เส้นทางสายความรักของคุณหมอเริ่มต้นจากสายใยของผู้เป็นแม่ สายใยที่เริ่มแรกนั้นโหยหาแต่สุดท้ายไม่ผิดอะไรกับพันธนาการ หากในความยุ่งเหยิงของสายโซ่พันธนาการอันเกิดจากความรักของผู้เป็นแม่นั้นก็ได้พัดพาเอาสายใยเสน่หาอย่างอื่นกลับมาด้วย สายใยที่หน้าตากระจุ๋มกระจิ๋มอย่างเด็กน้อยชื่อหอมน้ำนั่นอย่างไร หากรักของแม่ซึ่งควรจะเดินทางสู่สัมปรายภพแต่กลับยังอยู่ที่เดิมนั้นนับเป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับคุณหมอ ความรู้สึกที่ทำให้หัวใจเต้นกระตุกอีกรูปแบบหนึ่งกับเด็กน้อยหอมน้ำก็เป็นเรื่องยุ่งเหยิงสำหรับคุณหมอไม่น้อยกว่าเรื่องคุณแม่เช่นเดียวกัน

ความขรุขระเริ่มต้นขึ้นเมื่อขุ่นแม่พุธกันยายืมร่างหอมน้ำเพื่อกระทำสิ่งที่ค้างคา หอมน้ำจึงกลายเป็นคนที่มีสองบุคคลิกซึ่งก่อให้เกิดความสับสนกับคุณหมอ มันคงไม่มีผลอะไรมากนัก ถ้าคุณหมอไม่ได้รู้จักตัวตนของหอมน้ำมาก่อน แต่เมื่อรู้จักแล้วแต่เห็นความเปลี่ยนแปลงเหมือนในตัวหอมน้ำนั้นจะมีใครอีกคน ซึ่งเปลี่ยนไปจากตัวตนที่ตัวเองประทับใจ คุณหมอก็คงเครียดไม่น้อย และ เมื่อการเปลี่ยนแปลงนั้นยัยเด็กกะโปโลที่เคยยิ้มใสใส่ตายืนยันว่าเป็นเพราะคุณแม่ของคุณหมอใครล่ะจะไม่ร้อนใจ ชอบ .... แต่ก็สงสัย .... ตามหลักตรรกะและเหตุผล เรื่องที่เกิดขึ้นมันเหลือเชื่อเกินไป คนเรียนมาทางด้านวิทยาศาสตร์ก็ยากจะทำใจเชื่อ และ ถ้าเรื่องที่เจ้าหล่อนยืนยันเป็นเรื่องโกหกคุณหมอก็คงต้องรู้สึก "เสียดาย" ไปด้วยอีกกระทงหนึ่ง

แต่ต่อให้เสียดายความรู้สึกถูกใจนั้นคงไม่จางไปง่าย ๆ  เมื่อคุณหมอศวัสเท่าที่เห็นก็ "ช่างเลือก" และ "ไว้ตัว" ในเรื่องผู้หญิงอยู่ไม่น้อย ไม่ได้ถูกใครง่าย ๆ รู้สึกกับใครง่าย ๆ อาจจะเป็นเพราะเกิดมาในบ้านที่พ่อรักแม่เหลือเกินนานต่อมาพ่อก็ยังไม่มีใครใหม่ คุณหมอเองตอนเด็ก ๆ ก็ติดคุณแม่อยู่พอสมควร สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเกิดไม่ง่ายพอจะดับก็คงดับไม่ง่ายเช่นเดียวกันก็เหมือนกับคุณพ่อของคุณหมอนั่นแหละ ที่ใช้เวลานานเกือบจะบั้นปลายชีวิตที่พร้อมจะก้าวเดินและเริ่มต้นใหม่ .... นี่คือทางยากอันดับแรกของคุณหมอศวัส

