มีแต่เด็กรุ่นใหม่ทั้งนั้นเลย

ขนมโตเกียวเกิดขึ้นในประเทศไทยประมาณ 50+ ปี

เกิดจากการขายตรง หม้อชนิดหนึ่ง เป็นโลหะหนามีฝาแบน

เป็นธรรมเนียมของการขายเครื่องครัวแบบนี้ที่คนขายจะต้องสาธิต เมนุต่างๆและหนึ่งในนั้นคือขนมโตเกียว

ซึ่งสาธิตที่ฝาหม้อแบนๆนั้น  คาดว่าน่าจะเลียนแบบขนมญี่ปุ่น  แต่ไม่ใช่เพราะขายที่ไดมารูแน่ๆ

เพราะขนมนี้น่าจะเกิดก่อนไดมารูมาตั้งในประเทศไทย ( ไดมารู 2507  )

เคยได้ดูการสาธิตขนมโตเกียวเมื่อยังเด็กมากๆ เพราะผู้ใหญ่ในบ้านจะซื้อ  

จำได้ว่าเป็นไส้คัสตาร์ดคล้ายกับไส้เอแคลร์

ทันกิน โตเกียว ที่ไดมารู (เนียนบอกอายุ) เพราะคนทำขายน่าจะเป็นคนที่ทำงานที่นั่นหละ สงสัยปั่นยอดขายไม่เก่ง กะทะแบน ใบเล็ก คล้ายๆกะทะทำแพนเค็ก ทำทีละไม่มาก ราคาแพงเว่อร์ เมื่อ สมัยค่ารถเมล์ .75 บาท และไม่ตลอดสาย  โชคดีที่ต้องต่อรถเมล์สาย ท่าเรือ-ห้วยขวาง เข้าบ้าน จึงแวะไดมารูเกือบทุกวัน เพื่อดูผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ สีหวานๆ พับเรียงกันในตู้ แต่ไม่มีปัญญาซื้อ ยืนดูคนทำ หนมโตเกียว ที่บันไดเลื่อน แห่งแรกของเมืองไทย หอมน่ากินมาก ตัวเล็กๆ ขนาดโตกว่านิ้วหัวแม่โป้งนิดหน่อย ต้องบรรจุลงกล่องเล็กๆ สไตล์ ยี่ปุ๊น ยี่ปุ่น สวยจนแทบจะกินกล่องไปด้วย  การซื้อต้องยืนรอสักนิ๊ด ให้คนซื้อยืนกลืนน้ำลาย  แป๊บ ได้มาต้องดมก่อนกิน เพราะมันหอมมากค่ะ ใกล้ๆกันจะมี เกี๊ยวซ่า แน่นอน ต่างกับสมัยนี้อย่างกะหน้ามือเป็นหลัง.....
อาจจะเป็นเพราะ ขายที่ไดมารู  และ"โตเกียว"   นี่ไม่ต้องบอกว่าเป็นหนมชาติไหน ...