ปูมหลังตัน โออิชิ นักการตลาดตัวยง หลายปีที่ผ่านมา กลายเป็นไอเดิลของคนทำความดี
ผมนี้ไม่อยากขัด เพราะติ่งตันเยอะมาก บ่องตง ไม่เคยรู้สึกว่าสิ่งที่ตันทำ เรียกว่าความดี
แต่เป็นการตลาดล้วนๆ จริงๆ บอกได้ด้วยซ้ำว่าคนนี้ อาศัยจุดบอดทางความคิด สติปัญญา
ของคนไทย ทำมาหากินจนรวยลัด รวยเร็ว


เริ่มตั้งแต่หักหลังหุ้นส่วนใหญ่ในการยอมให้คนอื่นเทคโอเวอร์แบรนด์ตัวเองจนไม่เหลือ
แต่กลับมาทำธุรกิจแข่งขึ้นมาเฉยๆ ในวงธุรกิจนี้ บอกได้คำเดียวครับว่า "หน้าด้าน"
ผมไม่ได้มีส่วนอะไรเลย แต่รู้สึกเจ็บแทน คิดว่าถ้าเรามีหุ้นส่วนแบบนี้เราจะฝากความคิดถึง
ด้วยอะไร


ต่อมาก็ทำทีเป็นห่วงคนกทม.จะประสบเคราะห์กรรมจากน้ำท่วม จ่ายเงินตบหัวนักกีฬา
ขอมีส่วนแจมทุกเหรียญทอง เข้ามาแจมซีน ตามด้วยเข้าไปตีสนิทกับโน๊ส อุดม ช่วยทุกอย่าง
จ่ายเงินให้ทุกเรื่อง เพราะชั่วโมงนั้นโน๊สดัง และที่เป็นไปตามแผนที่วางไว้แต่ละเสต็ปก็คือ
อยากจะทำเดี่ยวตันบ้าง เพราะคอนเซ็ปการตลาดแก คือ ขายคนชื่อตัน เอานายตันเป็นแบรนด์
ทำแมสคอทขึ้นมาเป็นอิมเม็จเต็มตัว


ต่อด้วยอีกหลายเรื่องหลายประเด็น ทุกเรื่องผมว่าแกคำนวณแล้วว่าคุ้ม แกจ่ายไม่อั้นครับ
ผลจะเป็นยังไงผมว่าแกไม่แคร์นะ ขอแค่แกคิดว่าแกคุ้มก็พอแล้ว ไม่ว่าจะแจกเงินวงโยธวาทิต
แจกไอโฟน แจกรถสปอร์ต คืออะไรก็ตาม ที่คำนวณมูลค่าทางการตลาดได้ แล้วแกคุ้ม แกทำหมด


จนมาถึงหิมะบ้าบอ ทำตัวเป็นคนดี ขอยกเลิกเอาก่อนวันสุดท้าย (เพื่อไรมิทราบ)
และมาถึงขวดชาในมช. เห็นแล้วรับไม่ได้จริงๆ เรายังจะสนับสนุนคนอย่างนี้กันอยู่อีกรึครับ