มองหากระทู้ที่ใกล้เคียงเรื่องเราแล้วไม่เจอเลย

ตอนนี้เราประสบอุบัติเหตุความรัก


แต่เดิมรักกับแฟนมาสามปี แรกๆก็รัก หลังๆ ก็จืดจางแต่ผูกพันตามสไตล์ทั่วๆ ไป
มีทะเลาะกันเรื่องความคิดไม่ตรงกัน การหาเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง แต่ก็ประคับประคองไปได้

ช่วงปีที่ผ่านมาเกิดอุบัติเหตุ เราตกหลุมรักผู้หญิงคนนึงที่เป็นเพื่อนกันมาสักพัก เจอกันตอนฝึกงาน
เธอเป็นคนที่ดูอ่อนโยน น่ารัก น่าหลงใหลไปหมด ไม่ได้ทำตัวดีกับเราเป็นพิเศษ เป็นคนเรียบร้อยอ่อนโยนอยู่แล้ว
เราได้แต่พยายามรักษาระยะห่าง เป็นเพื่อนที่ดี ไม่ได้ทำตัวสนิทตัวติดกัน หากคิดถึงจริงๆ ค่อยโทรหา ถามสาระทุกข์สุกดิบ คุยทั่วๆไป พยายามทำตัวเหมือนเพื่อนแม้ไม่บริสุทธิ์ใจนัก

พยายามอดทน อดทนจนบางครั้งจะบ้าตาย เรียกว่าคิดถึงแทบตาย ค่อยโทรหา
กับแฟนไม่ได้มีความรู้สึกวูบวาบหวั่นไหวขนาดนั้น แต่ก็พยายามดีกับแฟนมาตลอด เพราะรู้ว่าเขาคือคนที่รักเรามากและยอมรับเราได้ทุกด้าน

เวลาผ่านไป ความรักเหมือนค่อยๆจางลง เราเหนื่อยที่จะพยายามทำเพื่อแฟน แต่เขาก็พยายามจะปรับจูนเข้าหาเรา แม้ยังไม่พอดีก็ตาม

ยอมรับว่าอยากเลิก หลายๆครั้งที่ทะเลาะกันก็เป็นคนบอกเลิก แต่เธอก็สามารถดึงเราไว้ได้ แล้วก็กลับมาดีกันตามเดิม
ไม่อยากเลิกเพราะมือที่สาม ไม่อยากจีบใครตอนมีแฟน บอกกับแฟนตรงๆว่ามีหวั่นไหวกับคนอื่น เขาก็ยอมรับ จะคิดถึงในใจก็ไม่ว่าอะไร และถ้าไม่มีหวังจะไปหวังรักเขาทำไม ประมาณนั้น

บอกตรงๆว่าเรามีความรักที่ดี โชคดีมากที่มีแฟนคนนี้ แต่ทำไมไม่มีความสุขเลย พูดคำว่าจะรักตลอดไปก็รู้สึกว่ามันดูยาวไกลมาก
ถ้าเป็นไปได้อยากมีคนนี้เป็นคู่ชีวิต ไม่คิดอยากนอกใจเลย จะหวังรักใหม่ก็รู้ตัวว่าไม่มีทางได้


มีทางไหนที่พอจะหลุดพ้นจากความอึดอัดใจนี้ซะที