สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
มาทำงานบริษัทพ่อเธอ คุณไม่รู้ ไม่ระแคะ ระคาย ไม่สงสัยบ้างเลยหรอว่า เจ้านายนามสกุลเหมือนแฟนเก่าเลยอ่ะ
หรือว่ารู้ แต่คิดว่าเป็นแค่ญาติ สุดท้ายมาเจอเซอร์ไพรส์
หรือว่ารู้ แต่คิดว่าเป็นแค่ญาติ สุดท้ายมาเจอเซอร์ไพรส์
สมาชิกหมายเลข 1588010 ถูกใจ, Plumplily Cat ถูกใจ, Hongdaegirl ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 938043 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 859623 ถูกใจ, หอยทากตะคริวกิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1255921 ถูกใจ, Espresso1z ขำกลิ้ง, ธงยอดเสา ถูกใจ, กริฟฟินดอร์ปี4 ถูกใจรวมถึงอีก 40 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 35
สวัสดีเขมชาติ
สวัสดีเขมชาติ
สมาชิกหมายเลข 949257 ขำกลิ้ง, พจนารถ๓๒๒ ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1693046 ถูกใจ, Nalinnalin ขำกลิ้ง, Plumplily Cat ขำกลิ้ง, Hongdaegirl ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 938043 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1055074 ขำกลิ้ง, GSA วัยละอ่อน ขำกลิ้ง, ยัยปุ๊กลุ๊ก ขำกลิ้งรวมถึงอีก 78 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 210
ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นนะครับ ผมจะพูดปัจจุบันนี้เลยละกันนะครับ เมื่อวานตอนเย็นผมได้มีโอกาสคุยกับเขาครับ เพราะเลิกงานแล้ว ผมกำลังเดินไปโรงรถครับ แต่เขาเพิ่งจอดรถลงมาพอดี แต่มียามคนนึงยืนอยู่หน้าประตูครับ เพราะคงโบกรถให้เขาจอด เขาถามผมว่า "มาทำนี่ได้ยังไง" ผมนิ่งครับและตอบกลับไปว่า "สมัครมา!" ด้วยความที่มียามยืนอยู่มันอาจจะดูก้าวร้าวไปหน่อยผมเลยต้องมีหางเสียงตลอด เขาเลยพูดเหมือนให้ยามได้ยินด้วยอะครับ "แล้วทำได้ป่าวเนี่ย ไม่ยากใช่ปะ" ผม เลยตอบแบบรู้สึกเจ็บ "มันก็ไม่ยากนะครับ นี่ก็ทำมานานละด้วยงานสนุกดีครับ และอีกอย่างก็เรียนมาสายนี้ด้วย ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร" ในใจผม(กุจะรุสึกทำไม่ได้เพราะมิงนี่แหละ) และมีรถจะเข้ามาจอด ผมกับเขาก็เดินถอยมาอีกมุม เท่านั้นแหละครับ ผมแทบจะร้องไห้ ด้วยความที่คือเขาที่ยืนอยู่ตรงนี้ คือเขาที่ผมเคยตั้งความฝันว่าผมจะดูแลเขา และเขาที่ผมเคยรักที่สุดในชีวิต ผมถามเขาว่าจบมานานหรือยัง เขาตอบผมว่า "ก็ประมาณ 3 เดือนแล้ว แต่ยังอยากเที่ยวก่อนให้คุ้มก่อน ถึงจะมาทำงาน" ผมเลยถาม "สบายดีนะ" ท่ายืนของผมมันก็ไม่ใช่ละครับ มันเหมือนเจ้านายกับลูกน้องกำลังสนทนากัน ยอมรับว่าทำตัวไม่ถูกจิงๆ และไหนแฟนเขากำลังจะมาอีก เขาตอบผมว่า "ก็เห็นว่าไม่สบายหรอ" คือความรู้สึกผมแย่เหลือเกินครับ ผมรักเขาหรอเนี่ย ทำไมสายตาผมมองเขามันอยากให้เขารู้สึกว่า คิดถึงมากและเจ็บมาก มันเหมือนเวรผสมกรรมที่ผมกำลังโดนอยู่ตรงนี้ เขาก็ยืนจับไอโฟน 6 ขึ้นมา (ในใจผมคิด กุได้ไลน์แน่ๆ) และเขาก็พูดเหมือนรีบ "อะเดี๋ยวไปก่อน มีไรก็คุยกันในที่ทำงานนะ" ผมเลยตอบ "อ่อครับ" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหมือนผมจะรู้นะครับว่า เขารีบจับโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อรีบและหลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้คุยกับผมยาว ผมรู้สึกแย่เหลือเกินครับ มันชัดเจนตรงที่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรกับผมแล้วจริงๆ ผมควรตัดเขา ไม่ควรไปคิดถึง หรือไม่ควรแม้แต่จะคิดรัก ความจริงคือเขาทิ้งผมไปแล้วครับ ผมเป็นไม่ได้แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่อาจ เพื่อนของเขาผมยังต้องพูดครับด้วย ตอนที่ผมกำลังขับรถกลับ ผมร้องไห้ครับ ไม่ถึงกับฟูมฟาย แต่ภาพทุกภาพมันลอยมาหมด คือผมกำลังทำอะไรอยู่ รอเขาอยู่รอ รอวันเขากลับมาหรอ และขอบคุณทุกๆความคิดเห็นจริงๆครับ ลาออกไหมผมไม่รู้จะให้เหตุผลยังไง หรือเฉยๆไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกวันนี้หน้าผมชาทุกวันครับ กินข้าวได้แค่ครึ่งจานก็อิ่ม มาสายทุกวัน วันนึงเขาทนไม่ไหวก็ไล่ผมออกเองแหละครับ อย่างที่กระทู้นั้นบอก ถามว่าผมหางานใหม่ไหม ผมหาทุกวันครับ แต่ผมชอบเดินเข้าไปสมัคร ไม่ค่อยสมัครผ่านทางเน็ตและให้เขาเรียกสัมภาษณ์ เลยไม่ค่อยมีเวลาไปไหนครับ งานผมก็ทำ จันทร์-ศุกร์ มันคงถึงเวลาแล้วจริงๆแหละครับ ต้องออกมาผมเชื่อว่า แฟนเขามา และเขายังเห็นผมเป็นแบบนี้อยู่ มันไม่ดีแน่ครับ ผมได้ใช้คำว่า แค่คนเคยรักกับเขา แต่ส่วนเขา คงไม่คิดหรอกครับว่าเขาเคยคบกับผม และคงลืมไปหมดแล้ว และถ้าเขาได้มาอ่านกระทู้นี้ ผมอยากบอกว่า ผมไม่เคยลืมเขาเลย เวลาผ่านมาก็นานไม่รู้ตัวว่าผมยังรักเขาอยู่หรือเปล่า แต่พอเจอกันแบบนี้และที่นี่ บอกตรงๆว่าผมรู้สึก ไม่รู้ว่ารู้สึกอะไร แต่มันรู้สึกแย่เหลือเกิน ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมยังไม่เคยมีใครครับ ผมคิดว่าผมทำงานเพื่อตัวผม และใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนวัยรุ่นทั่วไป เมื่อก่อนผมไม่มีโอกาสได้บอกว่าผมเจ็บที่เขาไป เจ็บมาก และตอนนี้ผมเจ็บยิ่งกว่าที่เรามาเจอกันที่นี่ ถ้าข้อความที่พูดมันรู้สึกระแคะระคาย ไล่ผมออกได้เลยครับ ชีวิตผมเหมือนถูกส่งมาจากโลกของนิยายน้ำเน่า ที่สุดท้ายก็ต้องตายจากไป แต่ความเป็นจริง ผมคือผม ถ้าย้อนเวลากลับไปผมขอให้เราไม่เจอกัน ไม่รักกัน จะได้ไม่ต้องมาเหลือผมคนเดียวที่เจ็บในตอนนี้ ตั้งใจทำงานนะครับ...
