เรื่องมันนานมาละ ตั้งแต่สมัยอนุบาล.......
จริงๆแล้วเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยอนุบาล ตอนนั้นเพื่อนในห้องก็ชอบจับคู่เราสองคน เวลาทำอะไรเล่นอะไรด้วยกัน
เราก็มักจะได้คู่กันเสมอเพราะไอ้เพื่อนจอมกวนเนี่ยแหละ ช่วงนั้นมันมีละครที่อยู่เรื่องหนึ่งที่เด็กๆอย่างพวกเรารู้จักและชอบ
เวลาว่างเราก็จะมาเล่นแสดงเป็นตัวละครในเรื่อง เชื่อว่าหลายคนก็เคยเล่น แล้วเราก็ได้คู่กันอีกตามเคย ฉากนั้นมันเป็นตอน
ที่พระเอกโดนแทงแล้วนางเอกก็เข้าไปหา นางเอกนั่งลงกับพื้นแล้วพยุงหัวพระเอกขึ้นเหมือนในละครเลยค่ะ เราก็เล่นกันแบบนั้นบ่อยครั้ง
ในระหว่งนั้นเราจะโดนแซวตลอดๆว่าเราชอบกัน ที่จริงแล้วไม่ได้คิดอะไรมาก มันก็แค่ความคิดของเด็ก ความรู้สึกแบบเด็กๆก็เท่านั้น
จน ป.1 เขาย้ายไปเรียนอื่น แต่ก็ใกล้กับ รร. เดิม เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ก็มีงานแข่งทักษะที่เราได้เจอกัน เขาก็ยังหยอกเราเหมือนเดิม
ส่วนเพื่อนเรา ก็คอยเอาเรื่องของเขามาเล่าให้ฟังตลอด พอมันเห็นเราแกล้งกัน มันก็ยิ่งล้อยิ่งแซวกันไม่หยุด เราก้มีนหน้าแดงบ้างแหละ เจอประจำ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยได้เจอกันอีกเลย จนจบประถม แต่ในระหว่างนั้นเราจะรู้เรื่องเขาตลอดเพราะไอ้พวกเพื่อนเรานี่แหละ มาพูดอย่างนั้นอย่างนี้
อย่างเช่นว่า "เขาฝากความคิดถึงมาให้" "เขาฝากบอกว่าจะรักเราคนเดียว" เป็นอย่างนี้บ่อยๆ มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนมันมาบอกว่าเขามีแฟนชื่อนั้นชื่อนี้ที่ รร.เดียวกัน บางทีก็แอบนอยใจว่าทำไมเราไม่รู้ (แต่จะรู้ได้ไงเนาะก็เราไม่เคยติดต่อกันเลย) แต่ตอนนั้นก็คิดว่ามันก็แค่ความคิดแบบเด็กๆ อารมณ์เด็กๆ
จนเราเรียนมัธยม พอดูรายชื่อรู้ว่าเขาก็มีรายชื่อห้องเดียวกับเรา คิดว่าเราอาจจะได้เจอและเป็นเพื่อนกันอีก แต่ตอนนี้ก็เป้นเพื่อนแหละ
แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด เขาไปเรียนอีก รร. ในอำเภอ
เรื่องมันก็เหมือนจะจบ
แต่ไอ้เพื่อนที่อยู่ประถมด้วยกันนี่ก็เรียนที่เดียวกับเราแล้วมันก็ยังไม่เลิกล้อซักที
ล้อจน ม5 เขาก็ปรากฏตัวขึ้นใน รร ซึ่งตอนนั้นมันก็ทำให้เรา อึ้ง!!!! ทึ่ง!!!! แล้วก็พูดอะไรไม่ออก มันเหมือนตัวชาๆ แต่ก็ได้แค้ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อน
เมื่อรู้ว่าเขามาหาแฟนซึ่งแฟนเขาก็คือเพื่อนในกลุ่มเรานั่นเอง ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรก็ไม่รุ้ ไม่เคยเป็นมาก่อน ได้แต่ตั้งคำถามในใจ ว่า ทำไมๆๆๆๆๆ
แต่.........................เราก็ยังมีพูดคุยกันบ้างนานๆครั้งทางเฟสบุ๊ค จนเมื่อปี 1 เทอมสอง มันมีช่วงหนึ่งที่เราคุยกันบ่อยมากๆ
ทักเกือบๆทุกวัน จนเราแปลกใจ แต่มันก็มีบางโมเม้นที่ทำให้เราสงสัยและอยากรู้ คือ........
พูดถึงเรื่องเก่าๆที่เราเคยเล่นด้วยกันในสมัยอนุบาล ที่แปลกใจคือ บอกว่าเราเคยเป็นแฟนเก่าด้วย
อยากรู้มากว่าเราเป็นแฟนกันตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง มีแต่เพื่อนๆแซวไปมาเนี่ยยย แต่ก็แอบคิดเหมือนกันนะแหละ แฮ่ๆ
คือเราก็รู้สึกดีมากนะ ที่เขาจำเรื่องราวระหว่างเราได้ ความทรงจำดีๆความรู้สึกดีๆที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน
ช่วงนั้นมันชัดเจนมาก เราคุยกันต่างๆ ดึกแค่ไหนก้ยังคุย บางทีก็รอบอกฝันดี แล้วก็ไป ส่งเพลงมีความหมายนัยๆมาเกี่ยวกับความรัก
อะไรประมาณนั้น จนเรารู้สึกว่าเขาเป้นส่วนหนึ่งไปแล้ว เราก็ปรึกษาพวกเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันมาแต่เด็ก ก็พวกที่มันชอบล้อ ชอบแซวนั่นแหละ
ถามว่าเรียกว่ารักได้ไหมแบบนี้ มันก็ถามว่าเป็นไง เราก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง มันเลยบอกว่า แกรักมันมาตั้งนานละไม่รู้หรอ????????
มันยุให้เราบอกกับเพื่อนคนนั้น เราคุยกันแบบไม่เหมือนเพื่อนคุยกันอะ แบบเป็นห่วง ส่งเพลงให้กันฟัง อย่างเช่น รักจะกอดเราเอาไว้
กะทันหัน เพดาน ไม่บอกเธอ แล้วก้หยอดกันไปมา ว่าจีบเค้าหรอ จีบเราอะดิ อะไรแบบนี้ เรียกแทนตัวว่า เค้ากันเตง เราคุยกันประมาณ 3-4 เดือนได้อะ
แล้วจู่ๆเขาก็หายไปเราไม่ได้คุยกันบ่อย นานๆครั้ง คุยสองสามประโยค แต่เราก็ยังทำตัวปกติเหมือนเราเป็นเพื่อนกันตลอด
จนทุกวันนี้เราจะจบปี 2 แล้วเราก็ยังไม่รู้ว่าการที่เรายัง คิดถึงเขา มันคือความผูกพันธ์ ความรักหรือแค่ความคิดโง่ๆว่าซักวันเขาจะกลับมา
ปล.เราไม่เคยมีแฟนเลยไม่เคยคบใคร คิดถึงใครนอกจากเขา หลังจากนั้นช่วงใกล้เปิดเทอมขึ้นปีสองละ
ก็เคยลองคุยกับคนนึงได้ประมาณ สองเดือนเกือบสามแต่ก็ไม่รอดแต่มันไม่รู้สึกเหมือนที่รู้สึกกับเขาเลย
ทุกคนพอจะบอกได้ไหมค่ะว่ามันคืออะไร ขอบคุณค่ะ
แต่ถ้าอ่านแล้วมีอะไรผิดพลาดก็ติ ชม ได้นะคะ
เพราะเขา?..........หรืออะไร?..... ความผูกพันธ์??......หรือ..ความรัก??????????
จริงๆแล้วเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยอนุบาล ตอนนั้นเพื่อนในห้องก็ชอบจับคู่เราสองคน เวลาทำอะไรเล่นอะไรด้วยกัน
เราก็มักจะได้คู่กันเสมอเพราะไอ้เพื่อนจอมกวนเนี่ยแหละ ช่วงนั้นมันมีละครที่อยู่เรื่องหนึ่งที่เด็กๆอย่างพวกเรารู้จักและชอบ
เวลาว่างเราก็จะมาเล่นแสดงเป็นตัวละครในเรื่อง เชื่อว่าหลายคนก็เคยเล่น แล้วเราก็ได้คู่กันอีกตามเคย ฉากนั้นมันเป็นตอน
ที่พระเอกโดนแทงแล้วนางเอกก็เข้าไปหา นางเอกนั่งลงกับพื้นแล้วพยุงหัวพระเอกขึ้นเหมือนในละครเลยค่ะ เราก็เล่นกันแบบนั้นบ่อยครั้ง
ในระหว่งนั้นเราจะโดนแซวตลอดๆว่าเราชอบกัน ที่จริงแล้วไม่ได้คิดอะไรมาก มันก็แค่ความคิดของเด็ก ความรู้สึกแบบเด็กๆก็เท่านั้น
จน ป.1 เขาย้ายไปเรียนอื่น แต่ก็ใกล้กับ รร. เดิม เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ก็มีงานแข่งทักษะที่เราได้เจอกัน เขาก็ยังหยอกเราเหมือนเดิม
ส่วนเพื่อนเรา ก็คอยเอาเรื่องของเขามาเล่าให้ฟังตลอด พอมันเห็นเราแกล้งกัน มันก็ยิ่งล้อยิ่งแซวกันไม่หยุด เราก้มีนหน้าแดงบ้างแหละ เจอประจำ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยได้เจอกันอีกเลย จนจบประถม แต่ในระหว่างนั้นเราจะรู้เรื่องเขาตลอดเพราะไอ้พวกเพื่อนเรานี่แหละ มาพูดอย่างนั้นอย่างนี้
