ก่อนอื่นเลย..ต้องบอกก่อนนะว่าเป็นช่างทำผมคะ อาจไม่เก่ง ไม่ดัง แต่ก็พอที่จะทำงานได้นะคะ
เมื่อก่อนไม่เคยเลยนะเข้าร้านทำผม...แต่แล้ววันนึง.. เมื่อแฟนบอกอยากเปิดร้านทำผม จึงต้องไปเรียนและทำอาชีพนี้มาได้สักพักใหญ่แล้ว  บอกก่อนทั้งเราและแฟนก็เป็นช่างทำผมเหมือนกันต่างกันตรง เราเป็นช่างใหม่กว่าเยอะ  เริ่มแล้วนะ
มีน้องเข้ามารับบริการที่ร้านแล้ว บอกว่า .. พี่คะ ตัดผมคะ เดินมาให้ดูใกล้ๆเลย เอาแบบเดิม ไม่บาง ไม่สั้น ไม่เอาใบมีด ไม่ใช้กรรไกรฟันปลาพี่ทำได้ไหม...แน่นิ่งไปแป็ป ได้สิงั้นพี่ใช้กรรไกรได้ใช่ไหม(ถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้จะเอาไรตัดแล้ว) น้อง..คะกรรไกรพี่ยาวไหม...(น้องจะรู้ไปเพื่อ....) เรา.. มีทั้งยาว ทั้งสั้นแหละคะพี่เข้าใจว่าหนู้ต้องการอะไร ไม่ต้องห่วงนะไปล้างผมเหอะนะ...ผ่านไป 20นาที.. เอาแบบที่เราคุยกันไว้นะคะ (ถ้าเป็นคุณๆจะตัดแบบไหนดีหละ) เราก็ตัดไปเรื่อยๆ...อันที่จิงไม่ได้ตัดเลยก็ว่าได้ รำกรรไกรไปงั้นแหละ ก็น้องเล่นกำกับตลอด พี่ตรงนั้นไม่เอาออกนะ พี่ตรงนี้ไม่สไลด์นะ  พี่ด้านหน้าเอาออกอีกนิดสิคะ พี่เลเยออีกหนู้ผมยาวไว.... และแล้วก็ผ่านไป 40 นาที...ที่โหดร้ายกับชีวิตมากมาย ไดร์ผมอะไรเสร็จ... น้อง...พี่ ผมเหมือนเดิมเลยเนอะ ดูไม่เห็นตัดอะไรเลย (เรา อยากมีเทปย้อนกลับไปให้ฟังจิง จิงงงง) เรา..เลยพูดกับน้องไปว่า ก็ผมน้องก็เป็นทรงอยู่แล้วพี่ก็แค่เก็บๆ เล็มๆให้เท่านั้นเอง (ในใจ..เอ้ย สั่งแทบจะทุกเส้นจะไม่เปลี่ยน หรือเปลี่ยนจะถามเพื่อ) ยิ้มพิมพ์ใจ...พร้อมบอกไปว่า ไม่เป็นไรนะ พี่ก็ไม่ค่อยได้ตัดอะไร พี่คิดแต่ค่าสระไดรก็พอ จะได้เป็นลูกค้ากันเนอะ... น้อง...อุ๊ยดีจัง เกรงใจจังคะแต่ก็หยิบตังค์แค่ค่าสระไดรเท่านั้น จริงๆ ( บระเจ้าช่วยบ่าวด้วย )