เหมือนผมจะรู้นะครับว่า เขารีบจับโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อรีบและหลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้คุยกับผมยาว ผมรู้สึกแย่เหลือเกินครับ มันชัดเจนตรงที่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรกับผมแล้วจริงๆ ผมควรตัดเขา ไม่ควรไปคิดถึง หรือไม่ควรแม้แต่จะคิดรัก ความจริงคือเขาทิ้งผมไปแล้วครับ ผมเป็นไม่ได้แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่อาจ เพื่อนของเขาผมยังต้องพูดครับด้วย ตอนที่ผมกำลังขับรถกลับ ผมร้องไห้ครับ ไม่ถึงกับฟูมฟาย แต่ภาพทุกภาพมันลอยมาหมด คือผมกำลังทำอะไรอยู่ รอเขาอยู่รอ รอวันเขากลับมาหรอ และขอบคุณทุกๆความคิดเห็นจริงๆครับ ลาออกไหมผมไม่รู้จะให้เหตุผลยังไง หรือเฉยๆไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกวันนี้หน้าผมชาทุกวันครับ กินข้าวได้แค่ครึ่งจานก็อิ่ม มาสายทุกวัน วันนึงเขาทนไม่ไหวก็ไล่ผมออกเองแหละครับ อย่างที่กระทู้นั้นบอก ถามว่าผมหางานใหม่ไหม ผมหาทุกวันครับ แต่ผมชอบเดินเข้าไปสมัคร ไม่ค่อยสมัครผ่านทางเน็ตและให้เขาเรียกสัมภาษณ์ เลยไม่ค่อยมีเวลาไปไหนครับ งานผมก็ทำ จันทร์-ศุกร์ มันคงถึงเวลาแล้วจริงๆแหละครับ ต้องออกมาผมเชื่อว่า แฟนเขามา และเขายังเห็นผมเป็นแบบนี้อยู่ มันไม่ดีแน่ครับ ผมได้ใช้คำว่า แค่คนเคยรักกับเขา แต่ส่วนเขา คงไม่คิดหรอกครับว่าเขาเคยคบกับผม และคงลืมไปหมดแล้ว และถ้าเขาได้มาอ่านกระทู้นี้ ผมอยากบอกว่า ผมไม่เคยลืมเขาเลย เวลาผ่านมาก็นานไม่รู้ตัวว่าผมยังรักเขาอยู่หรือเปล่า แต่พอเจอกันแบบนี้และที่นี่ บอกตรงๆว่าผมรู้สึก ไม่รู้ว่ารู้สึกอะไร แต่มันรู้สึกแย่เหลือเกิน ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมยังไม่เคยมีใครครับ ผมคิดว่าผมทำงานเพื่อตัวผม และใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนวัยรุ่นทั่วไป เมื่อก่อนผมไม่มีโอกาสได้บอกว่าผมเจ็บที่เขาไป เจ็บมาก และตอนนี้ผมเจ็บยิ่งกว่าที่เรามาเจอกันที่นี่ ถ้าข้อความที่พูดมันรู้สึกระแคะระคาย ไล่ผมออกได้เลยครับ ชีวิตผมเหมือนถูกส่งมาจากโลกของนิยายน้ำเน่า ที่สุดท้ายก็ต้องตายจากไป แต่ความเป็นจริง ผมคือผม ถ้าย้อนเวลากลับไปผมขอให้เราไม่เจอกัน ไม่รักกัน จะได้ไม่ต้องมาเหลือผมคนเดียวที่เจ็บในตอนนี้ ตั้งใจทำงานนะครับ...
