หลายครั้งที่ผมอ่านเจอในพันทิพหรือเพจต่าง ๆ มีคนบอกว่าการบ้วนน้ำลายลงพื้น การกินข้าวเสียงดัง การพูดเสียงดัง การใช้เท้าชี้สิ่งของ การวางเท้าบนโต๊ะ สิ่งเหล่านี้เป็นวัฒนธรรมของบางประเทศจริงหรอ
ตามที่ผมเข้าใจความหมายของวัฒนธรรมคือสิ่งดีงามที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น
แต่บางอย่างไม่ดีงามยังถือว่าเป็นวัฒนธรรมอีกหรอ มันควรเป็นมารยาทสังคมหรือมารยาทสากลมากกว่าไหม เช่น ไม่คุยเสียงดัง ไม่กินข้าวเสียงดัง ไม่บ้วนน้ำลายลงพื้น เป็นต้น
หรือเราไม่ควรแยกมารยาทกับวัฒนธรรมออกจากกัน ต่อให้วัฒนธรรมนั้น ๆ ไม่ถูกยอมรับในมารยาทสากลและล้าสมัยแค่ไหนก็ตาม?
ผมสงสัยว่ามารยาทเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไหม
ตามที่ผมเข้าใจความหมายของวัฒนธรรมคือสิ่งดีงามที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น
แต่บางอย่างไม่ดีงามยังถือว่าเป็นวัฒนธรรมอีกหรอ มันควรเป็นมารยาทสังคมหรือมารยาทสากลมากกว่าไหม เช่น ไม่คุยเสียงดัง ไม่กินข้าวเสียงดัง ไม่บ้วนน้ำลายลงพื้น เป็นต้น
หรือเราไม่ควรแยกมารยาทกับวัฒนธรรมออกจากกัน ต่อให้วัฒนธรรมนั้น ๆ ไม่ถูกยอมรับในมารยาทสากลและล้าสมัยแค่ไหนก็ตาม?