อย่างเช่นว่า "เขาฝากความคิดถึงมาให้" "เขาฝากบอกว่าจะรักเราคนเดียว" เป็นอย่างนี้บ่อยๆ มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนมันมาบอกว่าเขามีแฟนชื่อนั้นชื่อนี้ที่ รร.เดียวกัน บางทีก็แอบนอยใจว่าทำไมเราไม่รู้ (แต่จะรู้ได้ไงเนาะก็เราไม่เคยติดต่อกันเลย) แต่ตอนนั้นก็คิดว่ามันก็แค่ความคิดแบบเด็กๆ อารมณ์เด็กๆ
จนเราเรียนมัธยม พอดูรายชื่อรู้ว่าเขาก็มีรายชื่อห้องเดียวกับเรา คิดว่าเราอาจจะได้เจอและเป็นเพื่อนกันอีก แต่ตอนนี้ก็เป้นเพื่อนแหละ
แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด เขาไปเรียนอีก รร. ในอำเภอ
เรื่องมันก็เหมือนจะจบ
ล้อจน ม5 เขาก็ปรากฏตัวขึ้นใน รร ซึ่งตอนนั้นมันก็ทำให้เรา อึ้ง!!!! ทึ่ง!!!! แล้วก็พูดอะไรไม่ออก มันเหมือนตัวชาๆ แต่ก็ได้แค้ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อน
เมื่อรู้ว่าเขามาหาแฟนซึ่งแฟนเขาก็คือเพื่อนในกลุ่มเรานั่นเอง ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรก็ไม่รุ้ ไม่เคยเป็นมาก่อน ได้แต่ตั้งคำถามในใจ ว่า ทำไมๆๆๆๆๆ
แต่.........................เราก็ยังมีพูดคุยกันบ้างนานๆครั้งทางเฟสบุ๊ค จนเมื่อปี 1 เทอมสอง มันมีช่วงหนึ่งที่เราคุยกันบ่อยมากๆ
ทักเกือบๆทุกวัน จนเราแปลกใจ แต่มันก็มีบางโมเม้นที่ทำให้เราสงสัยและอยากรู้ คือ........
พูดถึงเรื่องเก่าๆที่เราเคยเล่นด้วยกันในสมัยอนุบาล ที่แปลกใจคือ บอกว่าเราเคยเป็นแฟนเก่าด้วย
อยากรู้มากว่าเราเป็นแฟนกันตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง มีแต่เพื่อนๆแซวไปมาเนี่ยยย แต่ก็แอบคิดเหมือนกันนะแหละ แฮ่ๆ
คือเราก็รู้สึกดีมากนะ ที่เขาจำเรื่องราวระหว่างเราได้ ความทรงจำดีๆความรู้สึกดีๆที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน
ช่วงนั้นมันชัดเจนมาก เราคุยกันต่างๆ ดึกแค่ไหนก้ยังคุย บางทีก็รอบอกฝันดี แล้วก็ไป ส่งเพลงมีความหมายนัยๆมาเกี่ยวกับความรัก
อะไรประมาณนั้น จนเรารู้สึกว่าเขาเป้นส่วนหนึ่งไปแล้ว เราก็ปรึกษาพวกเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันมาแต่เด็ก ก็พวกที่มันชอบล้อ ชอบแซวนั่นแหละ
ถามว่าเรียกว่ารักได้ไหมแบบนี้ มันก็ถามว่าเป็นไง เราก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง มันเลยบอกว่า แกรักมันมาตั้งนานละไม่รู้หรอ????????
มันยุให้เราบอกกับเพื่อนคนนั้น เราคุยกันแบบไม่เหมือนเพื่อนคุยกันอะ แบบเป็นห่วง ส่งเพลงให้กันฟัง อย่างเช่น รักจะกอดเราเอาไว้
กะทันหัน เพดาน ไม่บอกเธอ แล้วก้หยอดกันไปมา ว่าจีบเค้าหรอ จีบเราอะดิ อะไรแบบนี้ เรียกแทนตัวว่า เค้ากันเตง เราคุยกันประมาณ 3-4 เดือนได้อะ
แล้วจู่ๆเขาก็หายไปเราไม่ได้คุยกันบ่อย นานๆครั้ง คุยสองสามประโยค แต่เราก็ยังทำตัวปกติเหมือนเราเป็นเพื่อนกันตลอด
จนทุกวันนี้เราจะจบปี 2 แล้วเราก็ยังไม่รู้ว่าการที่เรายัง คิดถึงเขา มันคือความผูกพันธ์ ความรักหรือแค่ความคิดโง่ๆว่าซักวันเขาจะกลับมา
ปล.เราไม่เคยมีแฟนเลยไม่เคยคบใคร คิดถึงใครนอกจากเขา หลังจากนั้นช่วงใกล้เปิดเทอมขึ้นปีสองละ
ก็เคยลองคุยกับคนนึงได้ประมาณ สองเดือนเกือบสามแต่ก็ไม่รอดแต่มันไม่รู้สึกเหมือนที่รู้สึกกับเขาเลย
ทุกคนพอจะบอกได้ไหมค่ะว่ามันคืออะไร ขอบคุณค่ะ
แต่ถ้าอ่านแล้วมีอะไรผิดพลาดก็ติ ชม ได้นะคะ