พจนารถ๓๒๒ ซึ้ง, ห อ ม ก ลิ่ น แ ก้ ม น ว ล ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 866563 ซึ้ง, เมการัตต้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2002000 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 867785 ซึ้ง, lirpa ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 977673 ซึ้ง, เรียกชั้นว่า เจสสิก้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1759497 ถูกใจรวมถึงอีก 10 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 56
ต่อครับ....
หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จสรรพ เธอก็บอกว่าจะมาเป็นหัวหน้าทางฝ่ายผม แปลกที่ห้องทำงานของเธออยู่ตรงประตูทางออกในชั้นนี้พอดี ซึ่งเวลาใครจะไปไหนเธอจะเห็นตลอดเวลา เวลาจะเข้าห้องน้ำหรือลงลิฟต์ไปทานข้าว จะต้องเดินผ่านหน้าห้องของเธอ ซึ่งเป็นกระจกใส ทุกครั้งที่ผมเดินผ่าน ผมลำบากใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำหรือติดต่อแผนกอื่น ซึ่งผมก็ทำเป็นไม่มองครับ รีบเดินผ่านทุกครั้งไป
มีอยู่ครั้งนึงผมไปเข้าห้องน้ำซึ่งห้องน้ำและลิฟต์จะอยู่ข้างนอกห้องทำงาน พอเสร็จกิจผมก็ออกมาจากห้องน้ำ จังหวะพอดีกับที่เธอมาเข้าห้องน้ำพอดีครับ จะเอ๋ !! กัน 2 ต่อ 2 เลยทีนี้ .... ผมเห็นเธอแล้วครับแต่ก็หลบๆตาเดินสวนผ่านไป พอเดินผ่านได้ก้าวสองก้าว เธอก็เรียกชื่อผม
เธอ : " เอ "
ผมก็หันกลับไปตอบเธอ
ผม : ครับ...หัวหน้า
เธออึ้งนิดนึงครับ แล้วก็ถามต่อว่า สบายดีมั๊ย ? ผมก็ตอบว่า "ก็เรื่อยๆครับ" เหมือนเธอพยายามจะคุยกับผมแบบเพื่อนหรือคนที่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ตอนนี้ในใจผมมันทำอะไรไม่ถูก ผมก็เลยถามกลับไปว่า "แล้วหัวหน้าล่ะครับ สบายดีมั๊ย ? " เธอก็ตอบกลับมาว่า ก็สบายดี แต่อย่าเรียกหัวหน้าได้มั๊ย เรียกชื่อเราก็พอแล้ว ผมก็ไปแค่ "ครับ" สั้นๆ เหมือนเธออยากจะคุยกับผมให้นานกว่านี้แต่ผมก็ตัดบทขออนุญาตไปทำงานต่อ...
ในใจตอนนั้นผมอยากกะจะลางานซัก 3 วัน ไปสงบสติอารมณ์ก่อน มันเป็นอะไรที่ไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ
พอเลิกงานวันนั้นผมก็เดินเข้าไปที่ห้องทำานของเธอเลย แล้วก็บอกกับเธอว่า ผมขอลางาน 3 วัน ครับ
เธอก็ตอบกลับมาว่า ลางานได้แต่อย่าลาออกนะ ผมก็อึ้งเล็กน้อย เหมือนเธอจะเดาความคิดผมออก
เธอก็ถามต่อว่า เธอยังโกรธเราอยู่หรอ ? เราขอโทษษษษ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ
ผมก็ไม่พูดอะไรต่อครับ แล้วก็เดินออกมาเก็บของกลับบ้านเลย เพื่อนร่วมงานก็แซวใหญ่เลยว่า เข้าไปคุยอะไรกับหัวหน้า อ่ะ เนียนเลยนะ
ผมก็บอกไปว่า ลางาน 3 วัน แล้วผมก็ไม่พูดอะไรต่อ
......เชิญท่านต่อไปครับ....
หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จสรรพ เธอก็บอกว่าจะมาเป็นหัวหน้าทางฝ่ายผม แปลกที่ห้องทำงานของเธออยู่ตรงประตูทางออกในชั้นนี้พอดี ซึ่งเวลาใครจะไปไหนเธอจะเห็นตลอดเวลา เวลาจะเข้าห้องน้ำหรือลงลิฟต์ไปทานข้าว จะต้องเดินผ่านหน้าห้องของเธอ ซึ่งเป็นกระจกใส ทุกครั้งที่ผมเดินผ่าน ผมลำบากใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำหรือติดต่อแผนกอื่น ซึ่งผมก็ทำเป็นไม่มองครับ รีบเดินผ่านทุกครั้งไป
มีอยู่ครั้งนึงผมไปเข้าห้องน้ำซึ่งห้องน้ำและลิฟต์จะอยู่ข้างนอกห้องทำงาน พอเสร็จกิจผมก็ออกมาจากห้องน้ำ จังหวะพอดีกับที่เธอมาเข้าห้องน้ำพอดีครับ จะเอ๋ !! กัน 2 ต่อ 2 เลยทีนี้ .... ผมเห็นเธอแล้วครับแต่ก็หลบๆตาเดินสวนผ่านไป พอเดินผ่านได้ก้าวสองก้าว เธอก็เรียกชื่อผม
เธอ : " เอ "
ผมก็หันกลับไปตอบเธอ
ผม : ครับ...หัวหน้า
เธออึ้งนิดนึงครับ แล้วก็ถามต่อว่า สบายดีมั๊ย ? ผมก็ตอบว่า "ก็เรื่อยๆครับ" เหมือนเธอพยายามจะคุยกับผมแบบเพื่อนหรือคนที่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ตอนนี้ในใจผมมันทำอะไรไม่ถูก ผมก็เลยถามกลับไปว่า "แล้วหัวหน้าล่ะครับ สบายดีมั๊ย ? " เธอก็ตอบกลับมาว่า ก็สบายดี แต่อย่าเรียกหัวหน้าได้มั๊ย เรียกชื่อเราก็พอแล้ว ผมก็ไปแค่ "ครับ" สั้นๆ เหมือนเธออยากจะคุยกับผมให้นานกว่านี้แต่ผมก็ตัดบทขออนุญาตไปทำงานต่อ...
ในใจตอนนั้นผมอยากกะจะลางานซัก 3 วัน ไปสงบสติอารมณ์ก่อน มันเป็นอะไรที่ไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ
พอเลิกงานวันนั้นผมก็เดินเข้าไปที่ห้องทำานของเธอเลย แล้วก็บอกกับเธอว่า ผมขอลางาน 3 วัน ครับ
เธอก็ตอบกลับมาว่า ลางานได้แต่อย่าลาออกนะ ผมก็อึ้งเล็กน้อย เหมือนเธอจะเดาความคิดผมออก
เธอก็ถามต่อว่า เธอยังโกรธเราอยู่หรอ ? เราขอโทษษษษ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ
ผมก็ไม่พูดอะไรต่อครับ แล้วก็เดินออกมาเก็บของกลับบ้านเลย เพื่อนร่วมงานก็แซวใหญ่เลยว่า เข้าไปคุยอะไรกับหัวหน้า อ่ะ เนียนเลยนะ
ผมก็บอกไปว่า ลางาน 3 วัน แล้วผมก็ไม่พูดอะไรต่อ
......เชิญท่านต่อไปครับ....
แมวน้ำน้อยพุงป่องท่องอาร์คติค ขำกลิ้ง, เมการัตต้า ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1018880 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1583209 หลงรัก, NooAut ถูกใจ, Gene_mamafeaR ถูกใจ, มอมอ ขำกลิ้ง, draken ถูกใจ, NaeNaee ขำกลิ้ง, เหนียงของเธอน่ารักมากเลยนะ ขำกลิ้งรวมถึงอีก 31 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 134
ทุกๆวันผม ยอมรับว่าระแวงพอสมควร มองที่ประตูว่าเขาจะเข้ามาตอนไหน หรือเดินผ่านไปหรือเปล่า แต่ดูเหมือนเขาไม่ค่อยสนใจอะไรผมแล้วหละครับ ผมก็เข้าใจนะครับ ความรู้สึกของผมมันแปรปรวนเหลือเกินครับ สายตาที่มองกันมันไม่ใช่ เจ้านายกับลูกน้อง มันไม่ใช่คนที่เพิ่งเคยรู้จัก แต่นั่นมันแฟนเก่าผม ไม่มีอะไรลบความคิดนี้ได้เลย ผมเคยคิดนะครับ ว่าผมอยากเจอเขาอีกครั้ง อยากพูดในสิ่งที่ผมอยากพูด อยากกอดเขา อยากดูแลเขา แต่วันนี้สิ่งเหล่านั้นมันกำลังทำร้ายผมครับ ชีวิตเขาดีกว่าผมเยอะ ชีวิตเขาแตกต่างกับผมสะเหลือเกิน ผมไม่อาจคิดละครับในสิ่งที่พูดไป
ผมฟังมาเยอะครับ ว่า ถ้าเลิกกันไปแล้วถ้าเป็นคู่แท้หรือรักแท้จริงๆ มันก็ต้องเจอกันสักวัน แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่า มันกำลังจะทำให้ผมแย่และออกไปจากเขา ทั้งๆที่เมื่อกันเขาเป็นคนไปจากผม ผมไม่รู้หรอกครับว่าทุกคนจะรู้สึกยังไงแต่สำหรับผมมันค่อนข้างแย่ครับ สายตาผมมองจอคอมทีมองประตูที พักเที่ยงรีบออกไปกินข้าว พอเกือบบ่ายถึงจะเข้ามา เย็นต้องรีบกลับ การกระทำเหล่านี้มันเกิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติครับโดยไม่รู้ว่าจะทนอยู่แบบนี้ได้นานแค่ไหน หรือผมยังรักเขาอยู่ ผมเถียงกับตัวเองตลอดนะ "มิงรักเขายุหรอ เจอแบบนี้เฉยๆไปสิวะ แค่นี้เองจะอะไรนักหนา แค่แฟนเก่า!" อีกใจมันกล้าพูดได้เลยว่า คิดถึงมาตลอดแหละครับ เพราะบ้านเขาอยู่เมืองไทย ยังไงเขาก็ต้องกลับเมืองไทย ต้องเจอกันสักวัน
แต่ไม่ใช่ที่นี่!!!!!!!!!!!!! ชีวิตผมกำลังจะไปได้สวย หรือสุดท้ายต้องหางานใหม่ อย่างที่ทุกคนบอก
งานเลี้ยงบริษัท ผมนั่งอยู่หลังสุดครับ เขานั่งอยู่หน้าโต๊ะผู้บริหาร มันแสดงออกถึงความแตกต่างอย่างชัดเจน ผมจะไม่รู้สึกเลยถ้าเขาไม่ใช่คนที่เคยผูกพันกับผมมามากแค่ไหน ที่ได้ใช่คำว่าแฟนร่วมกันมา 2 ปี เขาขับเบนซ์ ผมหรอ มอไซก็หรูละครับ ไวสะดวก ในวันที่รถติด อย่างที่ทุกคนบอก พ่อเขารู้คงไม่เอาผมไว้ที่นี่แน่ แต่มีผมกับเขาเท่านั้นแหละครับที่รู้ทุกอย่าง พูดได้เลยว่าเจ็บมาจนวันนี้จริงๆ เขายังจำทุกอย่างเกี่ยวกับผมได้ไหม ยังจำวันดีๆร่วมกันก่อนไป ได้ไหม ยังจำน้ำเสียงผมที่บอกรักเค้าครั้งแรกได้ยุหรือเปล่า ผมยังเก็บทุกอย่างไว้และก็คงต้องตายไปพร้อมๆกับผมแหละครับ...(และทุกอย่างมันเพิ่งเริ่มต้นครับ กับชีวิตที่น่าสมเพศอย่างผม)
ผมฟังมาเยอะครับ ว่า ถ้าเลิกกันไปแล้วถ้าเป็นคู่แท้หรือรักแท้จริงๆ มันก็ต้องเจอกันสักวัน แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่า มันกำลังจะทำให้ผมแย่และออกไปจากเขา ทั้งๆที่เมื่อกันเขาเป็นคนไปจากผม ผมไม่รู้หรอกครับว่าทุกคนจะรู้สึกยังไงแต่สำหรับผมมันค่อนข้างแย่ครับ สายตาผมมองจอคอมทีมองประตูที พักเที่ยงรีบออกไปกินข้าว พอเกือบบ่ายถึงจะเข้ามา เย็นต้องรีบกลับ การกระทำเหล่านี้มันเกิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติครับโดยไม่รู้ว่าจะทนอยู่แบบนี้ได้นานแค่ไหน หรือผมยังรักเขาอยู่ ผมเถียงกับตัวเองตลอดนะ "มิงรักเขายุหรอ เจอแบบนี้เฉยๆไปสิวะ แค่นี้เองจะอะไรนักหนา แค่แฟนเก่า!" อีกใจมันกล้าพูดได้เลยว่า คิดถึงมาตลอดแหละครับ เพราะบ้านเขาอยู่เมืองไทย ยังไงเขาก็ต้องกลับเมืองไทย ต้องเจอกันสักวัน
แต่ไม่ใช่ที่นี่!!!!!!!!!!!!! ชีวิตผมกำลังจะไปได้สวย หรือสุดท้ายต้องหางานใหม่ อย่างที่ทุกคนบอก
งานเลี้ยงบริษัท ผมนั่งอยู่หลังสุดครับ เขานั่งอยู่หน้าโต๊ะผู้บริหาร มันแสดงออกถึงความแตกต่างอย่างชัดเจน ผมจะไม่รู้สึกเลยถ้าเขาไม่ใช่คนที่เคยผูกพันกับผมมามากแค่ไหน ที่ได้ใช่คำว่าแฟนร่วมกันมา 2 ปี เขาขับเบนซ์ ผมหรอ มอไซก็หรูละครับ ไวสะดวก ในวันที่รถติด อย่างที่ทุกคนบอก พ่อเขารู้คงไม่เอาผมไว้ที่นี่แน่ แต่มีผมกับเขาเท่านั้นแหละครับที่รู้ทุกอย่าง พูดได้เลยว่าเจ็บมาจนวันนี้จริงๆ เขายังจำทุกอย่างเกี่ยวกับผมได้ไหม ยังจำวันดีๆร่วมกันก่อนไป ได้ไหม ยังจำน้ำเสียงผมที่บอกรักเค้าครั้งแรกได้ยุหรือเปล่า ผมยังเก็บทุกอย่างไว้และก็คงต้องตายไปพร้อมๆกับผมแหละครับ...(และทุกอย่างมันเพิ่งเริ่มต้นครับ กับชีวิตที่น่าสมเพศอย่างผม)
ห อ ม ก ลิ่ น แ ก้ ม น ว ล ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1714239 ซึ้ง, เมการัตต้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1726757 ซึ้ง, Humble ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1209741 ซึ้ง, Espresso1z ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1382177 ซึ้ง, NaeNaee ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 844488 ซึ้ง
แสดงความคิดเห็น
เมื่อคนรักเก่า กลับมาในรูปแบบหัวหน้าบริษัทที่เราทำ ควรทำตัวยังไง?
