สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราสำหรับการเล่าเรื่องและเป็นกระทู้ที่2สำหรับบัญชีหมายเลขนี้ ก่อนอื่นเราขอเกริ่นนำก่อนนะคะ เราอยากจะมีไดอารี่เก็บไว้อ่านเวลาคิดถึงเขา และอยากแชร์ประสบการณ์ความรักสมัยที่ยังไม่มีโซเชียลเข้ามาเกี่ยวข้อง ว่ากว่าจะได้คบกัน บอกรักกัน ต้องแกล้งกันไปแกล้งกันมาขนาดไหน ไม่เหมือนกับสมัยนี้ ที่บอกรัก บอกชอบกันง่าย และเลิกกันง่ายเช่นกัน เรื่องราวรักทั้งหมดนี้เกิดขึ้นสมัยเราอยู่ป.6 ตอนนี้เจ้ากระทู้อายุ 23 ปีกว่า ย้อนกลับไปเองนะคะว่าตอนนั้นกี่ขวบ   เขาเรียกว่าป๊อปปี้เลิฟคะ ไม่ได้เรียกว่าแก่แดดเนอะ  โลกสวยเชิญป้ายหน้าคะ  จขกทขอใช้นามแฝงว่า ตุ๊ก และผู้ชายในเรื่องราวนี้ใช้นามแฝงว่า ก้อง นะคะ เพื่อกันเพื่อนชะนีจขกท เข้ามาอ่านเจอ แล้วรู้ว่าเราเป็นใคร เราเขิลอะจร้าาา เนื่องจากเรื่องราวนี้เกิดขึ้นนานแล้วจึงขอระลึกถึงแป๊บนึงนะ แต่ไม่นานหรอกเพราะเรื่องราวของเขาตราตรึงอยุ่ในความทรงจำเสมอมา อาจแท็กซ์ผิดห้องไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าคะ....


           


ย้อนกลับไปประมาณ 12 ปีที่แล้ว สมัยนั้นเรายังเรียนอยู่ชั้นป.5 โรงเรียนวัดประถมแห่งนึงในจังหวัดระยอง เราเรียนที่นี่มาตั้งแต่อนุบาลแล้วแหละ เนื่องจากลูกพี่เราเรียนที่นี่ ที่บ้านเราเลยส่งมาเรียนที่นี่ เพื่อให้พี่เราได้คอยดูแลเรา สมัยอนุบาลเราได้มีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อเล่นชื่อเดียวกับเราแหละ แต่ด้วยความชื่อเหมือนเรา เพื่อนทั้งห้องเลยเรียกเพื่อนคนนั้นเป็นชื่อตัวแรกของชื่อจริง ขอแทนว่าY เราสนิทกันตอนอนุบาล และYก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านย่าที่กทม. และเรียนต่อที่นู้น จนป.5 Yได้กลับมาเรียนที่ระยอง โรงเรียนเดียวกับเราและห้องเดียวกับเรา เราจึงกลับมาสนิทกันและเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เราอยู่ห้อง 3 Yเป็นคนน่าตาดีเลยมีผู้ชายมาจีบ นั่นคือหนุ่มห้อง5 ขอแทนว่า N และที่คือจุดเริ่มต้นทำให้เราได้รู้จักกับก้อง  วันเวลาผ่านไปสักพักเราเริ่มรู้จักสมาชิกในกลุ่มNและสนิทกันมากขึ้น NชอบมาหาYที่ตึกและกลุ่มของพวกเราชอบเล่นกัน สมัยนั้นก็มีกระโดดางงี้ บลูนดักงี้ หมากเก็บนี้ ของเล่นสมัยที่ยังไม่มีโซเชียลเข้ามานั่นเอง  พอนาน ๆ เข้าNไม่ค่อยมาหาYไม่รุ้เพราะอะไร แต่ก้องก็ยังมาสม่ำเสมอ มาเล่นกับเรา มาแกล้งเราประจำ จนเพื่อนของก้องและเพื่อนของเราพูดขึ้นว่า  เราทั้งสองแอบชอบกัน  จากนั้นก้องก็เริ่มหายไป พอขึ้นป.6 เราอยู่ตึกเดียวกัน (ตอนป.5อยู่คนละตึก) เราชั้น2 ก้องชั้น3 พอป.6กลุ่มเรากับกลุ่มนั้นก็ยังเล่นกันนะแต่เป็นบางคน บางคนก็แลหยิ่ง ๆ ไป คิดว่าหล่อวางมาด แต่ก็กวนตรีนตลอดแหละ พอนาน ๆ ก้องก็เริ่มกลับมาสนิทกับเรา ณ ตอนนั้นไม่ได้ชอบหรือไรนะ แต่เข้าใจไหม เวลาโดนเพื่อนล้อมาก ๆ ความรู้สึกจะไปเองอะ ก้องก็เริ่มไม่เล่นกับเราอีกหล่ะ เออออออช่างเถอะคะ เรายังเด็ก ไม่ได้อะไรมาก ! แต่คนแมร่งมันเจอหน้ากันทุกวันอะ ยกเว้นวันโรงเรียนปิดอะ พอแบบเจอกันที กลุ่มก้องมันกลุ่มใหญ่ไง เหมือนเวลามันไปไหนกันอะ มันจะยกฝูงผช.ไปทั้งห้องเนี้ย แล้วเราเดินผ่าน หรือลงตึกพร้อมกันไรเงี้ย เอาแล้ววววว ต้องมีเริ่มแซวแล้ว พอสักพักเราเริ่มรู้สึกหล่ะ พยายามเลี่ยงไม่เจอ เพราะเขิล แต่จะเลี่ยงได้ตลอดเหรอ จริงไหมหล่ะ ? เวลาปะทะกันเพื่อนก้องมันชอบแซวว่า"ก้องแฟนมาว่ะ" เอากะมันสิ๊ ก้องยิ้มจร้าาาา คือไรค้าา พอก้องยิ้มในใจกุคิดเข้าข้างตัวเองเลยจร้า "ก้องชอบกุแน่" งานมโนเข้าสิง 55555555

ขอเวลาพิมพ์แป๊บนะจ๊ะ