก็ออกจากบ้านไป แนวๆนี้แหละครับ ทางบ้านขอให้เลิกคบกับแฟน เพียงเพราะว่าแฟนไม่ใช่คนท้องถิ่นเดียวกัน
แฟนผมมาจาก ตจว. กลัวว่าแฟนจะมาหลอกและยังดีไม่พอ  ไม่มีภูมิฐาน ตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดี
ผมเองก็ไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพนะครับ แต่อยู่ในจังหวัดใหญ่ ทางภาคอื่นครับ ฐานะทางบ้านก็ระดับปานกลางครับ

ทางบ้านอยากรอให้โตกว่านี้หน่อยค่อยมีแฟน อยากให้ผมทำงานเติบโตอยู่ในตำแหน่งที่ดี เวลาออกสังคม
และไปเจอคนอื่นที่มีภูมิฐานในระดับเดียวกัน จึงจะได้คนดีๆมาเป็นคู่ชีวิตในอนาคตครับ

ในใจผมก็คิดว่า พอถึงตอนนั้น ชาวบ้านดีๆในสายตาแม่เหล่านั้น คงมีลูกมีผัวกันไปแล้วแหละ
อีกอย่างจะมั่นใจได้อย่างไร ว่า ผู้หญิง เหล่านั้น จะเอาผมเป็นสามี หรือเค้าจะเป็นคู่ชีวิตที่ดี

ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ปรึกษาพี่ที่สนิทกันเค้าก็บอกว่าก็คบกันไปต่อนี่แหละ ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์
แต่ผมคิดว่าถ้าคบกันลับๆต่อไปมันก็ไม่มีอะไรคืบหน้า มันก็จะเป็นปัญหาคาราคาซังแบบนี้ต่อไป

ผมมีความสุขที่ได้คบกับผู้หญิงคนนี้ อาจจะมีทะเลาะกันบ้างเรื่องเวลา เพราะทางบ้านผมทำตัวติดกัน
ผมจึงหาเวลาออกมาเจอแฟนได้ไม่ค่อยมากนัก ต้องหาเหตุผลต่างๆนานามาอ้างเพื่อออกจากบ้านครับ

ในใจผมก็น้อยใจที่ครอบครัวอื่น พ่อแม่ไม่เห็นมาจู้จี้จุกจิก อะไรขนาดนี้ ถ้าผมยังเป็นเด็ก 10 ขวบ ซะอย่าง
แต่นี่ผมอายุ 23 ปีแล้ว ตั้งใจเรียนมาตลอด อดทนเชื่อฟังพ่อแม่มาตลอด ได้เกียรตินิยมมาฝากที่บ้าน
แต่ทางบ้าน โดยเฉพาะแม่ ก็ยังไม่พอใจกับสิ่งที่ผมเป็น ในสิ่งที่ผมทำ และไม่เชื่อใจในตัวผม

ตอนนี้ก็ได้คุยเปิดใจกับแม่แล้วครับ ว่าผมรู้สึกยังไง ทำไมถึงไม่ปล่อยผมบ้าง อยากจะมีอิสระในชีวิต
อยากให้สถานการณ์ตอนนี้ออกมาแบบ ทางบ้านเปิดใจลองศึกษาผู้หญิงคนนี้ดู เพราะผมคิดว่าเค้าโอเค

แม่ก็บอกว่าเป็นห่วง อยากให้เจอคนที่ดีกว่านี้ ไม่อยากให้ลำบากในอนาคต ซึ่งผมก็เข้าใจในจุดนี้
แต่กลับกลายเป็นว่า ทำไมถึงไม่เปิดรับ ที่จะได้พบเจอแฟนผมเลย กลับสรุปเลยว่าแฟนผมไม่ดีพอ
แม่ยังบอกอีกว่า ผู้หญิงสมัยนี้ ไว้ใจยาก ปากหวาน ขี้อ้อน เพื่อจะจับผู้ชาย ยิ่งเป็นคนมาจาก ตจว. อีกด้วย

สุดท้ายแม่ก็บอกไว้ว่า ถ้าชอบความอิสระในชีวิตมากนัก ถ้าไม่เลิกคบ ไม่เลือกทางบ้าน
เราก็แยกทางกัน ไม่แม่ก็ผม ใครสักคนต้องออกไปจากชีวิตของกันและกัน

ผมกับแฟนรักกันมาก อยากจะให้ที่บ้านเปิดใจมากกว่านี้ ผมอธิบายและขอ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล

ตอนนี้ผมลำบากใจมาก เครียด อยากจะคบกันต่อแต่ก็ทิ้งทางบ้านไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับ