เอาจริงๆอันข้าพเจ้าเองก็ไม่ใช่ว่าลูกผู้รากมากดีมาจากไหนนะจ๊ะ
สิ่งที่ปฏิบัติจนเป็นปกติก็ได้รับการสอนมาจากผู้ปกครองว่าต้องอย่างนั้น-ต้องอย่างนี้ ไม่ควรทำอย่างนั้น-ทำอย่างนี้ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ชาวบ้านธรรมดาๆเค้าทำกัน
บอกตรงๆว่าผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวผิดปกติหรือเปล่าเมื่อผมมี reaction กับ action ต่างๆของคนอื่นเช่น

1 (ไม่ว่าจะนั่งร่วมโต๊ะกัน หรือ โต๊ะใกล้ๆกัน) แล้วเคี้ยวข้าวเสียงดัง
ถ้าได้ยินเสียงเคี้ยวข้าวเสียงดัง จับๆๆๆๆ (ไม่รู้แมร่งไล่จับห่านอะไรอยู่) อาการแรกที่จะออกคือ
เรด้าจะจับหาก่อนเลยว่าแม่มมาจากโต๊ะไหนวะ แล้วมันก็จะ Automatic Reaction ที่ไม่สามารถ control ได้คือ ถ้าแมร่งไม่หยุด ตาก็จะเหลือบมองแม่มอยู่ตลอด (ประมารว่าเอาให้มันรู้ตัวให้ได้ว่า "เห้ย เบาหน่อยก็ได้เปล่าฟร่ะ มารยาทอ่ะรู้จักเปล่า") (อันนี้อย่าเพิ่งมาด่ากันนะเรื่องสิทธิของเค้า ปากเค้า ตรูดเค้า ตังเค้า แล้วผมไปเผือกอะไร)
อาการที่จะตามมาอย่างรวดเร็วคือกินข้าวไม่ลงเลยทันดี บางทีก็อยากจะอ้วกออก
ถ้าอาการหนักถึงขั้นจะอ้วกเนี่ย ย้ายโต๊ะเลย ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็เรียกเก็บตังค์

2 (อันนี้เป็นอาจเป็นความซวยส่วนตัว) ใช้เล็บแคะฟัน
โอ้!!! แม่เจ้ามะพร้าวแก้ว..... อันนี้อยากจะควักลูกตาออกมากองไว้หน้ากระไดร้าน คือมันก็ไม่ได้อุจาดขึ้นขนาดนั่งขรี้อะไรขนาดนั้น แต่นึกออกมั้ย......อื้มหืม นะ
คือไม่ว่าจะเป็นร้านข้าวแกง กิ๊กๆก๊อกๆ มันก็น่าใช้ไม้จิ้มฟันเปล่าฟร่ะ ถ้าร้านไม่มีให้ ที่เห็นๆเค้าทำกันก็หลอดน้ำ อันนี้ยังโอเค แต่เล็บเนี่ย ไม่ไหวจริงๆ

3 ตุ๊ยน้ำลายลงพื้น
คือบางคนกินเผ็ดๆมากๆเข้า น้ำลายมันก็เหนียว บางคนก็ดีหน่อยไม่มี action อะไรต่อ บางคนนี่ หืมมมมมมมม ตุ๊ยลงพื้นแม่มซะเลย เห็นผ่านๆก็นึกในใจ
เมิงจะตุ๊ยขนาดนี้ อ้วกเลยดีมั้ย!!!!!

และอื่นๆอีกมากมาย อันตัวผมนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า "ผมเยอะเอง" หรือมันยังไงกัน
ใครเคยมีประสบการณ์บรึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยแบบนี้ลอง share กันดูสักหน่อยเหอะครับ ถ้ามีวิธีรับมือด้วยจะขอบคุณมากเลยผมจะได้มาปรับใช้กะตัวผมด้วย

ไม่รู้จะ tag ห้องไหน ไม่ tag เลยละกัน