ประการต่อมา ... โล่งใจไปเปลาะหนึ่งเมื่อเรื่องที่คนที่คุณหมอถูกใจกล่าวอ้างมาเป็น "ความจริง" คุณหมอก็คงยังกลุ้มใจต่อไปเมื่อนั่นก็แม่แท้ ๆ นี่ก็คนที่(แอบ)รักแท้ ๆ ความกลุ้มใจของคุณหมอมีอยู่สองชั้นในเรื่องนี้ ประเด็นหนึ่งก็คือเรื่องคุณแม่ที่กลายเป็นวิญญาณเที่ยวรังควาญใครต่อใครเ(โดยเฉพาะกับคนที่คุณหมอพึงใจ)พราะอยากอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวกับคุณหมอ อีกด้านหนึ่งก็วุ่นวายใจต่อไปเมื่อสาวน้อยที่คุณหมอแล ๆ ชอบ ๆ อยู่นั้นก็ดูไม่ประสีประสาในแง่ความรักเท่าไหร่ ประเภท "ไม่แน่ใจ กับท่าที" แต่ไม่เหมือนเพลงพี่โย่ง อาร์มแชร์นะ เพราะ หมอก็ไม่แน่ใจว่าที่หอมน้ำแสดงออกนั่นมันมีความหมายรึเปล่า ? .... ทางยากลำดับที่สองเริ่มทับถม

แถมพกด้วยประการที่สาม ... ก็เป็นผลเกี่ยวเนื่องมาจากประการที่สองนั่นแหละ ความเด็กน้อยของหอมน้ำ หอมน้ำเป็นเด็กดี ไม่ใช่คุณหนูงุ้งงิ้ง ง้องแง้ง เอาแต่ใจ แต่หอมน้ำยังเป็นเด็กอยู่มากเมื่อดูท่าทีเวลาเธอเผชิญกับคลื่นลมของชีวิต เมื่ออยู่ที่บ้านพ่อและแม่ก็ปัดเป่า เมื่ออยู่ที่มหาวิทยาลัยก็มีน้องเขนคอยโอบอุ้ม อันนี้ต้องถือว่าเป็นโชคดีของหอมน้ำที่คุณหมอมาแนว tough love คือ ดุ แน่นอนความดุนี้ทางหนึ่งก็กลบเกลื่อนความในใจของคุณหมอ แต่อีกทางหนึ่งมันคือนิสัย mature ของคุณหมอเอง ที่ไม่วิ่งโอ๋หอมน้ำ ให้ความเป็นห่วงเป็นใย แต่คุณหมอจะเน้นย้ำให้หมอน้ำคิดถึงเหตุผล และ ตรรกะ รวมถึงการคิดเป็นผู้ใหญ่ที่ให้เลิกพึ่งพาใคร ๆ ให้พึ่งตัวเองเสียที มันก็เป็นทางยากอย่างหนึ่งนะ ที่ต้องคอยรักไปด้วยแลดูแลให้เติบโตไปด้วย เรียกว่าเป็นทั้งหน่วยอุปถัมภ์และเป็นไม้เรียวในคนเดียวกัน

แต่ถึงทางที่คุณหมอเลือกจะยุ่งยากลำบากหลายประการ หากมันก็พามาซึ่งคนที่คุณหมอพึงพอใจ คุณหมอมีทางเลือกหลายทางแต่ก็เลือกแล้วที่จะมาทางนี้เพราะคุณหมอเองก็รู้ว่ามีความหอมหวานอยู่ที่ปลายทาง การมาของหอมน้ำถ้ามันไม่ได้สะกิดต่อมอะไรของคุณหมอมากนักคงไม่พาคุณหมอผ่านทางยากมาจนถึงวันนี้ ความเหมาะสมไม่ได้อยู่ที่ว่าคนอื่นมองแต่อยู่ที่ใจเรานี่ต่างหาก ทางสายนี้อาจขรุขระแต่ก็ตามมาด้วยความหอมหวานนี่นะ






[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ป.ล. จะมีใครว่าเค้าเป็น ฮี้ กอบ กอบ ป่ะ ไม่มั้งเนอะ