สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้อยากเล่าประสบการณ์ที่เพิ่งเจอมาเลย ใช่ค่ะเราเลิกกับแฟนที่คบมา4ปี คบกันตั้งแต่เรียนปี1จนเรียนจบทำงาน มาวันนี้เป็นวันที่เราเองแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราต้องเจอมันกับตัว 

โดนแฟนนอกใจมาตลอดเเต่เราไม่รู้ ซัพพอร์ตเขาทุกอย่างจริงๆทั้งเรื่องเงิน งาน การใช้ชีวิตต่างๆตลอดเวลา4ปี แต่สุดท้ายเขาเลือกจะไปจากเรากับ ผญที่เขาเจอกันภายใน 1 เดือน แต่ลองมองตัวเองเหตุผลอาจจะเป็นเพราะเราเองอีโก้สูง ปากร้าย ปากเเข็ง ไม่ค่อยเเสดงให้เห็นว่ารักเขา คิดว่าเลือกกระทำให้เห็นคงดีกว่า ให้อภัยเขามาตลอดให้โอกาสตลอดทุกครั้งที่จับได้ ในวันที่เราเจ็บที่สุดมันกลับไม่มีน้ำตาเลยสักหยด เราไปเจอภาพที่เขาอยู่ด้วยกันในววันนั้น ผช.เลือกปกป้อง ผญ.คนนั้น เราแค่ได้คุยกับผญ.นั้นไม่กี่ประโยค เขาไล่ให้เราไปจากเขา ทำไงได้คะก็ต้องหันหลังกลับมา ยอมถอยให้เขาอยู่ด้วยกันดีกว่าค่ะ มันเป็นภาพที่ ผญ.คนหนึ่งไม่ควรได้เห็นมันเลยด้วยซ้ำ ภาพที่ยากอธิบายแต่เชื่อว่าหลายๆคนคงเข้าใจดี 

เรื่องนี้ได้สอนอะไรเราหลายๆอย่างค่ะ ได้ทบทวนตัวเองด้วยได้รู้และเข้าใจว่าความดีชั่งต่างจากความรักมากๆ เขาไม่รักก็คือเขาไม่รัก ไม่ว่าผญ.คนนั้นของเขาทุกๆคนอาจมาองว่าเป็นคนไม่ดีแต่สำหรับผช.เขารักเขาไม่ได้มองความดี ในตอนสุดท้ายของแต่ละคนมันมาตอนไหนเราก็ไม่รู้การรักตัวเองดีที่สุดแล้ว ในวันนี้เราให้อภัยเขาเพื่ออย่าได้มีเวรมีกรรมกันอีกเลยอย่าได้พบกันในทุกชาติ ทุกวันนี้กลัวว่าจะเจอหน้ากันอีกกลัวว่าจะพบเจอเขากลัวจริงๆค่ะ บทเรียยนครั้งนี้มันสอนให้เรารู้ว่าการอยู่คนเดียวไม่ได้แย่และกลัวความรักไปแล้วจริงๆ  อีกอย่างที่สอนเลยคือ การลดอีโก้ลงหน่อยมันช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นได้ พูดในสิ่งที่ควรพูดเก็บในสิ่งที่ควรเก็บ ในวันนี้ไม่มีโอกาสได้ทำให้เขาก็ไม่เป็นไรเก็บพัฒนาตัวเองให้คนที่เขาพร้อมจริงๆ ต่อให้เขากลับมาเราก็ไม่เหมือนเดิมอยู่แล้วมีแต่สร้างบาดแผลให้กันไม่จบสิ้น