ผมคบกันมาเกือบ 2 ปี รักกันมากแทบไม่เคยทะเลาะกัน และเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งครับ พ่อเขาส่งเขาไปเรียนเมืองนอก ผมแทบจะบ้าตายครับผมวันนั้น ไม่อยากจากเขาเลย มันประเมินค่าไม่ได้เลยครับ ผมหวังกับเขาไว้เยอะพอสมควร (หมายถึงถ้าเรียนจบ จะมาทำงานด้วยกันพูดไว้ทุกอย่างเหมือนกำหนดชะตาชีวิตไว้หมดแล้ว สาบาน สัญญาอะไรทุกๆอย่าง) ตอนไปเดือนสองเดือนยังติดต่อกันอยู่ครับ แต่พอเดือนที่สาม เขาบอกผมว่าเขาเจอหนุ่มเมืองนอกและกำลังดูใจกันอยู่เขาขอโทษผม ตามเสต็ปเลยครับ ร้องไห้ เสียใจ ฟูมฟาย ยากจะทำใจ อะไรในสมองมันคิดไปหมดว่า เขาอยู่โน่นคงอยู่ด้วยกัน คงอะไรๆกันแล้ว โว๊ยยยยยย ทรมานครับ ผมเลยต้องอยู่ให้ได้ ยอมรับครับว่าเหมือน หมา ตัวนึงเลยครับ ผมเลยอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมเลยมาสมัครงาน ที่บริษัทแห่งหนึ่ง ทำงานมาเดือนปีหน่อยๆ ชีวิตเหมือนดูราบรื่นครับ คนในฝ่ายบอกลูกสาวเจ้านายจะกลับมาจากเมืองนอก เรียนจบมาแล้วจะมาบริหารงาน ผมเลยเฉยๆครับ เพราะผมคิดว่า เพราะกลับมาคงไม่อะไรเท่าไหร่หรอกต้องเรียนรู้งานอีกเยอะ เมื่อต้นปีที่ผ่านมา เขากลับมาครับลูกเจ้าของบริษัท ซึ่งลำพังหัวหน้า หรือเจ้านายผมเคารพมากๆอยู่แล้วครับ แต่พอมาเจอลูกสาวเค้า วันแรกผมเจอกัน ผมคิดว่ามันไม่จริงครับ ยังไงก็ไม่ใช่ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ครับ ผมรีบเข้าห้องน้ำดูรูปครับ ว่ามันใช่หรือเปล่า เพราะมันก็เลือนลาง เพราะไม่เจอกันสามปี จบโท ได้เกียรตินิยมอันดับ 2 จากเมืองนอก มันเวอมากจริงๆ
ออกมาเท่านั้นแหละครับให้พนักงานออกไปแนะนำตัว ผมก็แนะนำตัวให้เขา ซึ่งผมก็คิดอยู่นะครับว่ามันไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ผมกำลังแนะนำชื่อ และนามสกุล ผมแนะนำแค่ชื่อเท่านั้นแหละครับ เขาพูดนามสกุลผมออกมา คนในฝ่ายทุกคนหันมาที่ผม ผมแทบร้องเลย ในใจคิด (ชิหายละกุทำไงดีวะเนี่ย ไหงเป็นงี้วะโชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรหรือเปล่า ) ผมก็เลยตอบว่าครับใช่ครับ เขาบอกเขาดูในใบพนักงาน ทุกคนเลย อ่ออออ และก็ดำเนินไปแบบมองหน้ากันแทบจะไม่ติด มันเกร็งทำตัว ทำอะไรไม่ถูก อยากจะลางานสักอาทิตย์เพื่อทำใจ เห้อออ เห็นบอกว่าแฟนเขาก็จะลงมาจากเมืองนอกตามมาทีหลัง โอ๊ยยยยย นั่นละครับชีวิตผม
ผมเจ็บกับเขามาเยอะครับ แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องมาเป็นแบบนี้ ผมควรทำตัวอย่างไรดีครับ มันทรมานมากๆเลย ต้องลาออกไหม หรือต้องยังไงถึงจะผ่านไปครับ เห้ออออออออออออ